به خاطره کمال تبریزی درباره فیلم مارمولک و صحبت های حسن روحانی در زمان تصدی ریاست شورای عالی امنیت ملی ،کاری نداریم.چه خوشمان بیاید و چه مخالف این نظر باشیم، نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بشدت در برابر سه حوزه نفاق و منافق ، نفوذی خودی و در نهایت تندروها ،آسیب پذیر بوده و دائما در حال پرداخت هزینه است. کافی است محاسن را بلند کنی و ظواهر شرعی و مناسک را رعایت کنی و با نوعی بدعت گذاری مستمر سلیقه محور، با هر کس و هر چیز مخالفت کنی و با رویکردی تکفیری ، همه را ضد انقلاب و ضد ولایت بدانی. نبردبانی درست می شود که شما را به سمت بالا هدایت می کند. این طرز تفکر را هسته مرکزی منظومه فکری قرار داده و گروه های تشکیلاتی درست می کنی و با سایر گروه ها و تشکیلات در بخش اشتراکی خودتان متحد می شوید و تمام. هزینه حضور این خائنین را در حال و اینده چه کسی باید بدهد، مردم و نظام و نسل های اینده. برخی از این افراد با طی زمان اندکی آرام تر و منطقی تر می شوند که ان هزینه را هم باید مردم و نظام ،پرداخت کنند. سوال اینجاست که چرا از روز اول، با تعادل بخشی بین سه رکن جمهوریت ، انقلابی گری و اسلامیت نظام و تاکید بر شایسته سالاری و تعادل جویی بین قانون- فرمان-حکم، راه بر بی خاصیت ها بسته نشود و کشور با سرعت بیشتری در مسیر توسعه و تمدن سازی قرار نگیرد؟ دلمان به غریبی تمدن سازی اسلامی- ایرانی می سوزد.