بازی سیاست بین الملل در زمین ورزش روسیه؟

بر اساس توافقات بین المللی، حوزه ورزش تا جای ممکن باید بدور از مناقشات سیاسی باشد. اما بعد از درگیری و جنگ روسیه- اوکراین، شاهد موضع گیری سیاسی غرب در خصوص ورزش روسیه و اعمال برخی از تحریم‌های ورزشی بوده ایم.

شعار سال: ورزش و مسابقات ورزشی به طور گسترده‌ای وارد زندگی خصوصی و عمومی مردم در سطوح فردی، منطقه ای، ملی و بین المللی شده و صرف نظر از ابعاد زیستی، بهداشتی، اقتصادی، اجتماعی، سرگرمی و تفریحی، بدلیل اثرگذاری روی رفتار افراد، جوامع، دولت ها، رسانه‌ها و مواردی همانند، دارای نتایج سیاسی بوده و با مفاهیمی، چون قدرت ملی، رقابت، همگرایی و صلح، واگرایی، ستیز و منازعه، ناسیونالیسم و ملی گرایی، اتحاد و وحدت ملی و نظایر آن پیوند می‌خورد.

ورزش می‌تواند نقش‌های مهم و راهبردی در روابط ملت‌ها و دولت‌ها در سطوح مختلف نظیر بهبود و تصحیح تصویر یک ملت؛ تقویت دوستی، افزایش صلح و توسعه رفاقت بین ملت ها؛ پیشبرد تجارت و گردشگری؛ تشویق توسعه بین المللی؛ وحدت بخشیدن به اقلیت‌ها و مهم‌تر از همه، بهبود روابط بین الملل برای دوستی بین ملت‌ها داشته باشد.

به عبارتی دیگر ورزش می‌تواند برای تقویت روابط، کمک و حمایت از صلح و بهبود روابط بین المللی مورد استفاده ژیوپلیتیسین ها، دیپلمات‌ها و سیاستگذاران و نمایندگان سیاسی دولت‌ها و ملت ها، سازمان ها، بازیگران مختلف روابط بین الملل و بازیگران منطقه‌ای مورد استفاده قرار گیرد. بر همین قاعده است که در سطوح ملی و بین المللی، سعی می‌شود که ورزش را آلوده به مباحث سیاسی و نژادی نکنند. اما مشاهده می‌شود که با آغاز درگیری روسیه و اوکراین، ورزش روسیه تحت تحریم‌هایی چند، نظیر موارد زیر قرار گرفته است:

۱. گرفتن میزبانی فینال لیگ قهرمانان فوتبال اروپا از سن‌پترزبورگ؛

۲. لغو میزبانی روسیه در مسابقات اتومبیل‌رانی فرمول یک؛

۳. انجام کلیهٔ بازی‌های تیم ملی فوتبال روسیه در زمین بی‌طرف، بدون پرچم و سرود ملی روسیه و با نام «اتحادیهٔ فوتبال روسیه»؛

۴. تیم‌های ملی فوتبال انگلیس، ولز، لهستان، جمهوری چک و سوئد اعلام کردند حاضر نیستند با روسیه بازی کنند؛

۵. تعلیق ریاست افتخاری ولادیمیر پوتین بر فدراسیون جهانی جودو؛

۶. تعلیق باشگاه‌های روسی و تیم ملی فوتبال روسیه توسط فیفا و یوفا؛

۷. پایان دادن یوفا به همکاری خود با شرکت روسی گاز پروم در لیگ قهرمانان اروپا.