شعار سال: حوزه زراعت و کشاورزی از نمونه بخش‌های حساس و تعیین‌کننده در تولید و توسعه اقتصادی هر کشوری به‌شمار می‌رود. به‌واقع حصول توفیق در عرصه مذکور، علاوه‌بر صرفه‌جویی ارزی، باعث امنیت و سلامت غذایی هرچه بیش‌تر خواهد شد؛ اما تحقق این امر خطیر، بدون برنامه‌ریزی و جزم نمودن عزمی راسخ از سوی متولیان و دستگاه‌های ذی‌ربط ناممکن است. متأسفانه نگاه سنتی به کشاورزی در سالیان گذشته به فرصت‌سوزی‌های بسیاری منتهی شده و این در شرایطی است که کشورهای توسعه‌یافته جهان با نگرش علمی و تخصصی به حوزه زراعت و کشاورزی، علاوه‌بر بهره‌وری هرچه بیش‌تر در میزان تولید، در بخش کیفی نیز به توفیقات شایسته‌ای نائل شده‌اند. به‌واقع استمرار نگاه سنتی در میان برخی کشاورزان نیز مزید بر علت شده تا امکان استفاده و بهره حداکثری از اراضی کشاورزی، آن‌چنان‌که باید مُیسر نشود. با توجه به موقعیت اقلیمی و طبیعی ایران و پهنه وسیع اراضی جغرافیایی این مرز و بوم با برنامه‌ریزی هوشمندانه و حرکت هدفمند در عرصه مذکور، قادر خواهیم بود به دستاوردهای ارزنده‌ای در این بخش نائل شویم؛ اما این مهم در سنوات گذشته به‌دلایل گوناگون، به نحو مطلوبی حاصل نشده است.

وقتی رانت و سودجویی بلای جان چای‌کاران می‌شود

خوشبختانه کشور ایران، به‌جهت زمین‌هایی که برخوردار است در بخش تولید چای، بسیار مستعد و توانمند است؛ اما با وجود چنین فرصت‌ها و ظرفیت‌هایی، به‌دلیل واردات چای استفاده حداکثری از این بخش تحت‌الشعاع قرار گرفته است. کم نیستند فعالان چای‌کار و کارشناسان بخش کشاورزی که معتقدند در صورت حمایت مضاعف دستگاه‌های ذی‌ربط و نظارت هرچه بیش‌تر، صنعت چای کشور، به دستاوردهای ارزنده‌تری نائل می‌شود. به‌تبع تا زمانی‌که شاهد روند بی‌رویه و نامیمون واردات چای در کشور ‌باشیم، تحقق این امر ناممکن به‌نظر می‌رسد.

قدرت اشتغال‌زایی صنعت چای نادیده گرفته نشود

یکی از ابعاد قابل توجه صنعت چای و تولید فرآوری و عرضه آن به ظرفیت‌های بالقوه اشتغال‌زایی آن معطوف می‌شود که این فرصت در شرایطی که کشور با معضل بیکاری دست و پنجه نرم می‌کند، اهمیتی صد چندان پیدا می‌کند. اما استفاده شایسته و مطلوب از این ظرفیت‌ها، زمانی امکان‌پذیر خواهد شد که در گام نخست جلوی قاچاق این محصول سودآور گرفته و مسدود شود. آن‌چنان‌که مقامات ذی‌ربط عنوان کرده‌اند، سالانه به‌صورت میانگین، 30 تا 35 هزار تن چای به‌صورت غیررسمی و قاچاق وارد کشور می‌شود که این حجم از واردات غیرقانونی به کشور آن هم در حوزه جغرافیایی که از توان بالایی در تولید چای برخوردار است امری نامیمون، تأمل برانگیز و تأسف‌آور به‌شمار می‌آید. برآوردهای انجام شده نشان می‌دهد نیاز کشور به چای به‌صورت سالانه، حدود 80 هزار تن است که قطعاً با حمایت هرچه بیش‌تر و زیرکشت رفتن اراضی مستعد تولید چای، شاهد تأمین محصول مورد نیاز با اتکای به بُنیه تولید داخلی خواهیم بود و حتی با اتخاذ تدبیر و درایت هوشمندانه، می‌توان ضریب تولید را به‌میزانی بالا برد که توامان با تأمین نیاز داخلی، نسبت به تأمین چای مورد نیاز کشورهای دیگر نیز به توفیقات سازنده‌ای دست یابیم. خوشبختانه ضریب تولید چای در سالیان اخیر با افزایش همراه بوده و رشد حدود 14 هزار تنی چای به 24 هزار تن در سال جاری، نشان‌دهنده موفقیت‌های کسب شده در این عرصه است. اما ظرفیت و توانمندی داخلی کشور در عرصه تولید چای به‌مراتب فراتر از این میزان است و امید آن می‌رود شرایط به‌نحوی پیش رود که با افزایش تولید داخلی این محصول خاص و محبوب در جهان، علاوه‌بر ایجاد هرچه بیش‌تر فرصت‌های شغلی، در عرصه تجارت وصادرات محصولات غیرنفتینیز به موفقیت‌های فزاینده‌تری نائل شویم، امری‌که با تقویتِ خریدِ تضمینی دولت، به نحو شایسته‌تری محقق خواهد شد. افزایش تولید و بهبود صنعت چای فقط برای دست‌یابی به رشد اقتصادی و افزایش رفاه منطقه مطرح نیست؛ بلکه با استقلال، خودکفایی اقتصادی، عدالت اجتماعی و آرمان‌های ملی و اجتماعی نیز رابطه تنگاتنگ دارد. صنعت چای کشور نسبت به دیگر بخش‌های صنایع تولیدی وابستگی کم‌تری به خارج دارد و می‌تواند در اشتغال مولد و فعال کردن بخش بازرگانی در سطح ملی نقش مهمی ایفا کند. باید گفت که صنعت چای در بین فعالیت‌های اقتصادی از نظر تولید و اشتغال‌زایی در سطح کشور، به‌ویژه در مناطق چای‌کاری شمال کشور دارای اهمیت ویژه‌ای است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه سبزینه، تاریخ -، کد مطلب: 40193