هزینه یک ایرلاین را میتوان به سه دسته تقسیم کرد. هزینه ناوگان (با مصداق خرید ناوگان و تعمیرات که دلاری است. در ایران با خرید هواپیماهای دست چندم، این هزینه بشدت پائین بوده و بعضا در حد ۳-۵ میلیون دلار در نوسان است). هزینه پرسنلی (خلبان و میهمانداران - در ایران ریالی پرداخت میشود). هزینه سوخت و خدمات فرودگاهی (سوخت ایرلاینهای ایرانی بجای یک لیتری دلار، حدود ۶۰۰ تومان محاسبه شده و هزینه خدمات فرودگاهی هرچند ماه به چندماه پرداخت میشود). بدلیل کرونا و رعایت چارچوبهای بهداشتی، پذیراییها در هواپیماها قطع شده بود. اما حالا خبر میرسد که گویا چند ایرلاین داخلی ( بر اساس شنیده ها گویا هما و زاگرس)، کل پذیرایی را حذف نموده و با بطری آب پذیرایی میکنند؟!
شعار سال: شایعاتی پخش شده مبنی بر اینکه پذیرایی از مسافران در برخی از شرکتهای هواپیمایی در پروازهای داخلی، حذف شده است. این در حالی است که قبلا بدلیل کرونا و رعایت چارچوبهای بهداشتی، این پذیرایی حذف شده بود و قرار بود که مجددا برقرار شود.
سوال این است که درحالی که مقررات بینالمللی مربوط به پرواز تاکید دارد که مقدار مشخصی کیلوکالری باید هنگام سفر برای پذیرایی از مسافر در نظر گرفته شود، چرا باید چند شرکت هواپیمایی، پذیرایی از مسافر در پروازهای داخلی را بهطور کامل حذف کرده باشند؟
شهروندان عزیز، غیر از افشاگریها و اطلاعات ارایه شده در چکیده خبر حاضر در خصوص سرفصل های هزینه ای ایرلاین ها ، باید بدانند که قیمت یک ساعت پرواز (برای یک صندلی یا مسافر) در دنیا حدود ۲۵-۳۰ دلار ( ترکیب هزینه ها و سود ایرلاین با یکدیگر) است.
وقتی در ایران بحث سوخت ( بعنوان یک سرفصل هزینه ای عمده- حدود یک سوم هزینه های پرواز) با یارانه همراه بوده و حقوق مزایای کادر پرواز ریالی پرداخت میشود و هزینههای فرودگاهی بشکل خاص و با تاخیر چندین ماهه پرداخت میشودو ......، هزینه یک ساعت پرواز ( اصطلاح عامیانه یک ساعت صندلی- پرواز) باید قاعدتا به زیر ۲۰ دلار برسد.
حال با این محاسبات، خودتان قضاوت کنید که کجای کار (در صورت صحت خبر حذف پذیرایی)، میتواند ایراد داشته باشد؟ نقش سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در این بین چیست؟ چرا یک تشکل خاص در پشت پرده باید اینقدر قدرت بگیرد که در بسیاری از کارها دخالت کند؟
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون