دنیا به سمت صنایع نسل چهارم در حرکت است، اما در کشور عزیزمان، موانع خفت بار تولید با تاکید بر وجود رانت‌های کثیف دولتی در صدور مجوز و امضا‌های زالو صفت طلایی، گردنه گیری شهرداری‌ها در استفاده از مکان مثلا مسکونی توسط شرکت‌ها، گردنه گیری ۳۰ درصدی تامین اجتماعی در اخذ حق بیمه، فرآیند‌های خسته کننده ثبت و پرداخت مالیات و وجود برخی ممیز‌های مسئله دار، فرآیند‌های ناکارآمد و چندش آور طی مراحل اداری در سازمان‌های دولتی، تغییر سلیقه‌ای و لحظه‌ای قوانین و دستورالعمل ها، بی ثباتی اقتصاد با تاکید بر بهره کشی و مداخله بعضی‌ها (خودتان و خودشان بهتر می‌دانند) در بورس و قیمت دلار و ..، باعث زمین گیر شدن تولید کننده ایرانی در فناوری نسل اول شده است. جالب‌تر اینکه، همه این موارد و سنگ اندازی‌های احمقانه در کشور، قانونی هم شده اند. کجای تاریخ یا کجای دنیا، اقتصاد دولتی موفق بوده است که در ایران باشد. دولت بجای ورودبه چرخه تولید و عرضه-تقاضا، باید با نوعی خانه تکانی و چابک سازی خود، وارد حوزه نظارت-کنترل و سیاستگذاری بشود. البته اگر شما اژد‌های پرنده در آسمان تهران را دیدید، دولت‌های فربه و کم خاصیت را چابک خواهید دید. دولتی که بجای مقام رفع مشکل برای خود مقام اربابی و خان زادگی و خان بازی متصور باشد که توان رعیت پروری و کمک به تولید را نخواهد داشت. ضمنا اگر آقایان معنای دستور مقام معظم رهبری در خصوص مانع زدایی در تولید را تا الان نگرفته باشند، ان شاالله سعی می‌کنیم، برایشان جا بیندازیم.