شعارسال: از همان روز نخستی که زنگنه وزیر نفت شد، روحیه انتقاد ناپدیرو سفت و سختش باعث رنجیدن جمع کثیری از کارشناسان و دلواپسان حوزه نفت و انرژی شد، و این وزیر سفت و سخت روحانی همچنان معتقد بود و هست که تمام انتقادات هجمه ای بیش نیست و کارش درست است.

حال این روزها با این که خبر جدیدی نیست، اما باز هم جمعی از نمایندگان مجلس طرح استیضاح وزیر نفت را در دستورکار داده‌اند و علاوه بر این برخی از موافقان استیضاح زنگنه قصد دارند همزمان با استیضاح، از زنگنه به قوه قضائیه شکایت هم بکنند.

در این میان اما یک نکته از موارد استیضاحی نمایندگان مجلس این روزها بیشتر مورد توجه قرار گرفته بحث پالایشگاه سازی و عدم توجه زنگنه به این مورد است ، علت این سوژه شدن هم انتشار نامه ای است  که این روزها برای زنگنه دردسرساز شده است.

طبق این نامه منتشر شده، وزیر نفت در تاریخ ۱۳۹۲/۸/۲۷ طی ارسال نامه‌ای به «جهانگیری» به صراحت پیشرفت پالایشگاه ستاره خلیج فارس را ۶۹ درصد اعلام کرده است.

اما این در حالی است که روابط عمومی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی  چندی قبل اعلام کرده بود که  به غیر از یک حوضچه آبگیر و چند متر خط لوله ای که همان نیز سرمایه کل طرح را بلعید، هیچ اثری از پالایشگاه وجود نداشته است.

از سوی دیگر نیز با بالا گرفتن انتقادات نسبت به بی توجهی محض زنگنه به موضوع پالایشگاه‌سازی، وزارت نفت و رسانه‌های وابسته‌اش، یاد قانون افتاده‌اند و عنوان می‌کنند که اگر وزارت نفت طی ۶ سال اخیر وارد پالایشگاه‌سازی نشده، به دلیل آن است که قانون این اجازه را از وزارت نفت گرفته است.

اما این در حالی است که درست است که قانون هم نقش دارد اما نباید این را فراموش کنیم که وزارت نفت نقش اصلی را در پالایشگاه‌سازی دارد، درست همان جا که  مجوز ساخت پالایشگاه را صادر می‌کند و از طرفی دیگر مجوز خوراک را باطل می‌کند.

در واقع اگر پالایشگاهی در کشور بخواهد ساخته شود وزارت نفت نقش اصلی را ایفا می‌کند و بر همین اساس، این وزارتخانه می‌تواند با مانع تراشی و اتخاذ تصمیمات غلط، مانع توسعه صنایع پالایشی شود.

حال هر چه که هست چه زنگنه و یارانش بخواهند و چه نخواهند، عملکردش در توسعه و رشد پالایشگاه هاى نفت، قابل دفاع نیست. عملکردى که بسیارى از کارشناسان حوزه نفت و انرژى، زنگنه، وزیر نفتى که بیشترین مسئولیت را در این در پست استراتژیک به عهده داشته است، را عامل اصلى آن مى دانند.

مسلما تاریخ فراموش نخواهد کرد که همین زنگنه ، زمانی که  در مرداد ۱۳۹۲ به وزارت نفت بازگشت، اعلام کرد که، تمرکز دولت باید  بیشتر بر روی سرمایه گذاری در ساخت خطوط لوله انتقال نفت و فرآورده ‌های نفتی و مخازن ذخیره‌ سازی سوخت مایع باشد و باید ماموریت ساخت پالایشگاه ‌های جدید نفت و طرح ‌های بهینه سازی پالایشگاهی را به شرکت های خصوصی صاحب صلاحیت و توانمند واگذار کرد.

 این سخنان و در کنار آن تاکید زنگنه بر سودده نبودن پالایشگاه ها، نشان می دهد که زنگنه هیچ برنامه خاصی برای ساخت پالایشگاه در ۱۰ سال سکانداری وزارت نفت، نداشته و ندارد و به عبارتی با روی کار آمدن زنگنه، سیاست پالایشگاه سازی در کشور از پایه متوقف شد.

سیاستی که تنها نتیجه آن افزایش خام فروشی و صدالبته وارد شدن ضربات بیشتر و کاری تر در روزهای تحریم ، بر پیکره صنعت نفت بود. 

اگر چه زنگنه این روزها در پاسخ به انتقادات برخی از نمایندگان مجلس، ساخت پالایشگاه ستاره خلیج فارس را سند پشتیبانی اش از بخش پالایشی می داند، اما  باید متذکر شد که این پروژه مربوط به دولت قبل است که در سال ۱۳۸۵ استارت خورد و با ۶۵ درصد پیشرفت فیزیکی در سال ۱۳۹۲ به ایشان تحویل گردید؛ و اگر پیشرفت فیزیکی پالایشگاه ستاره خلیج فارس در اوایل دولت یازدهم ۶۹ درصد نبود، سرنوشت این پالایشگاه نیز به سرانجام امروز پالایشگاه‌های هرمز، آناهیتا و خوزستان دچار می‌شد!

شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت نفتی ها، تاریخ انتشار: 18آذر1398 ، کدخبر: 27254: naftiha.ir