"فکر تحصن در تهران بی‌ارتباط به تجربه‌ی تحصن در مشــهد نبود، یعنی تجربــه‌ی موفق تحصن بیمارستان مشهد تشویق کننده بود به این تحصنی که در تهران انجام گرفت.

مدتی بحث شد که کجا تحصن انجام بگیرد... یک وقت پیشنهاد دانشگاه هم شد که دیدیم بسیار جالب و از همه جهت این خوب هست لذا بود که حرکت کردند صبح، برادرها صبح ً آن زود رفتند دانشگاه... ما رفتیم داخل مسجد و فورا اطاقک سر مسجد را آنجا را ستاد کارها قرار دادیم و بلافاصله یک اعلامیه منتشر کردیم یعنی اولین کاری که کردیم یک اعلامیه نوشتیم گفتیم که این اعلامیه پخش بشــود و ما حضورمان در اینجا آن وقتی فایده خواهد داشت که زبان و بیان همراهش باشد...

اگر ســخنرانی‌ها و اعلامیه ها نبود مفهوم نمی‌شد که چه کاری انجام گرفته، نه مردم در جریان قرار می‌گرفتند و تبلیغات دستگاه هم می‌توانست شــاید آن را جور دیگری جلوه بدهــد. لذا بود که چند تا برنامه در دانشگاه بود یکی سخنرانیهایی بود که مستمرا ً در مسجد دانشگاه انجام می‌گرفت که همه‌ی ماها هر کدام یک برنامه‌ی سخنرانی را اینجا گذاشتیم و دیگران سخنرانی می‌کردند، یکی اعلامیه ها بود، یکی هم یک نشریه، یک بولتن روزانه ما منتشــر می‌کردیم، الان درست یادم نیست، دو تا بولتن ما منتشر کردیم یکی در دانشگاه، گمانم اسمش تحصن بود.«

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار: 4بهمن 1397 ، کدخبر: 1225431،www.khabaronline.ir