شعار سال: صف طولانی انتهای خیابان فلسطین که از نخستین گیت بازرسی آغاز شده و تا میانه‌های کوچه نوشیروانی ادامه پیدا کرده است، خود می‌گوید که دیدار امروز از آن دیدار‌های شلوغ و پر شور است؛ کما اینکه همیشه دیدار‌های دانشجویی رهبر معظم انقلاب به پر شور و حرارت بودن معروف است.

انبوه جوانان دهه هشتادی را می‌بینم که در صف انتظار ورود به محدوده بیت رهبری هستند و بازار صحبت کردن و مصاحفه میانشان داغ است؛ در صف که هستم دو دانشجویی که پشت سر من قرار دارند مشغول مباحثه باهم هستند، گوش‌هایم را تیز میکنم تا صحبت‌هایشان را بهتر بشنوم! از دو تشکل دانشجویی مختلف هستند و علی‌الظاهر اختلاف نظر باهم دارند، اما در آستانه ورود به حسینیه یکیشان به دیگری میگفت: «حالا درسته ما اختلاف نظر داریم، ولی خب رفیقیم باهم!».

وارد حسینیه که می‌شوم؛ بخش اعظمی از فضای حسینیه پر از جمعیت شده و طبیعتا جایی بهتر از آخر مجلس نصیبمان نمی‌شوم! پیش از هرچیزی حدیث نصب شده در حسینیه امام خمینی (ره) توجهم را جلب می‌کند، کلامی از امیرالمومنین (ع) با این مضمون که هیچ گنجی سودمندتر از علم نیست.

دانشجویان و جوانان عمدتا دهه هشتادی با شور خاصی در حسینیه هستند؛ عده‌ای از دانشجویان آقا شعار می‌دهند‌ای پسر فاطمه منتظر تو هستیم، در مقابل دانشجویان خانم گویی تلاش می‌کنند آقایان را متوجه کنند که شعارشان نیاز به اصلاح دارد، به همین خاطر خانم‌ها شعار می‌دهند «ای پسر فاطمه منتظر شماییم».

یکی از نکاتی که دیدنش برایم جالب است، تعداد قابل توجهی از دانشجویان مادر است که همراه با فرزندانشان به حسینیه امام خمینی (ره) آمده‌اند و حسابی برای عکاسان حاضر در مراسم سوژه شده‌اند.


رفته رفته به ساعت شروع مراسم نزدیک می‌شویم و رهبر معظم انقلاب رأس ساعت ۱۶:۳۰ دقیقه وارد حسینیه می‌شوند و دانشجویان با شعارهایی، چون «خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست»، «صلی علی محمد یاور مهدی آمد» و «ای رهبر آزاده، آماده‌ایم، آماده» به استقبال رهبری می‌روند، جمعیتی که قبل از آغاز مراسم با نظم و ترتیب خاصی نشسته بودند، با ورود رهبر معظم انقلاب به حسینیه، هرکس سعی می‌کرد خود را به نزدیک‌ترین نقطه ممکن برساند و آنجا باشد.

حین شعار دادن جمعیت، دانشجویان یک شعار دیگر هم سر می‌دهند که با واکنش رهبر معظم انقلاب مواجه می‌شود و آن هم «علمدار ولایت، تولدت مبارک» است! ۲۹ فروردین مقارن با سالروز تولد رهبر معظم انقلاب اسلامی است و همین دانشجویان را ترغیب کرده تا اینگونه تولد، ولی امر مسلمین جهان را تبریک بگویند. البته در حین همین شعار دادن‌ها، رهبر معظم انقلاب پس از چندبار تشکر از جمعیت، تولدشان را موضوعی کم اهمیت عنوان کردند.


حالا دیگر جمعیت نشسته است؛ مجری برنامه که خود را مادر و یک معلم معرفی می‌کند، از نخستین نماینده تشکل‌های دانشجویی برای بیان مطالب خود دعوت می‌کند و البته به سبک و سیاق همه مجریان در مراسم‌های این چنینی تاکید زیادی بر رعایت وقت می‌کند.

نخستین سخنران از اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان است که از مشکلات معیشتی که حاصل عملکرد مدیران در دهه ۹۰ است و معضلات اجتماعی در پی آن سخن می‌گوید و معمولا هم در پایان هر بند از سخنانش با احسنت دانشجویان مواجه می‌شود.

او البته به موضوع ضرورت جوانگرایی در دولت هم اشاره می‌کند و نقدش را به این موضوع اینگونه مطرح می‌کند که جوانگرایی در دولت استثناء است نه رویه! غافل از اینکه برخی از مسئولینی که در همین جلسه امروز به عنوان مسئول حاضراند، تا چند صباح پیش‌تر بعنوان دانشجو در همین مراسم شرکت می‌کرند.

نماینده تشکل بعدی، نماینده جنبش عدالتخواه دانشجویی است؛ چندسالی است که کنشگری‌های این تشکل دانشجویی را دنبال می‌کنم که معمولا رویکرد انتقادی به مسائل دارند پس همین پیش‌زمینه دلیلی است تا انتظار شنیدن یک نطق تند و تیز از سوی او را داشته باشم.

او مطالبش را با انتقاد از برخورد‌های انتظامی با موضوع حجاب و اینکه دستگاه‌های مسئول به دنبال تعامل با مردم نیستند آغاز کرد و در ادامه به انتقاد از خصوصی‌سازی و ضرورت بازنگری در سیاست خصوصی‌سازی پرداخت. شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا موضوع دیگر نقد نماینده جنبش عدالتخواه دانشجویی بود که آن را سازوکاری برای دورزدن قانون عنوان کرد. همزمان با این صحبت‌ها رهبری هم مطالبی را یادداشت کردند که مفهومش این است که رهبری در سخنرانی خود به این نقد احتمالا پاسخ خواهند داد.

معمولا نمایندگان تشکل‌های دانشجویی که سخنرانی می‌کنند پس از سخنرانی‌شان درخواستی را از رهبری مطرح می‌کنند که عمده این درخواست‌ها چفیه و انگشتر و امثالهم است؛ نماینده جنبش عدالتخواه دانشجویی در پایان سخنرانی‌اش دو درخواست داشت که یکی دیدار خصوصی تشکل‌های دانشجویی با رهبری بود و دیگری طلب دعا در نماز شب از رهبر انقلاب.

نفر بعدی، یک خانم از شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی است که سخنرانی خود را با نقد دولت گذشته و تفاوت‌های آن با دولت فعلی آغاز می‌کند و در ادامه به دولت فعلی نیز نقد وارد می‌کند که چرا برای قبوض گاز پرمصرفان تخفیف قائل شده که این بخش از سخنانش با احسنت حضار مواجه می‌شود.

او در پایان سخنانش برخلاف همگان که درخواست انگشتر دارند، اینبار برای رهبری انگشتر هدیه آورده‌اند و البته گله هم می‌کند که نگذاشتند جعبه انگشتر را با خود بیاورد! رهبری هم از او تشکر می‌کنند و می‌گویند: «همه از ما انگشتر هدیه می‌گیرند، ولی ایشان انگشتر آورده‌اند.» که با خنده رهبری و حاضرین همراه می‌شود.

سخنران چهارم نماینده گروه‌های جهادی است. نطق او متفاوت از قبلی‌هاست. تقریبا خبری از کنایه و کدگذاری‌های سیاسی نیست و متن رویکردی پیشنهادی در خصوص زنجیره‌های کسب و کار و رفع محرومیت دارد و چند ایده برای بهینه سازی بودجه‌های مسئولیت اجتماعی می‌دهد. رهبری هم بعد‌ها جواب این حرف‌ها را می‌دهد.

اما پایان این سخنرانی هم از بقیه متفاوت‌تر بود. سخنران درخواست عبا و انگشتر کرد و تقاضا کرد رهبری خطبه عقدشان را بخواند. واکنش حسینیه؟ همه کف زدند! امروز ظاهرا همه چیز در حسینیه امام خمینی عادی است و نباید تعجب کنیم. رهبری ماسک به صورت دارد، ولی مشخص است چشم‌هایش هم می‌خندد.

نفر بعدی نماینده گروه‌های جهادی از خوزستان است که از همان ابتدا و از ته‌لهجه‌اش فهمیدم که همشهری است! سخنرانی او هم حاوی نکاتی درباره گسترش فعالیت‌های جهادی و حذف ساختار‌های بروکراتیک در این حوزه و همچنین نقد موازی‌کاری‌ها در حوزه محرومیت‌زدایی در کشور است.

جالب‌ترین بخش ماجرا درخواست‌های او از رهبری بود که نخستین درخواستش عبا و انگشتر بود، اما دومین درخواستش که با کف مرتب کل حسینیه همراه شد، درخواست این بود که خطبه عقدش را رهبر معظم انقلاب بخوانند.

سخنران بعدی مراسم نماینده انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل است که نطق جالبی را با محوریت مقایسه دو گروه ایران‌ستیز و ایران دوست ارائه می‌کند؛ مصادیقی که از ایران ستیزان مطرح می‌کند مانند خوشحالی‌شان برای باخت تیم ملی با احسنت احسنت جمعیت همراه می‌شود. او البته از اصلاح‌طلبان و برخی نیرو‌های باانگیزه، اما دارای تشخیص اشتباه بعنوان تقویت‌کنندگان ایران ستیزان اسم برد که این بخش از سخنانش نیز با احسنت حضار مواجه بود.


سخنرانی‌اش که به پایان می‌رسد حالا نوبت درخواست‌ها است. نماینده تشکل انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل پرچم بارگاه حرم حضرت زینب (س) و قرآنی با امضای ۲۱ خانواده شهید مدافع حرم را برای رهبری هدیه آورده است و در مقابلش از رهبری تقاضای جانمازشان را دارد.

نفر بعدی خانمی است از دانشگاه صنعتی شریف که مدیرمسئول یک نشریه دانشجویی بنام ریحانه است که محتوای سخنرانی‌اش هم مانند نام نشریه‌شان برپایه زنان است. سخنرانی او نیز که تمام می‌شود در بخش درخواست‌ها سه درخواست مطرح می‌کند؛ انگشتر برای پدر، چفیه برای بچه‌های دانشگاه و یک دستمال اشک از طرف هیأت دانشگاه‌شان به رهبری هدیه می‌دهند.

نماینده دفتر تحکیم وحدت سخنران بعدی مراسم است که جوانی است از دانشکده وزارت امور خارجه؛ از اساتید پروازی انتقاد می‌کند و جمعیت هم برایش احسنت احسنت سر می‌دهند، اما اوج سخنرانی‌اش آنجاست که می‌گوید دشمن تلاش کرد در اتفاقات اخیر شما را از چشم مردم بیاندازد، اما شما عزیزتر شدید، این را که می‌گوید جمعیت حاضر با تمام توانشان شروع می‌کند به سوت و کف زدن که کمی بعد متوجه حضورشان در حسینیه امام خمینی می‌شوند و دوباره شعار «خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست» سر می‌دهند.

نماینده دفتر تحکیم هم در بخش خواسته‌هایش می‌گوید برای خودش چیزی نمیخواهد، اما برای دوستش که سال گذشته سخنرانی کرده و چیزی نخواسته عبای رهبری را طلب می‌کند.

زمان این بخش از برنامه روبه پایان است، مجری از رهبری تقاضا می‌کند تا با اجازه ایشان نفر آخر هم صحبت کند؛ نفر آخر از مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد است که سخنرانی‌اش عمدتا درباره مسائل اقتصادی و معیشتی است. او هم در پایان سخنرانی‌اش درخواست انگشتر و چفیه می‌دهد.

ساعت کمی از ۱۸ گذشته و حالا دیگر همه منتظر سخنرانی رهبری هستند، ناگهان از گوشه سمت چپ حسینیه جوانی بلند شد و از طرف ورامینی‌ها به آقا سلام داد و شعری خواند و آخرش هم گفت که تا حالا ۱۰ بار خواب دیده از رهبری انگشتر دریافت کرده، ولی همیشه خواب بوده! رهبری هم در پاسخش گفت که اشکالی ندارد! اگرچه بعد از پایان مراسم محافظین انگشتری را از طرف رهبری به او داده بودند و خوابش به حقیقت تبدیل شد.

حالا دیگر همگان سراپا گوش هستند تا بیانات رهبری آغاز شود، مطلع بیانات رهبر انقلاب تشکر و تعریف از متقن بودن صحبت‌های دانشجویان و ادبیات خوب آن‌ها در بیان مطالبشان بود و البته بر این نکته نیز تاکید می‌کنند که این به معنای درست بودن مطالب نیست، اما کیفیت و نظم مطالب را خوب و عالی توصیف می‌کنند.

رهبر انقلاب در ابتدای بیاناتشان ابتدا به برخی مطالب از ابتدای جلسه تاکنون واکنش نشان می‌دهند که ابتدا بیان می‌کنند سلام من را به برادران و خواهرانی که از طریق شما سلام رساندند، برسانید به ویژه به خانواده‌های معظم و معزز شهدا. دومین موضوعی که رهبری نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند موضوع تولدشان است که بیان می‌کنند اصلا این موضوع قابل اعتنا نیست و حادثه کم اهمیتی است.

درباره مطالب مطرح شده پیرامون خصوصی‌سازی نیز رهبری می‌گویند که مطالب مطرح شده درباره اشتباه بودن خصوصی سازی صحیح نیست چراکه راهی بجز خصوصی سازی نبود، البته به این موضوع تاکید می‌کنند که توقعشان از خصوصی‌سازی محقق نشده است، اما بدعمل کردن به قانون دلیل بر بد بودن قانون نیست. درباره شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا و انتقادات مطرح شده درباره آن نیز رهبری می‌گویند که این شورا دائمی نیست و چند مسئله خاص برای آن تعریف شده، البته رهبری این را نیز تاکید می‌کنند که تاکنون آنگونه که باید پیش برود نرفته، اما راه حل آن تعطیل کردنش نیست.

پس از این بیانات رهبر معظم انقلاب، ایشان به سراغ سخنرانی اصلی خود رفتند و نکاتی را به جوانان و دانشجویان یادآور شدند؛ نکاتی از جمله اینکه جوان در ماه مبارک رمضان بهار مضاعف دارد و اینکه دانشجویان را تشویق به مطالعه به ویژه نهج‌البلاغه و خواندن زندگی‌نامه شهدا کردند.

رهبری در سخنرانی‌شان بر این نکته مهم نیز تاکید کردند که فعالیت‌های دانشجویی نباید ایجاد دوقطبی کند و کار برای دیده شدن کار را ضایع می‌کند. رهبر معظم انقلاب در جایی از بیاناتشان که به شهدا اشاره داشتند، در جایی خطاب به حاضرین گفتند که «نمیگویم شهید بشوید، خدا کند شهید نشوید» با واکنش حضار مواجه شد که رهبری در ادامه نیز بیان داشتند انشالله در پیری شهید شوید کشور به جوانی شما نیاز دارد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۲، کدخبر:۸۵۰۸۷۸۲۹، www.irna.ir