آقای عبدالرضا سیف، بی منظور هم گفته باشی، بد گفتی، می‌دانی که بعضی مشاور‌ها مشاول هستند؟

عبدالرضا سیف، هم اکنون رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی و مشاور رئیس دانشگاه تهران است. حمله او به دانشکده هنر‌های زیبا و بیان توهین‌آمیزش درباره این مجموعه با هدف دفاع انتقاد از تفاوت ضریب بین دانشکده ادبیات و علوم انسانی با دانشکده هنر‌های زیبا انجام شده است. برخی از تحلیل گران معتقدند که این بیانات بدون سو نیت بیان شده و صرفا برای تبیین ساده بحث بشکل غیر رسمی بوده است. گروهی دیگر هم معتقدند که حتی اگر با این نیت هم گفته شده باشد، بد گفته شده و آیا درست است که ما به شوخی بعضی از مشاور‌ها را مشاول بنامیم.

شعار سال: در یک فایل صوتی رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی و مشاور رئیس دانشگاه تهران اقدام به تحقیر و توهین به دانشکده هنر‌های زیبای این دانشگاه کرده است. عبدالرضا سیف می‌گوید که دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران، «دانشکده رقاص‌ها» است. او این توصیف را در جلسه رسمی عمومی استادان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برای مجموعه دانشکده هنر‌های زیبا به کار برده.

آقای عبدالرضا سیف، بی منظور هم گفته باشی، بد گفتی، می‌دانی که بعضی مشاور‌ها مشاول هستند؟
عبدالرضا سیف، هم اکنون رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی و مشاور رئیس دانشگاه تهران است. حمله او به دانشکده هنر‌های زیبا و بیان توهین‌آمیزش درباره این مجموعه با هدف دفاع انتقاد از تفاوت ضریب بین دانشکده ادبیات و علوم انسانی با دانشکده هنر‌های زیبا انجام شده است.

او در این سخنان می‌گوید: هر دانشکده باید سه گروه داشته باشد. هر گروهی باید سه مقطع لیسانس، فوق لیسانس و دکترا داشته باشد. تعداد هیات علمی هر گروهی باید ده نفر باشد حالا با ضریب می‌تواند باشد. مثلا یک استاد ضریب ۲ دارد و. بعد یک تعدادی تا حداقل هزار دانشجو می‌خواهد آن دانشکده که آن هم ضریب دارد. یک زمانی دانشکده ادبیات ضریبش یک بود و هنر‌های رقاص بیکار یک و نیم بود. رقاص‌ها یک و نیم شده بودند و ادبیاتی‌های بیچاره یک بودند. درستش کردیم. این‌ها رقاص بودند.

اینکه مساله تفاوت ضریب بین دانشکده‌ها و رشته‌های دانشگاه تهران چقدر عادلانه یا غیر عادلانه است، مساله این نوشتار نمی‌باشد. مساله نوع نگاه رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی و مشاور رئیس دانشگاه تهران به دانشکده هنر‌های زیبا است که این دانشکده را در حد یک مجموعه قابل استهزاء و تمسخر تقلیل می‌دهد. مساله مهمتر، اما این است که ایا رئیس دانشگاه تهران نگاه مشاور خود و رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به دانشکده هنر‌های زیبا را در شان قدیمی‌ترین دانشگاه کشور می‌داند؟