شعار سال: با فروپاشی اقتصادی وشکاف طبقاتی دهه 90  درایران(تحریم، اختلاس، تورم و....)، مردم لذت آنی ولحظه ای را بر آمال و آروزهای بلند مدت ترجیح دادند. بی انصافی  است گسترش سبک زندگی لذت در لحظه را صرفا به نسل دهه 80 و پس آن نسبت دهیم. تقربیا در تمام گروه های سنی لذت آنی در اولویت قرار گرفته است، فقط نوع لذت ها براساس وضعیت اقتصادی و اجتماعی متفاوت است.

یوسف اباذری در سال 1393 به سیاست زدگی در حوزه هنر و فرهنگ هشدار داد، و معتقد بود در بازار میلیون ها مدل موسیقی ساخته می شود تا مخاطبان را جذب کند. مخاطب فکر می کند که مدل موسیقی را انتخاب می کند در صورتی که انتخاب می شود.  زمانی که اباذری می گوید آهنگ های مرتضی پاشایی چه جایگاهی در بین آرمان های انقلاب اسلامی دارد؟ این گزاره خود جای بسی تأمل دارد.

اما بین لذت آنی مردم و گرایش به موسیقی با محتوا سکسی پیوند نزدیکی وجود دارد. زمانی که مردم آینده ای برای زندگی شان متصور نیستند، سکسوالیته یکی از لذت های سرکوب شده در خودآگاه افراد تبلور می یابد. فرقی ندارد سکسوالیته در آهنگ های ساسی مانکن باشد یا لایو زنده ندا یاسی با همجنس گرایان یا اندام جسمی دنیا جهانبخت یا مینا نامداری و.. مخاطبان مترصد بازنمایی امیال سرکوب شده هستند.  در این راستا، سرمایه داری در عرصه فرهنگ و هنر صرفا به سود اقتصادی می اندیشد، حتی به قیمت حضور الکسیس تگزاس(پورن استار مطرح) در موزیک ویدیو ساسی مانکن. مارکوزه در کتاب اروس و تمدن(1966) معتقد است صنعت فرهنگ نیازهای کاذب را تولید و ارضا می کند.

همچنان که در متن فوق اشاره شد سر خوش بودن در لحظه فرصت مغتنمی برای سرمایه داران ایجاد کرده تا با آهنگ چه بدنی داری سمیه!!!! و نقش آفرینی الکسیس تگزاس در موزیک ویدیو، مخاطبان را به سوی شان جذب کنند.

جامعه ایران تغییر کرده است، لذا برنامه ریزان و تصمیم گیران امر باید این تغییرات را بپذیرند و از شعار زدگی پرهیز کنند. راه حل اینکار فیلتر کردن فضای مجازی نیست(چون نتیجه معکوس می شود)، بلکه آموزش موسیقی فاخر و عادت دادن گوش به چنین موسیقی است (در رسانه ها و مدارس).

عادل سجودی

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی