همت بلند مریم دختر ۵۰ سانتیمتری ایران +تصاویر

حالا که می خواهی همه واژه هایت را در کنار هم بچینی و به نوک زبانت بیاوری، تا چند خطی برایشان بنویسی، آنقدر ناتوان از گفتن ناگفته ها می شوی که یادت می رود چقدر همانهایی که سالهاست و یا از همان ابتدا عنوان "معلول" را همانند نام و نام خانوادگی شان، در کنار خود دارند، مملو از توانایی های عجیب و غریب هستند.

شعار سال: توجه و نگاه به معلولین را تنها مربوط به یک روز از سال ندانیم و سعی کنیم تمام سال را روز معلول بدانیم چراکه او نیز شهروند این جامعه است، به فکرش باشیم.

معلولین جسمی و حرکتی قشری از جامعه هستند که اکثرا ذهن سالم و پویایی دارند بخصوص اینکه ضایعات جسمی نیز در آنان به عنوان انگیزه عمل می کند و موتور شتابان ذهنی آنان را خوب آب دیده می کند، بنابراین قدرت استدلال، استنباط فکری و تفکر صوری این عزیزان بالاست که اکثرا هم به مراحل عالی پیشرفت تحصیلی دست پیدا می کنند و اگر هم ناکامی باشد مطمئنا موانع محیطی بوده است که نگذاشته استعداد آنها شکوفا شود.

مریم غفاری نیا، دختر ۲۶ساله از روستای "دزدک" سادات محمودی از توابع شهرستان دنا در فاصله ۷۵کیلومتری یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد است که تنها ۵۰سانتیمتر قد دارد و در بافتن گلیم، سفره آریایی، کار با کاغذ توانایی دارد و هنر نمایی می کند.

وی که پدر و مادرش دختر خاله و پسر خاله هستند گفت: چهار برادر و یک خواهر دارم و یکی از برادرانم که اصغر نام دارد نیز همانند خودم کوتاه قد است. اصغر اکنون با ۳۶سال سن حدود ۵۰ سانتیمتر دارد.

مریم غفاری نیا افزود: تا کلاس چهارم ابتدایی درس خوانده ام، اما به دلیل اینکه مدرسه در روستای دیگری و راه مدرسه تا خانه ما خیلی دور و شرایط جسمی من نیز نامناسب بود، نتوانسته ام ادامه تحصیل بدهم.

وی بیان کرد: رفتن به مدرسه بهترین خاطره من است و بدترین چیزی که آزارم می دهد، این است که نمی توانم جایی بروم و کارهایم را خودم انجام دهم. به کاشت گلهای طبیعی علاقه بسیار زیادی دارم اما به علت نداشتن امکانات نمی توانم به آرزویم برسم.

این دختر که ۵۰ سانتیمتر قد دارد، خاطرنشان کرد: گاهی اوقات گلیم می بافم که به دلیل ضعیف بودن دستهایم خیلی قادر به انجام این کار نیستم و انجام این کار برایم سخت تمام می شود.

غفاری نیا تصریح کرد: رفتار مردم روستا با من خیلی خوب است، همه به من احترام می گذارند، تحقیرم نمی کنند و هیچکس من را به چشم کوتولگی نمی بیند.

وی ادامه داد: نداشتن امکانات خانگی مناسب و وضعیت منزل من را خیلی اذیت می کند، بهترین آرزویم این است که خانه ای مناسب شرایطم داشته باشم و سرویس بهداشتی نامناسب و دور از محل زندگی ام مرا به شدت آزار می دهد.

این دختر ۲۶ ساله عنوان کرد: از مسئولین انتظار دارم که تا جایی که می توانند به منزلی که در آن زندگی می کنم، رسیدگی کنند چراکه محل زندگی ام نامناسب است و بخصوص در روزهای برفی و بارانی خیلی اذیت می شوم و از اینکه مادرم همیشه درگیر کارهای من است ناراحت هستم.

غفاری نیا اضافه کرد: پدرم قبلا کارهای کشاورزی انجام می داد اما اکنون به دلیل داشتن دیسک کمر و ناراحتی قلبی قادر به کار کردن نیست. جمعیت هلال احمر استان برای من یک ویلچر هدیه آورده که اگرچه خودم نمی توانم آن را به حرکت در بیاورم اما کار مادرم را راحت تر کرده است و از این بابت خوشحال هستم.