شعار سال:موزه ملی ورزش، المپیک و پارالمپیک به عنوان تنها مکان ورزشی عمومی که یادگاری‌های زیادی از تاریخ ورزش ایران را در خود جای داده به صورت رسمی افتتاح شد. اگرچه سال‌ها از طرح شکل گیری موزه و پیش بینی محل آن در کمیته ملی المپیک می‌گذرد اما این برای اولین بار در تاریخ چند صد ساله ورزش ایران است که موزه تخصصی ویژه اهالی این عرصه و علاقه مندانش به بهره برداری می‌رسد تا به واسطه آن بیشتر بتوانند با گوشه و کنار ورزش کهن و نوین ایران آشنا شوند. البته موزه افتتاح شده به جز انتقادی که برای ثبت رسمی به نام وزارت ورزش به آن وارد است، ایرادهای دیگری هم دارد به خصوص در مورد چگونگی چیدمان یادبودهای اهدایی و منافات آن با سناریوی پیش بینی شده که احتمالاً به خاطر نو بودن کار و بی تجربگی در این زمینه است و البته ساخت تندیس‌هایی که کمتر شباهتی به خود ورزشکاران دارند اما ایراد بزرگ واردِ به این موزه در مورد «امنیت» آن است و اینکه به نظر می‌رسد هیچ پیش بینی اولیه ای برای آن نشده در حالی که این مهم هیچ ارتباطی به تازه شکل گرفتن موزه ندارد چرا که جزو قوانین همیشگی و بدیهی و بعضاً نانوشته برای هر موزه‌ای به حساب می‌آید.

 پس از افتتاح موزه‌ ورزش، المپیک و پارالمپیک در مجموعه کمیته ملی المپیک  مقرر شد که تمامی اشیاء و عتیقه جات و افتخارات ورزش ایران به این موزه انتقال یابد. بر این اساس و در طی انتقال عتیقه جات سوارکاری از موزه‌ی قصرفیروزه حدود ۱۸ قلم جنس نفیس در طی تنها چند روز ناپدید شد. از جمله اقلام ناپدید شده می‌توان به زین اسب شاهنشاهی اشاره کرد که البته بعدا این زین جزو اقلام پیدا شد.

برای انتقال این اقلام چند روزی قبل گروهی برای فیلم برداری و لیست کردن اقلام به موزه‌ قصر فیروزه رفتند و از عتیقه جات فیلم و عکس برداری کردند اما بعد از انتقال این اقلام به موزه جدید معلوم شد که عتیقه جات انتقال یافته بسیار کمتر از زمان فیلمبرداری بوده است.

بر اساس پیگیری ها، بعضی از این ۱۸ اقلام ناپدید شده تاکنون پیدا شده، ولی هنوز ۳ یا ۴ قلم جنس نفیس تحویل موزه‌ ورزش، المپیک و پارالمپیک نشده است و معلوم نیست سرنوشت نهایی آنها چیست و اکنون در دست چه کسی است؟