- برنامه هفتم توسعه یا خاله بازی دولتی ها و مجلس یازدهم + این لکه ننگ به نام تان ثبت خواهد شد/ در حال تکمیل
- کمبود بودجه و اشتباه حسابداری و پیشنهاد قطع سه ماهه حقوق جواد اوجی
- نرخ تورم بالای ۴۰ درصد و دولت هایی که مردم را اسکول کرده اند؟!
- کارنامه پرابهام یک سال مدیریت علی عسگری در هلدینگ خلیج فارس؟
- پاسخ دولت سیزدهم به سوالات دکتر پرویز امینی چیست؟
- ماجرای اینترنت طبقاتی از کجا آغاز شد؟
- پیشنهاد مقرری کاری پنج روزه برای کارمندان دولت در هفته + مصوبه هیات دولت
- ادعای تحمیل وزیر راه و شهرسازی به روسای جمهور در چند دوره اخیر!
- چرا جمهوری اسلامی با مدیران فاسد برخورد نمی کند؟
- نظارت ضامن حسن اجرای قوانین است، اما نباید شجاعت را از مدیران بگیرد
- وزیر ضعیف بهتر از سرپرست غیرپاسخگو؟ گروکشی دولت برای ممانعت مجلس از استیضاح؟
سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۴ - 2025 June 03 
* سیلویو برلوسکنی؛ پدرخوانده سیاست ایتالیا
شاید مدت‌هاست که نام «سیلویو برلوسکنی» را به‌عنوان نخست‌وزیر ایتالیا نمی‌شنویم، اما فرار مالیاتی و اتهام ارتباط نامشروع، باعث شده تا هرگز نام او از خاطر مردم پاک نشود. شاید به‌جرئت بتوان گفت که برلوسکنی شهرت خود را بیش از آنکه مدیون حضور در سیاست باشد، مدیون فسادهای مالی و اخلاقی است. برلوسکنی تا پیش از ورود به سیاست، امپراتوری تجارت خود را با کمک مافیای ایتالیا برپا کرد. او که دومین نخست‌وزیر ایتالیا از حیث مدت فعالیت محسوب می‌شود، در ابتدا از راه ساخت‌وساز ساختمان کسب درآمد می‌کرده که با ورود به عرصه رسانه‌ها و خرید رسانه‌های مشهور ایتالیایی و باشگاه «آ.ث میلان» این کشور، ناگهان به پدرخوانده رسانه‌ها و فوتبال ایتالیا بدل شد. وی هم‌اکنون با ٩ میلیارد دلار ثروت خالص، در رده ١٤١ فهرست ثروتمندترین افراد جهان است که از سوی مجله معتبر «فوربز» اعلام می‌شود.
برلوسکنی نخستین‌بار در سال ١٩٩٤ میلادی با حزب «فورزا ایتالیا» جهش موفقی در عرصه سیاست داشت و به سمت نخست‌وزیري این کشور برگزیده شد، اما هشت ماه بعد؛ یعنی در سال ١٩٩٥ میلادی، پس از آنکه ائتلاف حزب متبوعش با حزب تجزیه‌طلب «لگا نورد» از هم پاشید، برلوسکنی نیز از سمت خود برکنار شد. او برای مدتی خانه‌نشین شده اما مجددا در سال ٢٠٠١ میلادی به عرصه سیاست برگشت و به‌عنوان نخست‌وزیر ایتالیا منصوب شد. دومین دوره فعالیت سیاسی برلوسکنی در مَسند نخست‌وزیری در سال ٢٠٠٦ میلادی به پایان رسید، اما او دو سال بعد؛ یعنی در سال ٢٠٠٨ میلادی، مجددا به این سمت برگزیده شد و تا سال ٢٠١١ میلادی، یعنی در اوج بحران بدهی ایتالیا و چندین‌وچند پرونده اتهامی فساد مالی و اخلاقی، سکان دفتر نخست‌وزیری را در اختیار داشت. به‌این‌ترتیب، وی پس از موسولینی، طولانی‌ترین مدت فعالیت را در سمت نخست‌وزیری ایتالیا در اختیار دارد. گرچه در ایتالیا برقراری ارتباط نامشروع جرم تلقی نمی‌شود، اما چون برلوسکنی پیش از رسیدن کریمه المحروق به سن قانونی، اقدام به برقراری رابطه با وی و همچنین پرداخت پول به او کرده بود، محاکمه شد. هرچند برلوسکنی داشتن ارتباط نامشروع با این دختر را رد می‌کند اما در همین رابطه نوار ضبط‌شده از مکالمات وی با کریمه نیز منتشر شده که در این مکالمات دختر مغربی به برلوسکنی می‌گوید اگر می‌خواهد ارتباط نامشروع آنها فاش نشود باید شش‌میلیون و ٧٠٠ هزار دلار بابت حق‌السکوت پرداخت کند. گرچه بعدها برلوسکنی اعلام کرد که این دختر خود را نوه حسنی مبارک معرفی کرده و اعلام کرده قصد دارد برای خود یک سالن زیبایی افتتاح کند، ازهمین‌رو وی به این دختر کمک کرده است.
پس از افشای این نوار، برلوسکنی بار دیگر داشتن ارتباط نامشروع با زنان را رد کرد، اما اعتراف یک زن ٢٥ ساله موجب شد تا وضعیت برلوسکنی پیچیده‌تر از قبل شود. این زن که «گارسیا پولانکو» نام دارد، به داشتن رابطه نامشروع با نخست‌وزیر پیشین ایتالیا اعتراف کرده، اما عنوان کرده که این کار را در قبال پول انجام نداده است. بنابر اعلام روزنامه دیلی‌تلگراف که گزارشی از دامنه گسترده فساد اخلاقی برلوسکنی منتشر کرده، حجم پرونده اخلاقی برلوسکنی بالغ بر ٢٠هزار صفحه است که در آن عکس‌ها و تصاویر زننده‌ای نیز به چشم می‌خورد. برلوسکنی همچنین به اتهام فرار مالیاتی شش سال از ادامه فعالیت به‌عنوان نخست‌وزیر منع شد و به دلیل منع قانونی مجازات حبس در ایتالیا برای افراد بالای ٧٠ سال، به‌جای زندان، به انجام خدمات اجتماعی محکوم شد.
* آلبرتو فوجیموری؛ از ریاست‌جمهوری تا قتل و آدم‌ربایی
«آلبرتو فوجیموری»، نودمین رئیس‌جمهور پرو است که از سال ١٩٩٠ تا ٢٠٠٠ میلادی در این سمت مشغول به فعالیت بود. او پس از آنکه اخباری مبنی‌بر فساد مالی‌اش منتشر شد، به ژاپن گریخت. او به اتهام اختلاس به ٧/٥ سال زندان محکوم شد و دادگاه او را شش سال نیز به اتهام فساد و ارتشا به زندان محکوم کرد. فوجیموری همچنین به نقض حقوق بشر نیز متهم شد و به جرم قتل و آدم‌ربایی، دادگاه، وی را به تحمل ٢٥ سال حبس محکوم کرد. گرچه دولت ژاپن از درخواست پرو مبنی‌بر استرداد فوجیموری سرباز زد، اما وی به درخواست پرو، در تاریخ ٢١ سپتامبر ٢٠٠٧ به شیلی سفر کرد و در نهایت دیوان‌عالی شیلی نیز حکم استرداد وی را به پرو صادر کرد.
* انور ابراهیم؛ از سیاست تا اتهام لواط!
«داتو سری انور ابراهیم»، سیاست‌مداری مالزیایی است که از سال ١٩٩٣ تا ١٩٩٨ میلادی نخست‌وزیر این کشور بود. او فعالیت‌های سیاسی خود را با حمایت «ماهاتیر محمد»، نخست‌وزیر وقت مالزی، آغاز کرد، اما با گذشت زمان به یکی از منتقدان جدی او بدل شد. انور ابراهیم در سال ١٩٩٨ میلادی، بر سر نحوه رسیدگی به بحران مالی مالزی، با ماهاتیر محمد دچار اختلاف جدی شد و پس از آن نیز در سال ١٩٩٩ میلادی به اتهام فساد مالی بازداشت و محاکمه شد. او در دادگاه به شش سال حبس محکوم شد. اما در سال ٢٠٠٠ میلادی با اتهام بدتری خبرساز و به جرم رابطه جنسی لواط به ٩ سال حبس محکوم شد، اما در سال ٢٠٠٤ میلادی، دادگاه او را از این جرم تبرئه کرد و پس از سپری‌کردن شش سال محکومیت، از زندان آزاد شد. بااین‌حال انور ابراهیم این اتهامات را رد کرده و آن را توطئه‌ای برای منع او از فعالیت‌های سیاسی و موفقیت ائتلاف مخالفان دولت در انتخابات مارس ٢٠٠٨ به رهبری خودش دانست. وی مدتی بعد به دلیل تهدید به مرگ از سوی افراد ناشناس، ناچار به پناه‌بردن به سفارت ترکیه و خواستار تأمین جانی خود از سوی دولت مالزی شد.
* بیل کلینتون؛ بدنامی ادامه‌دار
رسوایی اخلاقی «بیل کلینتون»، رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحده، را می‌توان یکی از جنجالی‌ترین رسوایی‌های تاریخ سیاست ایالات متحده دانست. این رسوایی اخلاقی که در پی برملاشدن رابطه جنسی «بیل کلینتون» با «مونیکا لوینسکی»، منشی ٢٢ساله کاخ سفید، در سال ١٩٩٨ میلادی علنی شد، ضربه مهلکی به اعتبار دستگاه سیاسی ایالات متحده و خانواده کلینتون وارد کرد. اتهام کلینتون برقراری رابطه جنسی با مونیکا لوینسکی حدفاصل سال‌های ١٩٩٥ تا ١٩٩٦ میلادی بود؛ وی در یک سخنرانی تلویزیونی این اتهامات را رد کرد، اما در تحقیقات بیشتر قضائی، کلینتون متهم به شهادت کذب شد که این امر به استیضاح وی انجامید، اما او توانست تنها با یک رأی اعتماد اضافه از برکناری از ریاست‌جمهوری آمریکا بگریزد. در این دادگاه ٢١روزه، کلینتون از سوی قاضی «سوزان وبر رایت»، ٩٠ هزار دلار جریمه و پروانه وکالت وی نیز از سوی دیوان‌عالی ایالات متحده، به مدت پنج سال تعلیق شد. لوینسکی در دادگاه اعتراف کرده بود که از سال ١٩٩٥ تا ١٩٩٦ میلادی ٩ مرتبه با بیل کلینتون رابطه جنسی برقرار کرده است. این رسوایی حتی بر انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٢٠٠٠ آمریکا تأثیر گذاشت به‌طوری‌که «ال گور»، معاون وقت کلینتون و کاندیدای ریاست‌جمهوری حزب دموکرات در انتخابات آن سال، این رسوایی را یک «عامل بازدارنده» برای موفقیت و کاهش آرای دموکرات‌ها دانست. خانواده کلینتون هنوز هم بهای این رسوایی اخلاقی را می‌دهند چراکه «هیلاری کلینتون»، همسر بیل کلینتون و نامزد حزب دموکرات در انتخابات ٢٠١٦ ریاست‌جمهوری ایالات متحده، نیز هنوز هم با کنایه رقبای خود درباره این رسوایی اخلاقی دستوپنجه نرم می‌کند. ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان، در یکی از سخنرانی‌های مهیج خود در جمع هواداران، سابقه رسوایی جنسی همسر «هیلاری کلینتون» و نقش هیلاری در این داستان را دستمایه تمسخر و حمله به رقیب دموکرات خود کرد. ترامپ با اشاره به سوابق خانوادگی جدی‌ترین رقیب خود؛ یعنی هیلاری کلینتون، گفت: «من اما با خودم می‌گویم که هیچ‌کس در این کشور و حتی شاید در تاریخ کشور، در ارتباط با زنان از بیل کلینتون بدتر نبوده! او یک فاجعه بود».
* حاکمی ثروتمند در فقیرترین کشور
«تئودورو اوبیانگ انگوئما امباسوگو»، رهبر ثروتمند گینه استوایی، یکی از فقیرترین کشورهای جهان است؛ ثروت او ٦٠٠میلیون دلار برآورد می‌شود درحالی‌که ثروت باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده، ١١ میلیون‌و ٨٠٠ هزار دلار برآورد شده است. کشور آفریقایی گینه استوایی با وجود داشتن یکی از غنی‌ترین ذخایر نفتی جهان، یکی از عقب‌افتاده‌ترین زیرساخت‌های جهان و فقیرترین جمعیت‌ها را در اختیار دارد. حال سؤال اینجاست که پول این نفت به کجا می‌رود؟ جواب سؤال ساده است. این پول مستقیما به حساب شرکت نفتی «اکسون‌موبیل» و خانواده اوبیانگ می‌رود. وی علاوه‌بر فساد مالی، از نقض حقوق بشر نیز ابایی ندارد، اما متأسفانه هیچ دادگاهی در این کشور قدرت محکوم‌کردن او را ندارد.
* صدام حسین؛ یک دیکتاتور جهانی
در بین دیکتاتورهای فاسد، «صدام حسین»، رئیس‌جمهور مخلوع عراق، یک استثناست. او نه‌تنها به مردم کشورش رحم نکرد، بلکه پنجه‌های خون‌خوار خود را نیز به سمت کشورهای همسایه خود دراز کرد. بمباران شیمیایی حلبچه و جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، تنها بخشی از جنایات صدام حسین هستند. صدام و دولت متبوعش علاوه‌بر جنایات جنگی، در فساد مالی نیز ید طولایی داشتند. صدام حسین در واپسین سال حکومت ننگینش و تنها چند ساعت مانده به دخالت نظامی آمریکا و حمله به کشورش، میلیاردها دلار پول کمپانی‌هایی را که در عراق مشغول به کار بودند، بالا کشید. آنها با دورزدن تحریم‌های سازمان ملل و با کمک شبکه‌ای از حساب‌های بانکی خارجی دست به این اقدام زدند. این جنایت صدام در حالی صورت گرفت که مردم کشورش به‌شدت با کمبود مواد غذایی و دارو دستوپنجه نرم می‌کردند، اما دولتمردان صدام به طور پنهانی میلیاردها دلار از کمک‌های مالی را که تحت برنامه «نفت در برابر غذا» به این کشور ارسال شده بود، اختلاس کردند. نتایج تحقیقات سنای آمریکا نشان می‌دهد صدام حسین ٢١ میلیارد دلار از پول برنامه «نفت در برابر غذا»ی سازمان ملل را به حساب شخصی خود منتقل کرده است.
* حسنی مبارک؛ از قفس آهنی تا تبرئه!
«حسنی مبارک»، دیکتاتور مخلوع مصر، از سال ١٩٨١ میلادی که به مقام ریاست‌جمهوری رسید، تا سه‌دوره بدون رقیب در سمت خود ابقا شد. وی در سال ٢٠٠٥ میلادی نیز برای چهارمین مرتبه در انتخابات پیروز شد، اما شرایط دشوار کشورش باعث شد تا در فوریه ٢٠١١ میلادی از مقام خود استعفا و قدرت را به «شورای‌عالی نیروهای مسلح مصر» واگذار کند. در همان ماه دادستان عمومی مصر، وی و خانواده‌اش را ممنوع‌الخروج و اموال و دارایی‌های او را مصادره کرد و در آگوست ٢٠١١ میلادی اولین جلسه رسیدگی به اتهامات مبارک و فرزندانش تشکیل شد. مبارک در این دادگاه که با حضور ٦٠٠ نفر، از جمله خانواده شاکیان قربانیان اعتراضات مصر برگزار شد، روی یک برانکارد و داخل یک قفس آهنی در برابر قاضی حاضر و به‌همراه فرزندانش پاسخ‌گوی اتهام کشتار مخالفان و فساد مالی در دوران حکومتش شد. در نهایت پس از سه جلسه محاکمه، حسنی مبارک به حبس ابد محکوم شد، اما دادگاه تجدیدنظر در ژانویه ٢٠١٣ تمام احکام صادره علیه وی را باطل و دستور محاکمه مجدد متهمان را صادر کرد که در این دادگاه مبارک از اتهامات وارده، تبرئه شد.
* اسلوبودان میلوشویچ؛ مرگ در حین محاکمه!
«اسلوبودان میلوشویچ»، از سال ١٩٨٩ تا ١٩٩٧ میلادی رئیس‌جمهور صربستان و از سال ١٩٩٧ تا ٢٠٠٠ میلادی رئیس‌جمهور جمهوری فدرال یوگسلاوی بود. وی در سال ٢٠٠١ میلادی به جرم فساد و سوءاستفاده از قدرت دستگیر شد. در سال ٢٠٠١ میلادی، میلوشویچ از خانه‌اش که در آنجا حبس خانگی شده بود، ربوده و به دادگاه لاهه تسلیم شد. دادگاه لاهه وی را به اتهام جنایت جنگی محکوم کرد. او هرگز در طول پنج سال دادگاه خود، حاضر به پذیرش یا انتخاب وکیل نشد. به‌هرترتیب عمر او کفاف نداد و میلوشویچ پیش از پایان جلسات دادگاهش، ناگهان و در اثر حمله قلبی، در تاریخ ١١ مارس ٢٠٠٦ میلادی در زندان دادگاه لاهه جان باخت.
* از ریاست تا بی‌بندوباری
«دومینیک استراوس کان»، اقتصاددان، حقوق‌دان و سیاست‌مدار فرانسوی و عضو حزب سوسیالیست فرانسه است که از سال ٢٠٠٧ تا ٢٠١١ میلادی ریاست صندوق بین‌المللی پول (IMF) را عهده‌دار بود.
وی در تاریخ ١٤ ماه می ٢٠١١ میلادی درحالی‌که سوار بر هواپیمای آماده پرواز بود، از سوی مأموران فرودگاه جان. اف‌کندی دستگیر شد. اتهام استراوس کان تجاوز جنسی اعلام شد. این پرونده با شکایت یک پیشخدمت زن در هتل «سوفتیل» نیویورک، محل اقامت استراوس کان، مبنی‌بر تجاوز، به جریان افتاد. این رسوایی و تبعات آن به حدی جدی بود که استراوس کان را ناچار به استعفا از سمت خود از ریاست صندوق بین‌المللی پول (IMF) کرد و مانع حضور او در انتخابات داخلی حزب سوسیالیست در سال ٢٠١١ میلادی برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٢٠١٢ میلادی فرانسه شد. همسر استراوس کان نیز در پی این رسوایی از وی جدا شد. هرچند استراوس کان به دلیل نبود ادله کافی از این اتهام تبرئه شد، اما با شکایت خبرنگاری به نام «تریستان بنون» از وی با این عنوان که استراوس کان تلاش کرده تا به او تجاوز کند، بار دیگر خبرساز شد. استراوس کان نیز ضمن رد اتهام تجاوز اعتراف کرد که تلاش کرده این زن را ببوسد. در نهایت این پرونده نیز به دلیل نبود ادله کافی مبنی‌بر اتهام تجاوز، مختومه اعلام شد، اما این پایان بی‌بندوباری‌های استراوس کان نبود چراکه وی به اتهام شرکت در یک باند فحشا تحت محاکمه قرار گرفت. وی به استخدام زنان فاحشه و برگزاری مجالس لهوو‌لعب در هتل‌های لیل، پاریس و واشنگتن متهم بود. در نهایت وی در دادگاهی که به منظور این اتهامات برگزار شد، تبرئه شد.
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه شرق، صفحه 12، تاریخ انتشار: یکشنبه 7 شهریور 1395، شماره: 2667 .
