شعار سال: من کیمیا علیزاده، نه قهرمانم، نه تاریخ ساز و نه پرچمدار کاروان ایران. من یکی از میلیون ها زن سرکوب شده در ایرانم. سال ها هر چه گفتند، اجرا کردم و مدال هایم را پای حجاب اجباری و درایت خودشان گذاشتند.

نه من و نه هیچ یک از آن‌ها برایشان مهم نیستیم و فقط ابزاریم. فقط مدال های فلزی مهم است تا به وسیله آن‌ها از ما بهره برداری سیاسی کنند. از سویی برای تحقیر ما می گویند فضیلت زن نیست که پاهایش را دراز کند. من نمی خواهم تن به ذلت دهم. آقای ساعی، نمی خواهم مثل شما باشم.

کسی به من در باغ سبز اروپا نشان نداده اما رنج و سختی غربت را به جان می خرم تا سر سفره دروغگویی، بی عدالتی و چاپلوسی نباشم. گرفتن این تصمیم از گرفتن طلای المپیک هم سخت تر است اما هرجا که باشم، فرزند ایران هستم. مردم داغدار ایران، من چیزی جز تکواندو، امنیت و زندگی شاد نمی خواهم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی راهبرد معاصر، تاریخ 21 دی 98، کد مطلب: 33287: www.rahbordemoaser.ir