بخشهایی از مصاحبه را می خوانید:

رئیس جمهور روز چهارشنبه در سخنانی گفتند که قصد دارند به مردم اعلام کنند که چه کسی کشور را تعطیل کرده است. فکر می‌کنید انگشت اشاره این افشاگری احتمالی به کدام سمت گرفته شود؟

من به طور مشخص نمی‌دانم که منظور ایشان کدام نهاد یا چه شخصی است اما آنچه مسلم است، این است که یک قدرت جهانی دارد با ما دشمنی می‌کند و این دشمنی را از طریق تحریم پیش می‌برد؛ حالا هر کس در این مسیر به تشدید تحریم‌ها کمک کند به زیان مردم، کشور و نظام عمل کرده است و می‌تواند مصداق این سخنان آقای روحانی باشد. بر عکس اگر کسی بتواند کشور را برای مقابله با تحریم‌ها تقویت کند و از تشدید آنها به بهانه‌های مختلف جلوگیری کند در راستای منافع ملی حرکت کرده است.

آنچه دولت بر آن تأکید دارد لوایحی است که تصویب‌شان می‌تواند از افزایش فشارها جلوگیری کند و مانع از آن شود که مبادلات بانکی ما مسدود شود. کسانی که در عکس این مسیر حرکت می‌کنند در نهایت با تشدید تحریم‌ها علیه ملت اقدام می‌کنند.

دولتمردان در روزهای گذشته از تصمیم‌گیری سران سه قوه در کارگروه ویژه اقتصادی‌شان درباره این موضوع پرده برداشتند و گفتند که این تصمیم به اطلاع مقام معظم رهبری رسیده است. آیا با این ترتیب ممکن است منظور حسن روحانی جناح مخالف تصویب لوایح در مجمع تشخیص مصلحت نظام یا افرادی در زیرمجموعه‌های آن که در معطل ماندن این لوایح مؤثر بوده‌اند، بوده است؟

به نظرم بعضی‌ها نسبت به این موضوع بی مسئولیتی می‌کنند. می‌گویند رهبری نظام چیزی به ما ابلاغ نکرده است. اما مسأله اصلی همین است که چیزی نباید به مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ شود. مجمع برای بن‎‌بست شکنی در مسائل به وجود آمده است، قرار نیست خودش بن بستی باشد که برای گشوده شدن مسیرش به ابلاغ از نهاد دیگری محتاج است. مجمع باید به وظیفه اش عمل کند. اگر قرار بود این مسائل با ابلاغ مقام معظم رهبری پیش برود که اصلاً به وجود مجمع نیازی نداشتیم.

طیف مخالف تصویب این لوایح برای مخالفت‌های خودشان استدلال‌هایی نظیر این را مطرح می‌کنند که ایران تحریم است و تصویب این لوایح و پیوستن به «اف ای تی اف» می‌تواند در مسیر دور زدن تحریم‌ها ایجاد مشکل کند. ارزیابی‌تان از این استدلال‌ها چیست؟ آیا مخالفت‌ها واقعاً بر اساس چنین نظراتی است یا چنان که برخی ارزیابی می‌کنند، نوعی گروکشی سیاسی است؟

اگر این آقایان واقعاً نگران مشکلاتی هستند که از تحریم‌ها ناشی شده است و ما را محتاج دور زدن تحریم کرده است باید بدانند که با این نحوه تصمیم‌گیری دارند شرایط را به سمتی پیش می‌برند که قفلی علاوه بر قفل تحریم بر اقتصاد کشور و شرایط زندگی مردم تحمیل شود. آیا ما باید در مسیر حل تحریم‌ها پیش برویم یا قفل اضافه‌ای بزنیم. اشکال این است که عده‌ای جمهوریت نظام را موضوع محوری نمی ندانند. فکر می‌کنند جمهوریت و رأی و خواسته مردم زینت نظام است. این در حالی است که جمهوریت و اسلامیت توأمان هویت نظام است و هیچ یک زینتی نیست. اما کسانی که می‌خواهند به سلیقه خودشان جمهوریت را کمرنگ کنند در مسیر خلاف خواست مردم حرکت می‌کنند و تصمیم می‌گیرند. بالاخره مردم رئیس جمهوری را انتخاب کردند که کشور را اداره کند. عده‌ای در کل طول دوره مسئولیت این رئیس جمهور می‌خواهند او را سرنگون کنند، آیا این مخالفت با جمهوریت نظام نیست؟

مخالفان تصویب لوایح بیش از آنکه استدلال قابل قبولی برای موضع خود داشته باشند مسأله‌شان این است که اهمیت لازم را به موضوع نمی‌دهند و به تبعات آن نمی‌اندیشند.

در این مقطع آنچه از رئیس جمهوری انتظار می‌رود چیست؟ آیا ضروری است که ایشان مسائل را علنی کنند و با مردم در میان بگذارند یا همین سخنان به اشارت می‌تواند مؤثر باشد؟

بالاخره آقای روحانی می‌داند که ما در این کشور کمتر رئیس جمهوری را داشته ایم که با عاقبت به خیری مسئولیتش را تمام کرده باشد. ایشان در این لحظه تصمیم بگیرد که بایستد و این حرف‌ها را بگوید و به این فکر کند که بعد از ریاست جمهوری اش این کشور چه وضعیتی خواهد داشت یا اینکه عاقبت اندیشی کند و فکر کند که ریاست جمهوری‌اش را چگونه با کمترین چالش به پایان برساند. این تصمیم سختی است.

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین  ،تاریخ انتشار:4  آیان 1398،کدخبر: 1314290،www.khabaronline.ir