شعار سال:داستان یک پرونده‌ی واقعی

آقای غفار‌زاده و همسرش پس از ۹ سال زندگی مشترک و در عین داشتن یک پسر تصمیم به این گرفتند که از هم جدا شوند. با توجه به اینکه حضانت فرزند از ۷ سالگی تا سن بلوغ (برای پسران تا ۱۵ سالگی) با پدر می‌باشد و پسر آن‌ها هم در زمان طلاق ۸ سال سن داشت، به حکم دادگاه حضانت او به پدر واگذار شد. با‌این‌حال، طبق حکم دادگاه آقای غفارزاده موظف بود که در زمان‌های مشخصی اجازه‌ی ملاقات طفل را با مادرش بدهد.
با گذشت مدت زمانی، آقای غفارزاده از اجرای حکم دادگاه در خصوص ملاقات طفل با مادرش خودداری نمود. بدین‌نحو که فرزند مشترک خود با همسرش سابقش را به جای نامعلومی انتقال داد. به گونه‌ای که حتی پیگیری‌های صورت‌گرفته توسط آموزش و پرورش هم به نتیجه‌ای نرسید. در نهایت نیز تحقیقات مادر طفل به این نتیجه منجر شد که فرزندش در حال حاضر اشتغال به تحصیل ندارد. در واقع، آقای غفارزاده فرزند مشترک‌شان را به جای غیرمشخصی انتقال داده بود تا بدین‌نحو جلوی ملاقات او را با مادرش بگیرد. علاوه‌براین، ایشان تصمیم به ازدواج مجدد گرفته بود و به همین علت امکان این وجود نداشت که فرزند مشترک او از همسر قبلی‌اش با آن‌ها زندگی کند.
همسر سابق آقای غفارزاده که از یک‌سو امکان ملاقات با فرزندش را از دست داده بود و از سوی دیگر می‌دید که ازدواج مجدد آقای غفارزاده زندگی و آینده‌ی فرزندش را احتمالاً به مخاطره می‌انداخت، چون با این ازدواج، او امکان زندگی در کنار پدرش را از دست می‌داد و معلوم نبود با چه سرنوشتی روبرو می‌شد. به همین جهت به دادگاه خانواده مراجعه نمود و با تنظیم‌کردن یک دادخواست از دادگاه درخواست نمود که حکم به واگذاری حضانت فرزند مشترک به مادر صادر کند. دادخواست پس از بررسی توسط دفتر دادگاه، به همراه تمامی ضمائم به آقای غفارزاده ابلاغ شد، اما ایشان در جلسه‌ی رسیدگی شرکت نکرد. علاوه‌براین، حتی با انتخاب و فرستادن وکیل هم سعی نکرد که از خودش دفاع کند.
دادگاه پس از بررسی پرونده و ادله و مدارک موجود، به‌صورت غیابی رأی را صادر کرد. براساس این رأی، دادگاه حضانت را از آقای غفارزاده به همسر سابقش واگذار کرد. پس از مدتی، آقای غفارزاده در دادگاه به رأی صادره اعتراض نمود، اما دادگاه پس از بررسی ادله حکم داد که هیچ دلیل موجهی برای نقض رأیی که صادر نموده است، وجود ندارد و رأی را تأیید کرد. بدین‌ترتیب، آقای غفارزاده حق حضانت نسبت به فرزند خود را از دست داد.

نکته‌ی نهایی:
به‌طور کلی و با تشخیص دادگاه خانواده بعضی از عوامل مانند اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، فساد اخلاقی، شهرت به فسق و فجور و عدم سلامت روانی می‌تواند باعث سلب حق حضانت از یکی از والدین و سپردن به دیگری شود.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه آموزش همگانی حقوق(مهداد)، تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۹، www.mahdad.ir