شعار سال:علی اعطا سخنگوی شورای شهر تهران از تهیه طرحی در شورای شهر تهران خبر می دهد که بر اساس آن برای آثار هنری ارزشمند در پایتخت حریمی پیش بینی می شود . او معتقد است اجرایی شدن این طرح می تواند به حفظ این آثار ارزشمند از جمله مجسمه های شهری ختم شود اما مدیریت شهری نمی تواندکار پلیس را انجام دهیم و دزد بگیرد .

 چند هفته ای ازسرقت مجسمه قیصرامین پور گذشته است . هنوزردی از دزدان مجسمه پیدا نشده است و مانند دزدی های سریالی مجسمه های تهران در اواخردهه هشتاد باز هم پلیس و مدیریت شهری پیگیر این دزدی هستند اما نشانی از دزدان این مجسمه های چند تنی نیست .

علی اعطا سخنگوی شورای شهر تهران در خصوص سرقت مجسمه قیصرامین پور می گوید: ‎در مورد سرقت مجسمه‌ها باید    بررسی بیشتری انجام شود  و ببینیم آیا سرقتی که صورت می‌گیرد از جنس سرقت دزدان خرده‌پاست که جنس دزدی را قطعه‌قطعه می‌کنند و می‌فروشند، یا اینکه فرد سارق، سردیس را به عنوان یک اثر ارزشمند، سرقت کرده است؟

‎چگونگی برخورد با این دو شکل سرقت، تفاوت دارد. اگر شما با کسی مواجه شوید که اثر خاصی را سرقت و سپس از آن نگهداری ‌کند و بعد آن اثر به یک کالای قاچاق تبدیل ‌شود و آن کالای قاچاق ارزش پیدا ‌کند، متفاوت است با کسی که سردیس یک شاعر و نویسنده را می دزدد و خردش می کند و فلز آن را می فروشد. حداقل من در این زمینه هنوز تحلیل روشنی ندارم. به نظر می‌رسد ضمن اینکه باید فعالیت‌های حفاظتی از این آثار هنری تقویت شود، به موازات باید نوع این سرقت نیز مشخص شود و بدانیم که هدف از سرقت چه بوده است؟
 
‎او درباره ماجرای سرقت سریالی 14 مجسمه برنزی و ممنوعیت نصب مجسمه‌ها در سطح شهر از اواخر دهه هشتاد و برخی شائبه‌های مذهبی سیاسی در آن مقطع هم می گوید: ظاهرا تاکنون هیچ‌کدام از سردیس‌های سرقت شده در تهران، پیدا نشده ... من آن اخبار را دنبال می‌کردم اما نمی‌توانم قاطعانه درباره انگیزه‌های سرقت‌ها نظر بدهم.

‎باید تحلیل روشنی از سردیس‌های دزدیده شده داشته باشیم. البته به راحتی نمی‌توان به واقعیت دست پیدا کرد چرا که دسترسی به واقعیت، به اطلاعات دقیق نیاز دارد، اما به طور كلى، ممکن است دلیل به سرقت رفتن این نوع سردیس‌ها، استفاده از نوع مصالح به کار رفته در آنها باشد و سرقت‌ها ربطی به نگرش هاى  پيشين نسبت به مجسمه و مجسمه‌سازی نداشته باشد.

‎اعطا ادامه  می دهد:  شهرداری در مقام بخش عمومی، مالکیت سردیس‌ها را به عنوان بیت‌المال در اختیار دارد و این آثار جزو اموال عمومی به حساب می‌آید. در نتیجه شهرداری موظف است که از این سردیس‌ها مراقبت کند اما شهردارى نمی‌تواند کار پلیس را انجام دهد.

‎یعنی نمی‌توان انتظار داشت که شورای شهر به شهرداری تکلیف کند که این قبیل مأموریت‌ها را انجام دهد، چرا که چنین اقداماتی، اساسا در حدود صلاحیت پلیس است و شهرداری حتی ابزار انجام این کارها را در اختیار ندارد.

 سخنگوی شورای شهر تهران از تهیه طرحی خبر می دهد که بر اساس آن از حریم آثار هنری محافظت شود.

او در توضیح بیشتر طرح محافظت از حریم آثار هنری می گوید : خانم فخاری در کمیته هنر شورای شهر تهران، این طرح را پیشنهاد کرد و بنده و جمعی از همکاران هم آن را امضا کردیم. باید توجه داشت همانطور که شهرها حریم دارند، در خصوص آثار فرهنگی و تاریخی هم بحث حریم مطرح است؛ به طور مثال بناهای تاریخی و ساختمان هایی که به لحاظ معماری واجد ارزش هستند، توسط سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی ثبت می‌شوند.

برای این دسته از  ساختمان ها حریم مشخص می شود که در محدوده حریم آنها، برخی فعالیت ها و اقدامات از جمله ساخت و ساز و ... ممنوع است و متولیان اینگونه آثار با ابزارهای کنترلی و تجهیزات هوشمندی که در اختیار دارند، به صورت مرتب و مداوم وضعیت این آثار و حریم آنها را مورد پایش و ارزیابی قرار می‌دهند. ضمن اینکه نیروی انتظامی هم در راستای وظایف ذاتی خود در حفاظت و حراست از این آثار ارزشمند، یلری رسان دستگاههای اجرایی مربوطه است.
 
‎او اضافه می کند: طرح پیشنهادی ما در شورای شهر در رابطه با «تعیین حریم آثار هنری» این است که هر مجسمه‌ یا سردیسی که دارای ارزش ویژه است و قرار است در یک مکان شهری (که دارای ویژگی‌هایی است) نصب شود، باید برای آن حریمی در نظر گرفت تا در آن حریم، مداخله‌ای صورت نگیرد.

‎به گفته اعطا در چنین شرایطی، باید حریم آثار هنری پایش شود و پایش حریم، سبب یک نوع کنترل نامحسوس می‌شود؛ در نتیجه کسی نمی‌تواند مدعی شود که متوجه سرقت یک سردیس یا اثر هنری دارای حریم مصوب و مشخص نشده است. وقتی در هر جایی از تهران اتفاقی رخ می‌دهد، پلیس سر صحنه حاضر می‌شود بنابراین نمی‌توان چنین آثار ارزشمندی را در سطح شهر رها کرد و مورد پایش قرار نداد. همانطور که اشاره کردم ما نمی‌توانیم کار پلیس را انجام دهیم و دزد بگیریم، اما با این مصوبه، ما می‌توانیم این حریم را تعیین و ايجاد كنيم.
 
‎عضو هیات رییسه شورای شهر تهران ادامه می دهد :این طرح پیش از تعطیلات تابستانه شورا به هیات رییسه ارائه شده است؛ طرح‌های پیشنهاد شده‌ای که فوریت داشته باشد، در صحن شورا مطرح می‌شود تا براى فوريت آن راى گيرى شود. طرح مطرح شده کمیته هنر شورای شهر، قید فوریت ندارد و عادی است، بنابراین در جلسه هیئت رئیسه مقرر شد این طرح به سه کمیسیون شهرسازی و معماری، کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران ارجاع شود؛ البته تشکیل کمیسیون مشترک معمولا زمان بر است اما این طرح باید هر چه سریع‌تر جمع‌بندی شود و ان شالله بعد از سیر مراحل تصویب در صحن شورا، به اجرا برسد.
 
‎او به لزوم نظارت و محافظت از مجسمه‌ها و سردیس‌های نصب شده پس از اجرای طرح حریم آثار هنری، به قدمت برخی از این آثار اشاره می کند و می گوید: وقتی من تاریخچه برخی از این مجسمه‌ها را مطالعه می‌کنم، از این که چه هنرمندان برجسته ای خالق این آثار بوده‌اند، شگفت‌زده می‌شوم.

‎او با اشاره به این که باید خالقان این آثار را به مردم شناساند، می گوید: من در دوران تحصيل در دانشکده هنرهای زیبا با اساتيد مجسمه سازى و هنرمندان مجسمه سار ‌ آشنايى داشتم. گاهى هم همكارى هايى با آنها داشتم.

مجسمه‌سازان وقتی نمایشگاه برگزار مى كنند ، مانند نقاشان یک متن در حد دو، سه جمله در کنار اثر خود می‌ نويسند که توضيحى از اثر است. من آن زمان گاهی تعدادی از این متون را برای صاحبان آثار می‌نوشتم. روبروی ساختمانی که من درس می‌خواندم، کارگاه مجسمه‌سازی وجود داشت و ما گاهى کارهای مربوط به کارگاه عملی خودمان، مانند ساخت ماکت و كارهاى حجم سازى را در آن کارگاه انجام می‌دادیم. من از همان زمان پیگیر کارهای مجسمه‌سازی بودم و در تمام سالهاى بعد از دانشگاه به عنوان يك علاقمند پيگير آثار مجسمه سازان بوده ام و  هنوز هم اين آثار و نمايشگاه ها در حدى كه فرصت كنم دنبال مى كنم.

 ‎او در پایان در پاسخ به پرسشی درخصوص تصمیم مدیران وقت برای راه‌اندازی موزه مجسمه‌های شهری در بوستان ولایت می گوید: جایگاه مجسمه‌های شهری در سطح شهر است و در موزه نیست. نگهداری یک اثر در موزه غالبا به این دلیل این است که به طور مثال آن اثر، ارزش ویژه‌ای پیدا کرده که باید در شرایطی ویژه آن را نگهداری کرد تا آسیب نبیند و مردم آن را در موزه مشاهده کنند. به نظر من در ماهیت «موزه مجسمه‌های شهری» تناقض وجود دارد چون جای این دست آثار باید در سطح شهر باشد نه در یک موزه.