شعار سال: اما هرچه باشد، یعنی این گونه نیست نماینده‌ای که به سفر می‌رود همراه خود پول ببرد. پروژه مورد نظر نمایندگان اگر از اعتبار کافی برای ساخت برخوردار است، از همان هزینه می‌شود و اگر هم برخوردار نیست، نمایندگان برای زمان‌های دیگری وعده تحقق آن را می‌دهند که معلوم نیست نتیجه‌ای دربر خواهد داشت یا خیر؟

بنابراین بهتر است تصمیمات نمایندگان در سفر‌های استانی، پیش از اینکه قالب مصوبه به خود بگیرد، با درخواست تأمین اعتبار از دولت کلید بخورد. مثلاً بگویند که چنین پروژه‌ای برای فلان شهر یا استان مورد نیاز است و از دولت درخواست اعتبار و تخصیص آن را کنند.   اگر دولت پول داشته باشد که ردیف بودجه به آن اختصاص خواهد داد در غیر این صورت هیچ کاری انجام نخواهد شد ولو اینکه مصوبه نمایندگان را همراه خود داشته باشد. در دوره‌های گذشته که نمایندگی مردم را برعهده داشتم، زمانی که برای بازدید به روستا‌ها می‌رفتم از ابتدا پول را آماده می‌کردم. سؤال می‌کردم که آیا به اینجا ردیف بودجه اختصاص یافته یا خیر؟ و آیا می‌توانید برای چنین پروژه این میزان پول تخصیص دهید یا نه. اگر با درخواست ما موافقت می‌کردند، نیازمندی‌های آن روستا تبدیل به مصوبه می‌شد. در غیر این صورت، نه در همان زمان اقدامی صورت می‌گرفت و نه وعده تخصیص در آینده برای هیچ پروژه‌ای داده می‌شد. همه اقدامات ما به شرایط بودجه بستگی داشت.

 

حال که نمایندگان هر بار از مصوبات استانی خود می‌گویند، اگر بدون اطلاع از بودجه موضوعی را صورتجلسه کنند تنها نام درخواست و قول و قرار به خود می‌گیرد. پس بهتر است که قبل از اعزام به سفر از بودجه و اعتبارات با خبر شده و اساساً ببینند که پولی وجود دارد و بعد نسبت به انجام آن اقدام کنند.

طبیعی است که بخشی از اقدامات هر نماینده‌ای، از سر تلاش برای تبلیغات فراهم سازی حضور خود در انتخابات بعدی است. بجز نماینده‌های تهران و شهر‌های بزرگ که با قرار گرفتن در لیستی که مورد اقبال باشد رأی می‌آورند، نمایندگان شهرستان‌ها با هر پروژه‌ای که به تصویب می‌رسانند یک نگاهشان برای آینده و صندوق‌های رأی دوره بعد است و در این دوره هم هیچ نماینده از این قاعده مستثنی نیست.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از ایران‌آنلاین، تاریخ انتشار ۲۱ دی ۹۹، کدخبر: ۶۶۰۲۳۵، ion.ir