شعار سال: فضای کشور آکنده از اخبار آزار دهنده است. اخبار گوناگونی که ریشه اغلب آن‌ها به اقتصاد، محیط زیست و نهایتا به مدیریت‌های ناکارآمد برمی گردد.

سرعت وقوع اخبار ناگوار در یکی دو ماه اخیر، به حدی است که مجالی برای اندیشیدن به یک مشکل دست نمی‌دهد. هنوز جزئیات یک خبر را بررسی نکرده ایم که خبر ناگوار دیگری می‌رسد.

هنوز از خبر واژگونی اتوبوس خبرنگاران فارغ نشده ایم که خبر واژگونی اتوبوس سرباز معلمان، ملت را سوگوار کرد. در پیگیری این اخبار، به اتوبوس‌های غیر استاندارد و از رده خارج رسیدیم که همچنان مجوز تردد دارند و جان می‌گیرند. سالهاست چنین حوادثی که ناشی از سوءمدیریت هاست، در جاده‌ها رخ می‌دهند.

هنوز از سوگواری خبرنگاران و سرباز معلمان فارغ نشدیم که بی برقی‌های گسترده در تهران و شهرستان‌ها، تیتر اخبار می‌شوند. تا این خبر را پیگیری می‌کردیم، اخبار اسفناک سیستان و بلوچستان رسید. شیوع گسترده کرونا و بی آبی روستا‌های آن منطقه خبر اول رسانه‌ها شد.

فیلم‌هایی که روایتگر بی آبی شهر‌ها و روستا‌های این استان بودند، مرز‌ها را در نوردید.

هنوز تانکر‌های آب رسان ارتش، در مسیر سیستان و بلوچستان بودند که خبر رسید دامداری در کشورمان در آستانه ورشکستگی و نابودی است. فیلم‌های متعددی در فضای مجازی مشاهده کردیم که دامداران ورشکسته به دلیل کمیابی و گرانی علوفه دام وافزایش هزینه‌های جنبی ناچار به ذبح دام‌ها یا فروش آن‌ها شده اند.

 

بر اساس مستنداتی که اندکی از آن‌ها در رسانه ملی هم منعکس شد، منشا این مشکل هم به دلال‌ها و واسطه‌هایی رسید که مانع ترخیص خوراک دام از گمرک هستند. خوراک دام هم مثل کالاهایی، چون دارو، لاستیک خودرو، سیمان، پارچه و. به این سرنوشت گرفتار شده است. باز همان داستان تکراری ارز دولتی و ارز آزاد و سودجویی عده‌ای که با اشکال گوناگون ارز دولتی دریافت می‌کنند و هیچ کس حتی دولت توان مقابله با آن‌ها را ندارد.

در تمام این مسائل مقصران اصلی معرفی نمی‌شوند. هیچ نهادی مسؤلیت نمی‌پذیرد و هیچ مدیری برکنار یا بازخواست نمی‌شود.

اخبار ورشکستگی دامداران و اوضاع اسفناک سیستان و بلوچستان را دنبال می‌کردیم که خبر بی آبی استان خوزستان، رسانه‌ها را تسخیر کرد. در وضعیت خوزستان، علاوه بر مشکل کم بارشی، عوامل متعددی مؤثر بوده اند.

سدسازی‌های غیرکارشناسی شده و بی توجه به شرایط زیست محیطی که فقط برای عده‌ای سودآور بود، عواقبی به بار آورده است که یکی از آن‌ها بحران آب در خوزستان است.

اسنادی که پس از یک دهه اکنون بر ملا می‌شوند، مخالفت سازمان محیط زیست را برای طرح‌های ناکارآمد در حوزه مدیریت آب نشان می‌دهد.

خشک کردن هورالعظیم بدون اجازه سازمان حفاظت محیط زیست و با مجوز شورا‌های بالادستی در سال ۸۹ انجام شده است. این طرح که به منظور اجرای پروژه‌های نفتی انجام شد، موجب ورشکستگی کشاورزان و دامداران آن مناطق گردید. بررسی بحران آب در خوزستان نشان می‌دهد که بی تدبیری در ساخت سد‌ها، انتقال آب و خشکاندن تالاب‌ها عواملی بودند که غیرکارشناسانه صورت گرفتند و این شرایط را ایجاد کرده اند.

این حوادث پی در پی مربوط به امسال نیست بلکه ریشه در مدیریت‌های ناکارآمد سال‌های متوالی دارد. به هر حوزه‌ای که سرک بکشیم آسمان همین رنگ است. اگر انتخاب مدیران در پست‌های حساس، بر اساس سواد و تخصص باشد با چنین شرایطی روبه رو نبودیم.

ناتوانی در مدیریت کشور، به بحران‌های بی آبی، بی برقی، محیط زیستی، گرانی و بیکاری منجر شده است.

هنوز از شوک خشکی هورالعظیم و کارون سر بلند نکرده ایم که خبر صیانت از فضای مجازی هم رسید! در حالی که بخشی از روستا‌های کشور در حسرت یک تانکر آب هستند، در حالی که کرونا همچنان قربانی می‌گیرد و در واکسیناسیون از بسیاری کشور‌ها عقب هستیم، در حالی که گرانی گلوی مردم را می‌فشارد، در چنین آشفته بازاری، نمایندگان مجلس به سراغ صیانت از کاربران فضای مجازی آمده اند!

در یک جامعه، اولویت گذاری‌ها هم به مدیریت‌های شایسته نیاز دارد. ظاهرا نمایندگان در تشخیص اولویت‌ها هم بی تجربه اند. این نمایندگان از حقوق کدام کاربران سخن می‌گویند؟

کاربران فضای مجازی همان مردمی هستند که مشکل معیشت، بیکاری، مسکن و دارو دارند.

این کاربران ناگزیرند در صف واکسن و تخت بیمارستانی ساعت‌ها انتظار بکشند، این مردم همان روستائیان خوزستان هستند که تشنه اند و کشاورزی و دامداری خود را ورشکسته می‌بینند. مردم همان جوانان کولبری هستند که در کوره راه‌های پرپیچ و خم و برفی جان سپردند. مردم همان جوانان نخبه‌ای هستند که فرصت‌های شغلی را از آن‌ها گرفته اید و گاه ناچار به مهاجرت می‌شوند. این مردم همان‌هایی هستند که برای سیر کردن شکم فرزندانشان، به زباله گردی روی آورده اند. مردم همان کسانی هستند که از کسب و کار در فضای مجازی، اجاره خانه و اقساط خود را پرداخت می‌کنند.

آب، برق و معیشت نیاز‌های برحق همین مردم هستند؛ چرا به فکر صیانت از این حقوق بر حق مردم نیستید؟!

 

کاش شتابی را که در اجرای این طرح دارید، در ورود واکسن نشان می‌دادید و به عنوان وکیل مردم مطالبه می‌کردید!

کاش یک بار به ممنوعیت ورود واکسن اعتراض می‌کردید و صادقانه می‌گفتید اگر ورود واکسن ممنوع نبود، روزانه شاهد فوت سیصد هموطن نبودیم. در یک جامعه، اولویت گذاری‌ها هم به مدیریت‌های شایسته نیاز دارد.

کاش در این روز‌های تلخ، صیانت از سلامت مردم برایتان اولویت داشت نه صیانت از فضای مجازی!

سال‌ها پیش با ویدیو و ماهواره و موسیقی هم مخالفت‌ها کردید و خشونت‌ها به کار گرفتید. هر چه حلقه انحصار طلبی‌ها را تنگ‌تر کردید، تمرد و سرکشی‌های نسل جوان بیشتر شد.

متاسفانه سالهاست زمان و بودجه‌های کلان برای طرح‌های غیرکارشناسانه و ناکارآمد صرف می‌شود.

جامعه ما بیش از این ظرفیت سانسور و فیلتر و انحصارطلبی ندارد. این طرح که بیشتر با اهداف امنیتی و اقتصادی برایش برنامه ریزی کرده اید، به جایی نمی‌رسد. جوانان خلاق امروز با جوانان دهه ۶۰ تفاوت‌های زیادی دارند آگاهی این نسل از مفاهیمی، چون حقوق بشر، آزادی و اعتراضات مدنی بیشتر از نسل‌های گذشته است.

این نسل انسداد‌ها و فیلتر کردن‌ها را برنمی تابند و برای حقوق شهروندی خود راه‌های برون رفت را پیدا می‌کنند.

این سرزمین متعلق به همه ایرانیان است و نمی‌توان آن را مطابق سلیقه عده‌ای خاص اداره کرد.

مسؤلینی که مدیریت‌ها را رها نمی‌کنید! اگر نمی‌توانید باری از روی دوش این مردم رنجدیده بردارید لااقل مشکلات آن‌ها را افزون نکنید و بیش از این به التهاب جامعه دامن نزنید.

تاریخ معلم خوبی است اگر از آن درس بگیریم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از صدای معلم، تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۰، کد خبر: ۲۱۳۶۱، www.sedayemoallem.ir