همه با هم علیه تروریسم

بعد از کشف ده ها مورد عملیات تروریستی, بالاخره پای داعش به ایران هم باز شد و طی عملیاتی که بیش از چهار ساعت به طول انجامید, دو موقعیت مهم, بویژه مجلس مورد حمله واقع شد.

شعار سال: بعد از کشف ده ها مورد عملیات تروریستی, بالاخره پای داعش به ایران هم باز شد و طی عملیاتی که بیش از چهار ساعت به طول انجامید, دو موقعیت مهم, بویژه مجلس مورد حمله واقع شد.

یک ) این عملیات خونبار در شرایطی بوقوع پیوست که مناسبات ایران و عربستان دوباره در آستانه بحرانی جدی قرار گرفته و آمریکا تحرکات بسیاری جهت تشدید انزوای ایران در منطقه آغاز نموده است. اما بعید است این اقدام تروریستی با آن تحرکات در ارتباط مستقیم باهم باشد. شکل انجام عملیات, بویژه در مجلس نشان از تدارک قابل توجه آن می دهد.

به این ترتیب باید مراقب بود تا در دام تحریکاتی نیفتاد که از جمله برخی سیاستمداران بی تجربه و جویای نام عربستان و تندروهای بی مسئولیت ایرانی پیگیر آنند. در شرایط حساس فعلی هرگونه آتش بازی تحریک آمیز, مغایر منافع ملی ماست.

دو ) تجربه نشان داده که نخستین قربانی تروریسم که خواه ناخواه منجر به تشدید فضای امنیتی در کشور می شود [...]

بنابراین باید کوشید تا با کمترین تحریک ممکن, جامعه بسرعت از فضای امنیتی دور شده و روال عادی به همه جا بازگردد. لذا مقابله با تروریسم را باید وظیفه ای ملی شمرد که همه ( از جمله و بویژه جبهه اصلاحات و دموکراسی) باید بکوشند تا بسهم خود یاری گر نهادهای امنیتی در این زمینه باشند. ارائه سریع اطلاعات موارد مشکوک از جمله اموری است که می تواند کمک جدی در کشف بموقع تحرکات تروریستی نماید.

سه ) هرچند امروزه نهادهای بین المللی ( از جمله سازمان ملل ) دچار آنچنان ضعف جدی و فلج عملی هستند که تقریبا هیچ امیدی به آنان نیست, اما گسترش دامنه تروریسم خشن در جای جای جهان میتواند و باید وجدان عمومی دنیا را متوجه این نکته نماید که مسبب این زندگی توام با وحشت ( حتی در آمریکا و اروپا ) همه دولت هائی هستند که بجهت منافع تنگ نظرانه خود و بدون کمترین احساس مسئولیت کسانی را بشدت مسلح نمودند که در گذشته تنها حربه اشان افکار متحجر و خطرناک آنان بود.

بجز آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپائی, کشورهای منطقه ( از جمله ایران, ترکیه, عربستان, پاکستان و . . . ) نیز در این ماجرا بشدت مقصر بوده اند. پدیده افراطی گری مذهبی و قومیتی که از گذشته وجود داشت, بعد از اشغال افغانستان توسط اتحاد شوروی و دخالت گسترده کشورهای منطقه و آمریکا, آنچنان ابعاد گسترده ای پیدا کرد که امروزه با وجود مشارکت ده ها کشور بزرگ و کوچک, هنوز هم جان سختی می کند و نمیتوان به آسانی شکستش داد.

بعد از شکست طالبان در افغانستان, داعش بعنوان حرکتی فراملی گریبانگیر بخش های بزرگی از آسیا و آفریقا شد که داعیه تشکیل دولت اسلامی داشت. شکست های اخیر داعش در سوریه و عراق باعث شده که اهریمن افراطی گری مذهبی که قبلا یک جا جمع بود, به لطف شبکه های اجتماعی مجازی در تمام دنیا پراکنده شود. به این ترتیب جنگ با تروریسم به جنگی خانه به خانه, کوچه به کوچه و . . . تن به تن تبدیل شده است که بهیچوجه راه حل نظامی ندارد.

ترور همیشه نشانه ضعف یک قدرت سیاسی بوده است. تروریسم داعشی نیز علیرغم گستردگی و سر و صدای زیاد, نشانه افول این جنبش متکی بر افراطی گری مذهبی است. اما این تمام ماجرا نیست.

داعشیسم ریشه در افکار تندی دارد که اگر بدرستی شناخته و با آن برخورد نشود, بار دیگر و از جائی دیگر ( و شاید بسیار مهیب تر از گذشته ) سر باز کند و این بار نه تنها مناطق محدودی از جهان بلکه تمام کره زمین را به آتش بکشد.

در شرایطی که غرب به رهبری قلدرمآبانه آمریکا تمام هم خود را تنها بر برخورد قهری با داعش گذاشته, این وظیفه نهادهای مدنی ملی و بین المللی است که با بسیج جدی فکری در شبکه های اجتماعی و رسانه ها, ریشه های فکری افراطی گری ( از جمله تندروی های قومی, ملی و مذهبی ) را خشک نمایند.