این اقدام شتابزده حاکی از این است که تا اینجای کار، ابتکار عمل از دست ایران خارج شده و سرنوشت مینیاتور در دست ترکیه است. از این رو ایران چاره‌ای ندارد جز این که دست به دامن ترکیه شود تا او را به عنوان شریک پرونده بپذیرد.

و حال چند پرسش اساسی پیش روست:

۱- چرا ایران مستقلاً پروندهٔ مینیاتور را تهیه نکرده است؟

۲- اگر ترکیه ایران را به عنوان شریک پرونده نپذیرد سازمان میراث برای دغدغه‌مندان میراث فرهنگی چه پاسخ و توجیهی دارد؟

۳- تا کی باید شاهد انفعال سازمان در قبال سرقت میراث ناملموس ایران باشیم و چه تضمینی وجود دارد که در آینده نستعلیق و هنرهایی مانند آن توسط دیگران تصاحب نشود؟

۴- چرا کارشناسانی از سازمان و دفتر ثبت آثار برای رایزنی به ترکیه اعزام نشده‌اند؟

۵- چرا کارشناسی از مرکز ناملموس تهران که مرکز منطقه‌ای تحت نظر یونسکو است برای رایزنی به ترکیه اعزام شده است؟ این کار هم از نظر یونسکو غیرقابل قبول است و هم از نظر سازمان‌های نظارتی داخلی خلاف محسوب می‌شود. مگر مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در منطقه‌ی آسیای غربی و مرکز وظیفه ای فراملی ندارد و کشورهای عضو اعم از ایران، ترکیه، ازبکستان، امارات و پاکستان و ...نباید برای او فرقی داشته باشد چگونه اکنون کارشناس این مرکز برای رایزنی راهی ترکیه شده است؟

۶- آیا قرار است اختیار تهیهٔ پرونده‌های ثبت جهانی میراث‌ ناملموس نیز همچون پرونده‌های ثبت جهانی میراث تاریخی از دست دفتر ثبت دفتر ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی خارج شود؟

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته ازسایت خبری اسکان نیوز، تاریخ انتشار:5 اسفند 1397 ، کدخبر:17754 ،www.eskannews.com