شعار سال: قبل از انقلاب، هه رسانه‌ها و امکانات فرهنگی در اختیار حکومت پهلوی بود. رادیو، تلویزیون ، سینما، روزنامه ها و مجلات، کاخ جوانان (اماکن فرهنگی هنری) و... در خدمت فساد قرار داشت.

بچه مذهبی‌ها و انقلابی‌ها فقط مسجد را داشتند و جلسات خانگی را. بودجه‌ای هم در کار نبود. حتی  هزینه قند و چای را هم از پول توجیبی خودمان می‌دادیم.

و نتیجه‌اش شد یک خیزش فرهنگی و نهایتا انقلاب اسلامی. چرا؟ چون مسجد و مخفل مذهبی ، محتوا و فکر تولید می کرد و روحانیون و روشنفکران مذهبی نمی‌گذاشتند نسل جوان گرفتار انحطاط و فساد موجود شود.

الان ۴۰ و خرده‌ای سال است،همه وسایل ارتباط جمعی و محافل فرهنگی دست ماست. رادیو و تلویزیون هم با شصتاد کانال و شبکه در خدمت ماست. حکومت هم دست ماست.  شیر نفت هم توی حوض فرهنگ ماست. روحانیت هم پای کار ماست.

پس چرا چهارستون تن‌مان می‌لرزد از اینکه فضای مجازی بخوردمان؟ جز این است که حتی به اندازه چهل پنجاه سال قبل هم بلد نیستیم محتوا و خوراک فکری تولید کنیم؟

 روحانیون آن وقت چه می‌کردند که غالب کودکان، نوجوانان و جوانان واکسینه می‌شدند و روحانیون الان چه نمی‌کنند که این همه لولوی مجازی به جان‌مان می‌افتد؟

حتما فضای مجازی خطر و ضرر دارد. اما این ویروس و میکروب، به جانهایی نفوذ می کند که ایمنی کافی ندارند. جلوی ویروس را نمی‌شود گرفت. اگر هم بگیری از جای دیگری میاید. این سایت و آن پیام رسان را که فیلترکنی، از سوراخ دیگری سر برمیاورد. باید ایمنی را بالا برد.

گیرم فضای مجازی را بستیم، گیرم دیوار چین کشیدیم جلوی همه چیز. تا وقتی ایمنی اندیشه‌ای نداشته باشیم ، فضای مجازی برای‌مان کابوس است. کابوسی که دیوانه‌مان می کند آخر.
محمد مهاجری

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال ،برگرفته از کانال تلگرامی مدارا