شعار سال : چند روز از حرف‌های عیسی گلشاهی، مدیرکل دفتر بهبود کیفیت، فرآوری و توسعه بازار آبزیان سازمان شیلات نگذشته که انتشار کلیپی از بسته‌بندی روغن نیمه‌جامد در پت‌های پلاستیکی، حرف‌های او را تایید می‌کند. او علت این گرانی را درگیری کارخانه‌ها برای به‌دست آوردن قوطی فلزی اعلام کرد و گفت: ورقی وجود ندارد تا کارخانه‌ها قوطی فلزی تولید کنند، حتی در صنعت روغن با وجود تولید این محصول، ورق برای بسته‌بندی آن وجود ندارد.

مدیرعامل یکی از شرکت‌های تولید فرآورده‌های غذایی می‌گوید: مهرماه از بورس فولاد خرید کردیم که قرار بود ۳۰ دی به ما تحویل دهند، اما هنوز هیچ خبری نیست. تماس هم که می‌گیریم، می‌گویند از ۵۰ تن فقط ۱۵ تن آماده است. اگر شما خواباندن پول تولید‌کننده را به گران بودن ورقه‌های تولیدی اضافه کنید، آن‌وقت متوجه می‌شوید که چرا تولید‌کننده‌ها به تولید این محصولات رغبت ندارند.

او ادامه می‌دهد: قیمت هر کیلوگرم ورق به‌همراه برش، ارزش افزوده و هزینه حمل برای ما ۲۵ هزار تومان تمام شده است، اما در همین مدت با وجود کاهش نرخ ارز، قیمت هرکیلوگرم ورق ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان افزایش یافته است. هزینه بسته‌بندی یک کنسرو حدود ۵۰ درصد قیمت تمام‌شده است، از این‌رو به‌دلیل گران بودن قوطی، ما از ابتدای سال خط تولید رب و کمپوت را تعطیل کرده‌ایم. نیاز ما به قوطی برای بسته‌بندی روغن نیمه‌جامد بود که حالا به‌دلیل نرسیدن ورق‌هایمان، این محصول را نیز تولید نمی‌کنیم.

مصائب انحصار در زنجیره فولاد

رضا امیدوار تجریشی، رئیس اسبق خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان ایران
مشکل تامین قوطی برای روغن، رب، انواع کنسرو‌ها و کمپوت در حالی خبرساز شده که نخستین عامل آن به چرخه توزیع آن در بورس کالا برمی گردد. راه اندازی بورس کالا به این منظور بود که چرخه توزیع ورق برای شرکت‌های قوطی سازی به صورت عادلانه و منظم باشد تا شرکت‌های تولیدی دچار مشکل نشوند؛ اما در حال حاضر تولیدکنندگان یا همان شرکت‌های فولادی می‌خواهند قیمت را بالا ببرند و به همین منظور ورق فولادی را قطره چکانی به بورس کالا ارائه می‌کنند؛ اینجاست که سیستم نظارتی باید ورود کند. در حال حاضر قیمت آهن در کشور ما بسیار بالاست. با توجه به اینکه ما خود تولیدکننده هستیم یعنی مواد معدنی را خودمان استخراج می‌کنیم قیمت تمام شده این محصولات برای ما خیلی گران نیست. در حال حاضر انحصار در چرخه محصولات فولادی منجر به گرانی این اقلام شده است.

داستان از زمانی آغاز می‌شود که این محصولات در بازار به دست انحصارکنندگان گران می‌شود و زمانی که به دست شرکت‌های تولید مواد غذایی می‌رسد آن تولیدکننده مجبور است آن را گران بخرد این در حالی است که سازمان حمایت از تولیدکنندگان و مصرف کنندگان اجازه افزایش قیمت محصول تولیدی را به تولیدکننده نمی‌دهد؛ بنابراین خیلی از تولیدکنندگان، چون نمی‌توانند افزایش قیمت کالا بدهند و سازمان حمایت (که نه حمایت از مصرف کننده می‌کند و نه حمایت از تولیدکننده) نمی‌گذارد قیمت کالا بالا برود؛ بنابراین بسیاری از شرکت‌های تولیدی مجبور می‌شوند تولید را متوقف کنند. چطور شرکت تولید قوطی می‌تواند افزایش قیمت بدهد و ورق آهن می‌تواند گران شود، ولی تولیدکنندگان مواد غذایی نمی‌توانند افزایش قیمت داشته باشند؟ پس این تولیدکننده ترجیح می‌دهد تولید نکند. تعادل و توازن در بازار ما به دلیل نبود تعادل و توازن در قوانین، وجود ندارد. سازمان حمایت اجازه نمی‌دهد قیمت رب گوجه فرنگی بالا برود؛ اما قیمت گوجه فرنگی، بنزین و قوطی بالا رفته است. نمی‌شود که قیمت محصول بالا نرود. قیمت برخی کالا‌های اساسی ۵۰ تا ۷۰ درصد افزایش یافته است؛ اما قیمت کالای دیگر بالا نمی‌رود. با این روند این گونه نمی‌شود مدیریت کرد. بورس کالا هم تنها به محلی برای داد و ستد تبدیل شده است و نظارتی بر آن نیست. اگر نظارت را به دست خود تولیدکننده و مصرف کننده یا تشکل‌های بخش خصوصی بدهند بهتر نظارت می‌شود تا نظارت در دست سازمان حمایت از تولیدکننده و مصرف کننده باشد. بورس کالا هم باید در این قضیه ورود کند تا این تعادل برقرار شود.

نکته دوم اینکه این قضیه می‌تواند یک بازی روانی برای افزایش قیمت باشد. در کشور ما بحران سازی از موارد کوچک کار برخی مخالفان و دلالان است. هیچ جای دنیا نمی‌بینید که هیات دولت برای قیمت تخم مرغ، مرغ و تن ماهی تصمیم بگیرد. گاهی دلالان از این ترفند برای نشان دادن کمبود استفاده می‌کنند تا قیمت‌ها را بالا ببرند. به هر حال ما در مدیریت این گونه موارد نمره منفی گرفتیم و نتوانستیم چنین بحران‌هایی را مدیریت کنیم.

 

شعار سال ، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری کسب و کار ، تاریخ انتشار 9 بهمن 99 ،  کد خبر:  ، kasbokarnews.ir