شعار سال:

خانواده اش سال ها مددجوی کمیته امداد امام خمینی (ره) بوده اند. بعد از فوت پدر، مادر قادر نبود هزینه های خانه را تامین کند اما به هر سختی که بود، پسرانش را بزرگ کرد.

در نهایت عادل، پسر کوچک خانواده به سن سربازی رسید. برای آنکه هر چه سریع تر تکلیف زندگی اش مشخص شود، راهی خدمت سربازی شد و در آن سال ها، با جدیت درسش را خواند تا اینکه در رشته مهندسی ساخت و تولید از دانشگاه رازی اردبیل فارغ التحصیل شد.

در تمام سال ها، در کنار تحصیل کار نیز کرده بود و به خوبی با بازار کار آشنا بود. به همین خاطر با گرفتن 8 میلیون تومان وام از کمیته امداد امام خمینی (ره) کار خود را آغاز کرد. کارگاهی کوچک را به راه انداخت که در آن سیخ کباب، کانال کولر، منقل و لوله بخاری تولید می کنند. در این کارگاه 5 نفر به سرپرستی عادل نادری، مشغول به کار هستند. 5 نفری که همه از دست هایشان مشخص است که کار کردن با حلبی سخت، کار هر کسی نیست و برای پیش برد این کار باید تنها همت داشت.

وی  راهکارهای تغییر عمده در زندگی خود و خانواده اش را شرح داده و از اختراعاتش می گوید.

این کار آفرین با اشاره به شرایط خانواده اش و حضور آنها در یکی از روستاهای استان اردبیل می گوید: پیش از این در روستای «قوشی سفلی» مشگین شهر استان اردبیل زندگی می کردیم. بعد از فوت پدرم وضعیت مالی خانواده مان به شدت وخیم بود تا اینکه بعد از خدمت سربازی، تصمیم گرفتم با گرفتن یک وام از کمیته امداد امام خمینی (ره) برای خود کاری را دست و پا کنم.

وی می افزاید: پدرم در روستا با حلبی، وسایلی همچون سیخ و منقل می ساخت و می فروخت. به همین خاطر با این شغل آشنایی داشتم. بعد از اینکه از کمیته امداد امام خمینی (ره) 8 میلیون تومان وام گرفتم، یک مغازه را در اردبیل اجاره کرده و همین کار را آغاز کردم.

عادل با اشاره به تحصیلش در رشته مهندسی ساخت و تولید می گوید: در رشته ساخت و تولید تحصیل کرده بودم و توانایی ساخت دستگاه های مورد نیاز برای شغلم را داشتم. همین شد که تصمیم گرفتم چند دستگاه جدید بسازم تا از این طریق شغلم رونق پیدا کند. خوشبختانه در این کار به قدری پیشرفت داشتم که اکنون بیش از 60 درصد دستگاه های مورد نیاز برای حرفه مان را خودم طراحی و ساخته ام و به نوعی می توانم از آنها به عنوان اختراعاتم یاد کنم.

این کار آفرین از فراهم شدن شرایط کار برای 4 نفر در کارگاه 50 متری اش خبر می دهد و می گوید: علاوه بر خودم، اکنون برادرم نیز به همراه 3 نفر دیگر در این کارگاه مشغول به کار هستند ضمن اینکه در برخی از فصل ها، از توان کارگران فصلی نیز بهره مند می شویم.

وی با اشاره به راه اندازی شعبه دوم کارگاه "حلبی سازی برادران نادری" در مشگین شهر می گوید: خوشبختانه به همراه برادرم موفق شدیم کارمان را توسعه دهیم و اکنون توانسته ایم شعبه دوم حلبی سازیمان را نیز راه اندازی کنیم. درآمدی که اکنون کسب می کنیم در مقایسه با دریافتی مادرم از کمیته امداد امام خمینی (ره) به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.

عادل می افزاید: اکنون مادرم تحت حمایت من قرار داشته و دیگر ریالی از کمیته امداد خمینی (ره) دریافت نمی کنیم. به هر یک از کارگرانم به طور میانگین ماهیانه یک میلیون 200 تا یک میلیون و 400 تومان پرداخت می کنم و تنها نگرانی ام این است که نتوانسته ام تاکنون آنها را بیمه کنم.

این کار آفرین از ایده های دیگری که در سر دارد می گوید و می افزاید: به دنبال این هستم که پول هایم را تا زمانی که به مرز 200 میلیون تومان رسید پس انداز کنم. آن زمان می توانم کارگاه بزرگی را راه اندازی کنم که در آن انواع محصولات ساخته شده با حلبی در آن تولید شود.

وی می گوید: اگر موفق شوم یک کارگاه جدید راه اندازی کنم می توانم علاوه بر حفظ بازار حلبی استان اردبیل، بازار این محصول در سراسر کشور را نیز قبضه کنم. یکی از برنامه های ما ورود به بازار تهران است. در حال حاضر تمام بازار حلبی استان اردبیل و سایر شهرهای اطراف در دست ما است و یقین دارم که اگر 8 میلیون تومان اولیه را نداشتم هیچ گاه کارم انقدر توسعه پیدا نمی کرد.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری میزان، تاریخ انتشار 26 مرداد 1395، کد مطلب209698: : www.mizanonline.ir