تولد فوتبال زنان کويت با من است

آنان که بايد نباشند، هستند؛ اما آنان که بايد باشند، یا به اجبار مي‌روند يا عرصه چنان بر آنها تنگ مي‌شود که با اراده خود مي‌روند؛ اين بخشي از حکايت تلخ ورزش ايران است که نشان مي‌دهد واژه‌اي به نام شايسته‌سالاري هر روز کم‌رنگ‌تر از ديروز است.

شعار سال: شهرزاد مظفر از بنيان‌گذاران فوتبال و فوتسال بانوان ايران هم رفت. مقصد او کشور کويت است؛ کشوري که ادعايي در فوتبال ندارد؛ اما بيم آن مي‌رود در آتيه با اين مربي کارکشته وطني، به حريفي قدر براي ايران تبديل شود. روزگاري که خديجه سپنجي، نايب‌رئيس اسبق فدراسيون فوتبال، با شکستن تابوهاي سنگين در ورزش کشور، به نبردي نابرابر پرداخت و زنان را به چهار گوشه اين زمين سبز کشاند، يکي از مهم‌ترين افتخاراتش بازشدن ميدان براي افرادي مانند شهرزاد مظفر بود که نه‌تنها براي ايران افتخار آفريد، بلکه کشوري در همسايگي ما انتظار آمدنش را براي اميد به تغيير در ورزش کشورش مي‌کشد. شهرزاد با فدراسيون فوتبال کويت براي دو سال به توافق رسيده تا فوتسال زنان را براي اين کشور راه‌اندازي کند. گفت‌وگوي اختصاصي «شرق» را با او بعد از حضورش در کويت مي‌خوانيد.

‌چطور شد که تصميم گرفتيد تيم ملي ايران را ترک کنيد؟
راستش احساس مي‌کنم به تغيير نياز داشتم و به نوعي از کارکردن در ايران خسته شده بودم. من نزديک به 20 سال در رده‌هاي مختلف تيم‌هاي ملي و باشگاهي، مربي فوتسال و فوتبال بودم. تمام زير و بم اين دو رشته را ديده بودم. نمي‌گويم به هر آنچه که مي‌خواستم رسيدم؛ اما به‌هر‌حال با تيم ملي فوتسال يک مدال طلا، يک نقره و يک برنز آسيا را گرفتم. با تيم‌هاي باشگاهي زيادي کار کردم؛ اما به اعتقاد من در ايران هنوز جاي کار هست. سقف آرزوهاي ما بايد بالاتر از چیزی که هست باشد؛ چون پتانسيل آن را داريم. ما مي‌توانيم به سکوهاي جهاني فوتسال زنان فکر کنيم؛ منتها من به نقطه‌اي رسيده بودم که دوست داشتم فضاي کارم را تغيير بدهم؛ به‌ویژه اينکه شرايط تيم‌داري در ليگ فوتسال امسال خيلي سخت شد. دستمزدها به‌شدت پايين آمد. ما فکر مي‌کرديم بعد از قهرماني‌مان در آسيا، وضع بهتر مي‌شود؛ اما بدتر شد. هرچه رفتيم به در بسته خورديم. در مقابل کويتي‌ها همه‌جوره پيشنهاد خوبي به من دادند و اين‌طور شد که راهي اين کشور شدم.
‌معمولا همه کشورها براي رشد و توسعه تيم‌هاي بانوانشان دنبال مربيان مرد مي‌روند. دليل اينکه آنها شما را انتخاب کردند، چه بود؟
ببينيد به‌هرحال کويت هم کشوري مسلمان است و بخشي از زنان آن محجبه هستند. درست است که آنها محدوديتي در انتخاب مربي مرد براي تيم‌هاي ورزشي بانوانشان ندارند؛ اما ترجيحشان این است که به دلیل اسلامي‌بودنشان از مربي زن استفاده کنند.
‌خانم‌هايي که در تيم ملي فوتسال اين کشور هستند، محجبه هستند؟
فعلا هنوز تيمي وجود ندارد. اصلا فوتسال براي بانوان در کويت شکل نگرفته است. آنها از من خواسته‌‌اند که صفر تا صد راه‌اندازي اين رشته را برايشان انجام بدهم؛ از آموزش مربيان و شناسايي استعداد‌ها در رده‌هاي سني مختلف تا تشکيل تيم ملي. من کمتر از يک هفته است به اينجا آمدم و فعلا در اين مرحله هستم که بايد پتانسيل‌ها را شناسايي کنم.
‌امکاتي که کويتي‌ها دارند چطور است؟
نه مي‌توانم بگويم خوب است و نه بد. اينکه بگويم امکانات در حد کشورهايي عربي ديگر مثل قطر و امارات است، نه نيست؛ اما آن چيزهايي را که مي‌خواستم، فراهم کرده‌‌اند و يک‌جورهايي کار را راه مي‌اندازد. البته همان‌طور که گفتم، فعلا تيمي وجود ندارد و بايد جلو برويم ببينيم در آينده شرايط چطور مي‌شود.
‌هدف‌گذاري خودتان از حضور در کويت چيست؟
در قرارداد من هيچ صحبتي از کسب مقام در آسيا يا چيزي مشابه اين موضوع نشده است. آنها فقط از من مي‌خواهند فوتسال را در کويت راه‌اندازي و موجبات رشد و توسعه آن را فراهم کنم. در واقع مي‌خواهند فوتبال را برايشان متولد کنم. خودشان هم اين‌قدر اين موضوع را درک مي‌کنند که از کشوري که جمعيتش زير دو ميليون نفر است و نيروي انساني و جغرافياي محدودي دارد، نبايد در دو سال انتظار تحولي بزرگ را داشته باشند. مسئولان فدراسيون فوتبال کويت هيچ استرس و فشاري را به من وارد نکرده‌‌اند و اين خيلي مهم است که مي‌توانم با فراغ‌بال کار کنم. البته اين را بگويم که من در کار هميشه خودم با خودم چلنج دارم و توقع زيادي از خودم داشته‌ام. فوتسال زنان کويت قطعا با دو سال حضور من نمي‌تواند حرفي براي گفتن در آسيا داشته باشد؛ اما هدفي که من دارم، اين است که دو سال آينده نبايد در اين نقطه‌اي باشيم که الان هستيم.
‌دوري از بچه‌هاي تيم‌هاي فوتسال و فوتبال ايران بايد خيلي برايتان سخت باشد. به‌هرحال شما از رده‌هاي سني پايين اين بچه‌ها را بزرگ کرديد تا الان قهرمان آسيا شدند.
بله، خيلي سخت است و از اين بابت هم خيلي ناراحتم. بزرگ‌ترين دغدغه‌ام هم براي اينکه تصميمم را قطعي کنم و به کويت بيايم، همين بچه‌ها بودند. من بهترين خاطرات و افتخاراتم را در ايران با تيم فوتسال به دست آوردم. واقعا دلتنگ بچه‌هايم مي‌شوم؛ اما آدم در زندگي نياز به اين دارد که گاهي مسيرش را هم تغيير دهد. ما متقابلا همديگر را بزرگ کرديم. اين بچه‌ها هم من را هم بزرگ کردند.
‌ اگر شرايطتان در کويت به ثبات رسيد، قصد داريد از نيروهاي ايراني در کادر فني‌ خود استفاده کنيد؟
بله صددرصد. قطعا همين‌طور خواهد بود. به محض اينکه زيرساخت‌ها فراهم شود، اولين کساني که از آنها دعوت خواهم کرد تا در مجموعه فوتسال زنان کويت قرار بگيرد، همکاران خودم در ايران خواهند بود.
‌فکر مي‌کنيد اگر روزي فوتسال زنان ايران و کويت باهم روبه‌رو شوند چه حسي داشته باشيد؟
مطمئنا آن روز بدون استرس‌ترين روز عمرم خواهد بود؛ چون مي‌دانم ايران قشنگ، 10 تا 20 گل به کويت مي‌زند. (مي‌خندد)
‌نمي‌دانيد با رفتن شما چه‌کسي سرمربي تيم ملي فوتسال خانم‌هاي ايران مي‌شود؟
نه اطلاعي ندارم.