خداوند در قرآن کریم میفرماید: (وَاتَقَوااللّه الَّذی أنتُم بِه مُؤمَنون)، اساساً هر پست و منصبی در اسلام، عنوان مسئولیت، وظیفه و امانت را در بردارد، پس کسانی که منصبی و مسئولیتی را در جامعه به عهده دارند، باید افرادی امانتدار و صالح باشند و هیچگاه از مسئولیت خود سوء استفاده نکرده و حقوق دیگران را ضایع نسازند.
آنها باید با ناظر دانستن خداوند متعال بر اعمال خود، از اقدام یا رفتار و گفتاری که باعث رنجش یا بیاحترامی نسبت به دیگران شود، پرهیز کنند و همیشه خشنودی خداوند و رضایت مردم را مد نظر داشته باشند این همه حاصل نمیشود، جز با «تقوا و خداترسی».
رهبر معظم انقلاب نیز در فرمایشات خود بارها بر تکریم ارباب رجوع از سوی مدیران و پرسنل دستگاههای اجرایی تأکید کردهاند و با بیانات خود و شعری اهمیت موضوع را به زیبایی عنوان کردهاند آن جا که میفرمایند « چون وا نمیکنی گرهی خود گره مباش ؛ ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست....گاهی یک مسئولی نمیتواند توقعی را که از او هست، انجام دهد، یک دستگاهی اعتباراتش کم است، امکاناتش کم است؛ مانعی ندارد؛ اگر چنانچه به قدر توان اما با روی خوش، با ابروی گشاده، با آغوش باز و صمیمانه با مردم برخورد شود، مردم خشنود میشوند، راضی میشوند»
تمام این احادیث و روایات و سخنان بزرگان حکایت از اهمیت مقوله تکریم ارباب رجوع دارد، مقولهای که گاهی میز قدرت چنان چشم مسؤولان را میبندد که اصلاً تکریم ارباب رجوع به ذهن هم خطور نمیکند! گاهی مسؤولان چنان مبهوت قدرت حبابگونه خود میشوند که فراموش میکنند کسی که برای یک کار اداری به حضور آنها میآید، باید محترم شمرده شود. زیرا این مسؤول است که به ارباب رجوع نیاز دارد، زیرا اگر ارباب رجوعی نباشد کاری نیست و کاری هم نباشد مدیریت معنایی نخواهد داشت.
مدیران و کارمندان باید بدانند مردم به قدر کافی درگیر روند طولانی بروکراسی اداری هستند و در پیچ و خم این وضعیت گم؛ پس اگر بیتوجهی، جواب سربالا و عدم تکریم را هم به این موضوع اضافه شود که دیگر میشود نور علی نور!!
به طور حتم تکریم ارباب رجوع، فضای نشاط اجتماعی و امیدواری را در آن اداره و جامعه ایجاد میکند، فضایی که باید مسؤول آن اداره به آن به عنوان یک تکیهگاه بنگرد و همواره درصدد تقویت آن باشد.
مدیری که برای ارباب رجوع خط و نشان میکشد و یا از موضع قدرت الفاظ نامناسبی به کار ببرد، آن هم قدرتی که معلوم نیست چندصباحی باید به آن دلخوش کند، در نظام اسلامی جایگاهی ندارد.
برخی مدیران در فضای کاری خود بر صندلی قدرت تکیه زده و آن را سرمایه خود میپندارند در صورتی که سخت در اشتباه هستند و نمیدانند آن چه به عنوان سرمایه باید مد نظر باشد فقط خدماترسانی است و تکریم ارباب رجوع!
باید گفت گاهی آنقدر عدم تکریم ارباب رجوع در برخی ادارات اوج میگیرد که اگر ارباب رجوع وارد ادارهای شده و با برخورد خوب پرسنل و یا مدیریت مواجه شود، دقایقی در شوک این خواهد بود که نکند اشتباهی به مکان دیگری آمده است!
در چند روز اخیر طی تماسهایی گلایههایی از شهردار یکی از شهرهای استان همدان به دست ما رسید که این فرد رفتار نامناسبی با ارباب رجوع دارد، آن هم در مجموعهای که تقریباً بیست و چهار ساعته مردم با آن سروکار دارند و انتظار از آن نیز بسیار!
در اینجا باید گفت روی سخن ما تنها با شهرداری نیست بلکه همه نهادها و ادارات، باید اخلاق اسلامی و اداری را در خدمت به مردم سرلوحه کار خود قرار دهند.
تمام مدیران و کارمندان باید به این درک رسیده باشند که در رفتار اداری و تکریم ارباب رجوع حتما نیاز به وجود منشور تکریم نیست بلکه باید خود متوجه این موضوع باشند و بدون حتی یک منشور بر در و دیوار اداره در این زمینه پیشگام باشند این در حالی است که برخی از کارمندان ادارات حتی یکبار هم این منشور راخواندهاند و یا اینکه فقط نگاهی گذرا به آن کردهاند اما گویی متوجه اهمیت آن نشدهاند!
در روزهای گذشته نیز بیانیه منشور حقوق شهروندی رئیس جمهور رونمایی شد که به طور حتم یکی از پایههای حقوق شهروندی توجه به مطالبات و نیازهای آنهاست، موضوعی که امیدوایم بدان توجه شود و دیگر شاهد تضییع حقوق مردم و برخوردهای نامناسب از سوی مدیران و پرسنل ادارات با آنها نباشیم.
با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری فارس استان همدان، تاریخ انتشار: 8 دی 1395، کدخبر: 13951008000723، www.hamedan.farsnews.com