شعارسال: به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش این مرکز و زیر نظر دبیرخانه مقابله با فقر، فساد و تبعیض، در گزارشی با عنوان «انواع فساد در ورزش و راهکارهای مقابله با آنها» بیان میکند که در فرهنگ ایرانی-اسلامی، ورزش و ورزشکار با روحیه جوانمردی و مروت پیوستگی دارد و در جهان نیز ورزش بهعنوان یک پدیده مثبت مطرح است چراکه نقش اساسی آن در ترویج سبک زندگی سالم قابلتوجه است. وجود منابع مالی زیاد، جذابیت و توسعه ورزش سبب شدهاست که ورزش در معرض پدیدههای مخرب همچون فساد قرار گیرد. فساد در ورزش سبب کاهش سرمایه اجتماعی و یک مانع جدی برای توسعه ورزش در جوامع است. ازآنجاکه بخش اعظم بودجه ورزش کشور از محل بیتالمال است و با توجه به محبوبیت ورزش در جامعه ایرانی بنابراین لازم است اقدامات جدی و مؤثری جهت مقابله با پدیده فساد در ورزش صورت گیرد.
در این گزارش مطرح شدهاست که گزارشها حاکی از این است که عوامل اقتصادی یکی از مؤثرترین عامل ایجادکننده فساد ورزشی هستند. عواملی همچون درآمد اندک، جوایز و پاداشهای نامتعارف، سرازیر شدن پول هنگفت و مشکلات مالی و اقتصادی ازجمله عوامل اقتصادی هستند که ممکن است بر بروز پدیده فساد در ورزش مؤثر باشند.
این گزارش بیان میکند که ازجمله عوامل مهم و مؤثر دیگر در بروز فساد در ورزش ایران عوامل سیاسی و ساختاری هستند. ساختار ناکارآمد و نحوه انتخابات در مجامع ملی و استانی فدراسیونها که به رئیس فدراسیون قدرت بلامنازعهای میدهد بهعنوان یک بستر احتمالی ایجاد رانت و ویژهخواری قابل رصد است. همچنین سیاستزدگی و انتخاب سلیقهای مدیران ورزشی غیرمتخصص و نحوه اداره سلیقهای ساختار ورزش از دیگر عوامل مؤثر در بروز فساد ورزشی است.
در ادامه این گزارش آمده است که یکی دیگر از عوامل مؤثر در بروز فساد عوامل حقوقی و قانونی است. در این ارتباط پیرامون برخی مصداقهای فساد مانند تخلفهای مربوط به برخی قراردادهای ورزشی، قانون مشخص وجود دارد (قانون راجع به دلالان مصوب ۱۳۱۷)، اما نظارت و اجرای قانون با مشکل مواجه شدهاست. در برخی موارد دیگر مانند دلالی فوتبال قانون منوط به آییننامه شده (که تاکنون تدوین و به تصویب هیئتوزیران نرسیده) و فرصت فعالیتهای نامشروع را فراهم ساختهاست. در برخی مصادیق فساد ورزشی دیگر مانند دوپینگ نیز خلأ قانونی وجود دارد؛ بنابراین عوامل مذکور در بروز فساد میتواند نقشی سهگانه داشتهباشند به این معنا که هم میتوانند انگیزه فساد را در سایر افراد ایجاد کنند و هم میتوانند سبب توجیه منطقی فساد در سطح اجتماع شوند و درنهایت بهدلیل ضعف سیستم نظارتی شانس و فرصت فساد را به وجود بیاورند.