- چرایی وجود حاشیه ها در تشریفات دیدار مقامات ایرانی با مقامات روسی + توضیحات
- بستن تنگه هرمز به همین آسانی ها هم نیست برادر حسین
- برگزاری نشست دورهای شورای امنیت درباره قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام ۲۸ آذر
- هشدار چین:ناتو از مرزهای جغرافیایی و حدود اختیارات خود تجاوز نکند
- پارلمان اروپا ارتباط مستقیم خود را با جمهوری اسلامی ایران «تا اطلاع ثانوی» قطع کرد
- نماینده مجلس: وزیر کشور و فرماندهی انتظامی، باید پاسخگوی رفتار لباسشخصیها باشند
- تصویب سومین قطعنامه ضد ایرانی توسط شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی علیه ایران
- محمودوند و زیر سوال بردن ۲۲۷ نماینده امضا کننده بیانیه محارب خواندن معترضان+ قطع میکروفن
- هشدار فیاض به احتمال افزایش خودکشی و ضرورت ترویج فراگیر هنر
- جای رئیسی بودم تجدید نظر ویژه می کردم
- آشنایی با کتاب شبکه های خشم و امید + فایل خلاصه
سه‌شنبه ۰۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 23 
شعار سال: در منتهی الیه گوشه باختری گوش چپ گربه ایران، چشمه پرآب بورالان(چشمه ثریا) قراردارد که شمال باختری ترین نقطه مرزی ایران -ترکیه است. آب این چشمه بی نهایت دلربا، به قره سو و ارس می رسد. درشمال این چشمه، باریکه ای دقیقا انگشت مانند از خاک ترکیه به صورت یک دنبالچه ارمنستان را از ایران جدا می سازد. امروز این باریکه انگشتی، بخشی از خاک ترکیه شده است. پهنای آن بین ۳/۵ تا ۱۱ کیلومتر است. این باریکه از شمال به ارمنستان، از باختر(غرب) به ترکیه، از جنوب به ایران و از خاور(شرق) به جمهوری خودمختار نخجوان ختم می شود. این باریکه در ادبیات سیاسی و طبیعی، "قره سو" نامیده می‌شود.
این انگشت تا آغازهای سده بیستم بخشی از خاک ایران بود، ولی در پی سفر رضاشاه به ترکیه و دیدار با آتاتورک، در فرایندی پیچیده به جمهوری نوپای ترکیه واگذار شد! آتاتورک برای دسترسی به جنوب قفقاز و آذری‌ها ، نیازمند راهی گرچه کوتاه بود. این راه تنها از حاشیه رودخانه "قره سو" که یکی از شعبات ارس است می توانست تامین شود. در دوره رضاشاه این باریکه انگشت مانند، که من سال ها پیش آن را "انگشت آتاتورک" نامیده ام به آنکارا بخشیده شد! البته آغری(آرارات) کوچک نیز از ایران جدا و به ترکیه واگذار شد. هر چندآتاتورک در ازای آن ها با انتقال بخش هایی بزرگتری از خاک مورد مناقشه در دره قطور به ایران موافقت کرد، ولی آرارات کوچک و به ویژه انگشت آتاتورک، از دیدگاه استراتژیک نقطه ای بس حساس است که نباید واگذار می شد. چرا؟
۱- راه دستیابی جمهوری نوپای ترکیه از این طریق به نخجوان مهیا شد؛
۲- هر حمله مکانیزه به ایران، با جهت باختری- خاوری، با توجه به شرایط زمین شناسی، بس سخت و حتی با فنآوری امروز نیازمند صرف انرژی فراوانی است. در حالی که حمله از نخجوان به جنوب، به سادگی ممکن است.
۳- از جنوب به مرزهای ارمنستان دسترسی داشته و در موقع لزوم، از طریق نخجوان، ایروان و گذرگاه زنگه زور زیر فشار قرار خواهند گرفت.
البته امروزه روز به آسانی می‌توان گفت، انگشت آتاتورک، برای آرمان‌های ترکیه کوتاه و کوچک است. اردوغان برای دسترسی به سرزمین اصلی جمهوری آذربایجان ، نیازمند جدا سازی کل بخش شمالی آذربایجان غربی، شرقی و اردبیل و در اختیار گرفتن جنوب ارس و جنوب ارمنستان است.
ترکیه ۳۴ سال است که مناسبات خارجی جمهوری اسلامی را به دقت رصد می کند. اردوغان نیز با وجود گزارشات میت(سیستم امنیت ترکیه)، "تنهایی" ایران را در فضای پیرامونی و جهانی را درک کرده است؛ آنکارا از ژرفای اختلافات گسترده ایران با اعراب خلیج فارس، اسرائیل ، آمریکا و...آگاه است. اردوغان به خوبی می داند که اقتصاد ایران توانایی باز کردن یک جبهه درگیری دیگر در شمال غرب را ندارد. او بر پایه محاسباتش می داند که روسیه نیز از ارائه هرگونه پشتیبانی استراتژیک به ایران خودداری می ورزد.
بنابراین ترکیه "تنها و تنها" مترصد دستیابی به فرصت مناسب برای عملیاتی کردن علائقش در جنوب ارس، با وجود دلمشغولی ایران در محورهای متعدد درگیری است. رزمایش پاکستان، باکو و ترکیه دور از انتظار نیست در همین راستا بوده باشد.
ترکیه و باکو دستکم از دو دهه پیش در حال سر و سامان دادن و سازماندهی "ستون پنجم" خویش با پرورش مزدوران پانترک در ایران و گستراندن دایره عمل آن بوده اند. این دو کشور، پایه استراتژی خود را پشتیبانی همه جانبه در فربه سازی و باز کردن دامنه عمل ستون پنجم شان یعنی پانترک‌ها قرار داده اند. یادمان باشد، کمتر نبردی بدون تکیه بر ستون پنجم به پیروزی رسیده است. به گمانم پس از حزب توده، در همه تاریخ ۲۰۰ ساله ایران، ستون پنجمی با این توانایی و نفوذ همه جانبه و پشتیبانی سخاوتمندانه آنکارا- باکو، در ایران شکل نگرفته است!!
دکتر یدالله کریمی‌پور
پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از کانال تلگرامی عصر شهرکرد
۱-فاصله اندک۲۸۳ کیلومتری آستارای گیلان و ۲۱۲ کیلومتری بیله سوار مغان استان اردبیل با شهر بادکوبه - (نام اصلی و باستانی پایتخت آذربایجان شمالی در پیش از اقدامات فراگیر و عمیق استالین کمونیست و جنایتکار در ۱۹۳۷ میلادی برای قطع کردن رابطه فرهنگی و تاریخی آذربایجان شمالی -اران- با ایران بزرگ) که دسترسی آسان موشک های کوتاه برد ایران را به آن فراهم می کند.
۲- بادکوبه یک شهر بندری در دریاچه کاسپین- (خزر یا کازار نام یک قوم یهودی و وحشی است که بر خلاف مصالح ایران توسط روس های تزاری در جنگ های گلستان و ترکمنچای عهد قاجاریه بر این دریاچه گذاشته شده است و بایستی هر چه سریعتر برداشته شود)- است که به راحتی می تواند توسط نیروی دریایی ایران محاصره و تهدید شود.
۳-بایستی توجه داشت که تاسیسات اصلی و آسیب پذیر نفت و گاز آذربایجان شمالی در یک ترمینال بندری به نام سنگاچال در جنوب بادکوبه واقع است و توسط آمریکا، اروپا و ترکیه برای اتصال خطوط انتقال گاز و نفت ترکمنستان به آذربایجان شمالی پیشنهاد شده است، به مرزهای ایران زمین به مراتب نزدیک تر از بادکوبه و در نتیجه آسیب پذیرتر هستند.
۴- مصلحت آمریکا و اروپای نیازمند به انرژی و همچنین آذربایجان شمالی و ترکیه برای تجارت سوخت های فسیلی در غیاب مسیر جنگزده روسیه اکراین، برقراری صلح و آرامش پایدار در سرتاسر دریاچه کاسپین، مرزهای ایران و قفقاز جنوبی می باشد و جنگ با ایران به سهولت باعث نابودی یکباره همه سرمایه گذاری های عظیم میلیاردها دلاری در این خطوط انتقالی گاز و نفت خواهد شد.
۵- با شروع جنگ، خطوط لوله گاز و نفت بادکوبه- تفلیس گرجستان- جیهان ترکیه،
موسوم به خطوط انتقالی قفقاز جنوبی که از نزدیکی مرزهای ارمنستان می گذرند، بسرعت در معرض حملات منهدم کننده ایران قرار خواهند گرفت.
۶-ایران صادرات مستقیم گاز، نفت خام و LPG خود را به ترکیه قطع خواهد کرد. همچنین ایران دیگر راهبرد برادرانه خود را برای برقراری ارتباط زمینی بین بادکوبه نمک نشناس و بخش جدامانده نخجوان، از زمان تاسیس جمهوری جعلی و نوظهور آذربایجان شمالی پس از فروپاشی شوروی در دهه ۱۹۹۰ میلادی، از طریق خاک خود متوقف خواهد کرد.
۷-در صورت جنگ با ترکیه، ایران می تواند کلیه کشتی های نفتکش را از مبدا خلیج فارس به مقصد ترکیه منهدم سازد.
۸-در صورت بروز جنگ، ایران همکاری خود را با ترکیه برای کنترل نیروهای جنگی تجزیه طلب مستقر در مرزهای سوریه، عراق و خود ایران قطع کرده و برعکس آنها را تقویت و تشویق خواهد کرد.
۹- بنابراین با توجه به موارد بالا، جنگ با ایران باعث اختلال شدید، سرتاسری و نابودی کلیه خطوط انتقال گاز و نفت آذربایجان شمالی و ترکیه شده و سرانجام قطع صادرات آنها به اروپا خواهد شد و بحرانی شدید و واقعی اروپا را در بر خواهد گرفت.
۱۰-علاوه بر این، نیروهای جنگی ترکیه در شرق و جنوب شرق ترکیه, برای رسیدن به ایران بایستی از میان مردم غیور کرد بگذرند که به شدت با دولت مرکزی مشکل دارند.
۱۱--همچنین در صورت بروز جنگ، مردم مناطق لنکران و مغان آذربایجان شمالی که به زبان اصیل آذری باستانی (هم خانواده با زبان های تالشی و تات) یعنی زبان مادری شیخ صفی‌الدین اردبیلی جد بنیان گذار سلسله صفویان (که دوبیتی های آن به زبان آذری باستانی مشهور است) سخن می گویند، به سرعت برای بازگشت به آغوش مام وطن چندهزارساله فعال خواهند شد و مبارزه مسلحانه خود را شروع می کنند.
۱۲-نکات فوق تنها در بردارنده بخشی از امکانات متنوع و پیچیده ایران مقتدر و بزرگ است و توجه شود که از قدرت نظامی ایران و نیز جبهه مقاومت در مقایسه با سلاح های اکثرا فرسوده و قدیمی و به یغما برده روسی توسط آذربایجان شمالی در هنگام فروپاشی شوروی سابق در اوایل دهه ۱۹۹۰ و سربازان شرابخوار، دائم الخمر و رقاص اش در اینجا نامی برده نشد.
حال این گوی و میدان:
شایسته است که سردمداران متوهم بادکوبه و آنکارا که با افتخار خود را از نسل و تبار گرگ های خون آشام (بز قورد)، هون های وحشی و رهبر آنها یعنی آتیلای خونخوار، و چنگیزخان مغول می دانند، محاسبه کنند که آیا برای شان صلح و آرامش پایدار و رعایت اصول همسایگی با ایران متین و مهربان بهتر است یا شروع جنگ و خونریزی بی پایان و کارزار با ایران مهد دلیران شیران و وارثان رستم و اسفندیار!!!