در اینجا گفت و گوی اختصاصی میراث‌باشی با دکتر حامد وحدتی نسب درباره تصویر بازسازی شده داریوش سوم را می خوانید:

روز گذشته یک مرکز تحقیقات تاریخی عکس تصویری بازسازی شده از داریوش سوم هخامنشی را که در ۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح زندگی می‌کرد بازسازی و منتشر کرد. گفته می‌شود این تصویر براساس سکه‌های ضرب شده و نگار‌های باقی مانده از نبرد ایسوس بدست آمده است. اما آیا بازسازی چنین تصویری پایه علمی دارد و قابل استناد است؟ در این زمینه با دکتر حامد وحدتی نسب باستان‌شناس و انسان‌شناس گفتگو کردیم که در زیر می‌خوانید.

دکتر حامد وحدتی‌نسب در رابطه با انتشار این تصویر به خبرنگار میراث‌باشی گفت: همانطور که در متن خبر هم اشاره شده این تصویر براساس سکه‌های ضرب شده در زمان این پادشاه و نگار‌های جنگ ایسوس بدست آمده در این خصوص دو نکته مهم را باید درنظر داشت:

یک: چهره تمام پادشاهان و فرمانروایان گذشته در سکه‌ها و نگار‌ها زیباتر از چهره واقعی آن‌ها ترسیم شده و از این رو تا اندازه‌ای با چهره متفاوت از چهره واقعی افراد روبه‌رو هستیم.

 دو: متاسفانه از زمان داریوش سوم تصاویر چندانی که بتوانیم با جمع‌بندی آن به یک تصویر واحد و منطبق با واقعیت داریوش سوم برسیم وجود ندارد.

او ادامه داد: با این حال اگر استخوان جمجمه داریوش سوم موجود بود توسط نرم‌افزار‌های موجود رایانه‌ای می‌توانستیم چهره‌ای را بازسازی کنیم که تا ۹۰درصد پایه علمی داشته باشد قابل استناد؛ بنابراین بنظر می‌رسد اینکار بیشتر یک کار فانتزی باشد تا علمی هرچند بنظر می‌رسد شباهت زیادی میان این چهره با مردمان جنوب زاگرس وجود دارد تا ۵۰ درصد قابل استناد است.

وحدتی‌نسب در پاسخ به این پرسش که آیا با بررسی سایر جمجمه‌ها موجود به جا مانده از زمان داریوش سوم می‌شود به یک جمع‌بندی از میزان درستی و تطابق آن با چهره واقعی این پادشاه گرفت گفت: این اتفاق مستلزم این است که ما یک مجموعه استخوان جمجمه از دوران داریوش سوم در همان منطقه فارس داشته باشیم تا بتوانیم با بررسی و بازسازی آن‌ها به این نتیجه برسیم که آیا تصویر بازسازی شده با چهره مردمان آن زمان شباهت دارد یا خیر؟

او در آخر تاکید کرد: به اعتقاد من این کار تا ۵۰ درصد از لحاظ علمی قابل استناد است مطابق با چهره واقعی داریوش سوم. هرچند به اعتقاد من افرادی که این تصویر را بازسازی کردند می‌خواستند بگویند: اگر داریوش سوم در زمان ما زندگی می‌کرد این چهره را داشت، زیرا مدل مو و ریش‌هایش تا اندازه زیادی معاصر شده است.

درحالی که با توجه به متون گذشته ما می‌دانیم در زمان داریوش سوم مو‌ها و ریش‌ها بلندتر و مجعد بود فرمانروایان به ریش‌ها و مو‌های خود زیورآلات می‌آویختند درون چشم‌هایشان را سرمه می‌کشیدند.

محمد تقی عطایی باستان‌شناس در این باره معتقد است: تصاویر سکه‌ها چندان مبنای درستی برای بازشناسی چهره نیست و در این مورد به خصوص، نمیتواند سندیت داشته باشد. اما همیشه هم اینطور نیست. دستکم در مورد دو شخصیت دوره هخامنشی می‌توانیم مطمئن باشیم که چهره تا حد زیادی بر اساس واقعیت تصویر شده.

 یکی فرناباذ شهربان فریگیه هلسپونت و دیگری چیشه فرنه (به یونانی تیسافرنس) شهربان سارد و فرناندار کل آسیای صغیر (به یونانی کرانوس) در دوره اردشیر دوم چنین ویژگی‌هایی دارند.