رهبری کوانتومی در مقابل رهبری نیوتنی

باور‌های سنتی درباره مدیریت، رهبر، طبیعت و محیط سازمانی تحت تأثیر جهان بینی سیصد ساله تفکر مکانیکی، جبری و تقلیل‌گرا دارای محدودیت بوده است. برای زنده ماندن در قرن بیست و یک به نسل تازه‌ای از مدیرانی رهبر گونه، نیاز است. اندیشه کنونی پیرامون رهبری و مدیریت، توسل به مدل‌ها و مهارت‌های جدید را الزامی ساخته است. مهارت‌هایی که برای پاسخ به پیچیدگی‌های عصر کوانتوم مناسب ترند و مدیران را به انجام وظایف خویش به نحوی اثربخش توانمند می‌سازند.

شعار سال: ظهور سازمان‌های کوانتومی و رهبری کوانتومی؛ استعاره از مفروضاتی دارد که مکانیک کوانتوم بر آن استوار است. سرعت بالای تغییرات و پیچیدگی تعاملات و برهم کنش آن‌ها بر یکدیگر به عنوان مشخصه‌های سازمان‌های قرن بیست و یکم محسوب می‌شود که این موضوع ویژگی‌های کوانتوم را در مدیریت و رهبری تداعی می‌کند.

در گذشته، تفکر سازمانی، عمیقا تحت تأثیر تفکر مکانیکی قرار داشت که معتقد بود، جهان مجموعه‌ای از سیستم‌ها و معلول‌های خطی است که برآیند علت‌های خاص هستند. تحت تأثیر این فضای تفکری، اولویت رهبران سازمان، حفظ وضع موجود بود. اما پیچیدگی و تغییرات روزافزون در محیط‌های سازمانی، مفاهیم جدید از دیدگاه کوانتومی را وارد ادبیات مدیریت و سازمان کرده است.

دیدگاه کوانتومی، جهان را به عنوان یک سیستم پویا، خودسازمان دهنده و غیر قابل پیش بینی توصیف می‌کند. در این دیدگاه سازمان‌ها باید آرایش یادگیرنده داشته باشند؛ بنابراین در چنین سازمان‌هایی ویژگی ها، مهارت‌ها و وظایف رهبران باید متفاوت از نوع سنتی باشد تا بتوانند در چنین محیطی ظرفیت‌ها را بهبود بخشند و سازمان هایشان را توسعه دهند.

نظریه رهبری کوانتوم در ضدیت کامل با اعتقادات مدیریت سنتی است

باور‌های سنتی درباره مدیریت، رهبر، طبیعت و محیط سازمانی تحت تأثیر جهان بینی سیصد ساله تفکر مکانیکی، جبری و تقلیل گرا دارای محدودیت بوده است. برای زنده ماندن در قرن بیست و یک به نسل تازه‌ای از مدیرانی رهبر گونه، نیاز است.

اندیشه کنونی پیرامون رهبری و مدیریت، توسل به مدل‌ها و مهارت‌های جدید را الزامی ساخته است. مهارت‌هایی که برای پاسخ به پیچیدگی‌های عصر کوانتوم مناسب ترند و مدیران را به انجام وظایف خویش به نحوی اثربخش توانمند می‌سازند.

در این نوع رهبری، تأکید بر آن است که در هر حالت و موقعیت، از یک سبک متفاوت استفاده شود. این نوع رهبری که بر اساس بهترین تصمیم در شرایط پیچیده بنا نهاده شده است، مستلزم داشتن هفت مهارت کوانتومی است که رهبران سازمان‌ها را قادر به تفکرات پویا و شهودی می‌کند. به عبارت دیگر نمی‌توان رهبری را به عنوان نفوذ بر دیگران، برای تحقق اهداف مشخص، تعریف کرد، بلکه باید آن را به عنوان فرایندی تعریف کرد که جستجوی هدف و حرکت در مسیر هدف، از تحقق خود هدف، مهم‌تر و ارزشمندتر است.

در مقایسه رهبری نیوتنی و رهبری کوانتومی می‌توان گفت، در پارادایم نیوتنی تمرکز مدیران بر اهداف است و خودشان را مشغول استفاده از ابزار‌ها و تکنیک‌های مختلف مدیریتی می‌کنند تا بتوانند به اهداف تعیین شده برسند.

مدیران با نگرش نیوتنی، ارزش بیشتری برای تک تک افراد در نظر می‌گیرند تا جمع آنها. در مقابل، در نگرش کوانتومی مدیران خود را در مقابل یک سیستم پیچیده می‌بینند که پیش بینی در آن غیر ممکن است. رهبران، نااطمینانی و ابهام را قبول می‌کنند و در سایه آن، بر شهود و دریافت درونی شان از موقعیت‌ها تکیه می‌کنند و به خودشان، خلاقیت و توانایی‌هایی که خودشان و یا کارکنان سازمان دارند، اعتماد می‌کنند. آن‌ها بر همکاری و تعاون و یکپارچگی تأکید می‌کنند که نگرش بسیار متفاوتی نسبت به مدیریت نیوتنی است.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از مدیران فرهیخته