شعار سال:بر اساس اطلاعات منتشر شده مرکز آمار ایران در خرداد ماه 1399 مشاهده می شود گوشت گاو  وگوساله با 0.5 درصد وگوشت گوسفند با 0.2 درصد از افزایش قیمت نسبت به ماه قبل برخوردار بوده است. به طوری که قیمت گوشت گوسفند برابر با 98621 تومان و گوشت گاو و گوساله برابر با  83874 تومان برای هر کیلو بوده است. افزایش قیمت گوشت  قرمز می تواند بر کاهش میزان مصرف خانوارها تاثیرگذار باشد و به طور یقین با توجه به میزان درآمد خانوار میزان اثرگذاری متفاوت است .

اطلاعات هزینه و درآمد خانوار روستایی در سال 1398 نشان می‌دهد که در حدود 11.2 درصد هزینه خوراکی و دخانی خانوار روستایی  به گوشت دام اختصاص یافته است که  سهم هزینه گوشت در سبد مصرفی خانوار بر حسب تعداد افراد خانوار (بعد خانوار) متفاوت است.

همان طور که نمودار نشان می‌دهد هر چه تعداد افراد خانوار افزایش می یابد هزینه خرید گوشت دام در سبد خانوار روستایی افزایش می‌یابد یعنی خانوار  با افزایش تعداد افراد خانوار ،درصد بیشتری از درآمد خود را به خرید گوشت اختصاص می‌دهد . جالب توجه آن است که بیشترین هزینه گوشت دام برای خانوارهای 9 نفره است که رقم آن 45 درصد بیشتر از هزینه خانوار  8 نفره و خانوار ده نفر و بیشتر است. این سوال پیش می آید که چرا خانوار 9 نفره دارای چنین تفاوت هزینه گوشت دام نسبت به دو گروه خانوار 8 نفره و ده نفر وبیشتر می باشند ؟ آیا الگوی مصرفی خانوارهای 9 نفره متفاوت از خانوار 8 نفره و ده نفر و بیشتر است؟ یا اشتباه آماری است ؟

آمار نشان می دهد که  هزینه گوشت دام در سبد خانوار روستایی برای خانوار ده نفر و بیشتر کمتر از خانوارهای 8 و 9 نفره است ،یعنی  نه تنها با افزایش بعد خانوار هزینه گوشت در سبد خانوار افزایش نیافته بلکه کاهش یافته است. یکی از علتهای این موضوع بر می‌گردد به درآمد خانوار که با توجه به تعداد افراد بالای خانوار ،کفاف خرید گوشت را نمی دهد. از طرف دیگر با افزایش تورم(تورم کل و تورم کالا) و کاهش قدرت خرید خانوار روستایی، تخصیص درآمد واقعی به اقلام مصرفی با کاهش روبرو می‌شود .

نکته مهم از منظر امنیت غذایی، دسترسی اقتصادی و فیزیکی به غذای سالم است . با توجه به تحریم و پیامدهای آن همانند آشفتگی بازار ارز و سایر بازارهای اقتصادی، پیامدهای شیوع ویروس کووید 19  و تورم لجام گسیخته ، امنیت غذایی خانوارهای روستایی در تهدید است و  به طور مضاعف تهدید می‌شود؛ چرا که خانوارهای روستایی برای فعالیتهای کشاورزی و غیر کشاورزی خود نیازمند سرمایه بوده که با کاهش قدرت واقعی آنان امکان پس انداز کاهش و از طرف دیگر امکان دریافت وام (از منابع رسمی و غیررسمی ) به دلیل کاهش توان درآمدی کم می شود  و تولید و ایجاد درآمد را برای آنان با مشکل روبرو می سازد. این موضوع به خصوص در مورد  کشاورزان خرده پا  و  کسب و کارهای بانوان روستایی تهدیدی جدی برای  ادامه فعالیت و کسب درآمد است. کاهش درآمد، امنیت غذایی ،سلامت و بهره روی جامعه روستایی را به خطر می اندازد .

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی