شعار سال: چندین سال است که بحث " آب مجازی" به عنوان شاخص خروج آب از کشور مطرح می‌شود. در واقع هر بار جریاناتی آگاه از اصل قضایا، سعی در فریب گسترده اذهان عمومی از این طریق دارد. البته این بحث برخلاف ادعای این جریان چندین دهه قدمت دارد و به دلیل سست بودن پایه‌های علمی و روش‌های غیر منطقی و اغراق آمیز محاسبه آب مصرفی در نهاد‌های تصمیم‌گیری کشور‌های مختلف به آن اعتنایی نمی‌شود.

با این حال، اگر بحث علمی باشد، این جریان‌های به ظاهر مدعی محیط‌زیست حرفی برای گفتن نخواهند داشت. سال‌ها است که این طیف از افراد با دست گذاشتن به روی کالا‌هایی نظیر فولاد و هندوانه سعی در انحراف اذهان عمومی دارند و ادعا می‌کنند که خروج آب مجازی از ایران بالا است. با این حال چند سال پیش که میزان خروج و ورود آب مجازی در ایران محاسبه شد، معلوم شد که ورود آب مجازی در ایران به واسطه واردات نزدیک به ۷ برابر خروج این آب است و جالب است بدانید این اختلاف در این سال‌ها با تحریم‌های صادراتی ایران و کاهش تولید محصولات کشاورزی بیشتر هم شده است. حال باید از این افراد پرسید تا کجا باید وابسته و وارد کننده باشیم تا شما راضی باشید؟
در نهایت باید در نظر داشت که تمام کشور‌های تراز اول جهان در بحث امنیت غذایی نه تنها این مولفه مهم را به بحث‌های غیر علمی مانند آب مجازی گره نمی‌زنند بلکه در تولید محصولات استراتژیک کشاورزی خودکفا بوده و حتی آن‌ها را صادرات می‌کنند. به عنوان مثال هند با تولید برنج و آمریکا با تولید ذرت به میزان بیش از نیاز خود نه تنها آب مجازی زیادی صادر می‌کنند بلکه امنیت غذایی سایر کشور‌ها را نیز بدین ترتیب به دست می‌گیرند. بدیهی است تقلیل واردات و صادرات به آب مجازی چیزی جز انحراف از بحث اصلی امنیت غذایی است. چنین بحث‌ها و دیدگاه‌های تک بعدی کشور ما را به جایی رسانده است که بیش از نیمی از غذای مورد نیاز را وارد می‌کند، در حالی که ایران با توجه به موقعیت سیاسی خود می‌بایست نه تنها غذای خود را بلکه بخشی از غذای سایر کشور‌های منطقه را تولید کند تا وزن سیاسی خود را حفظ کند.
با اولویت دادن رویکرد امنیت غذایی، کشت محصولات استراتژیک مانند گندم و سایر نهاده‌ها خط قرمز محسوب شده و امنیت غذایی را نباید فدای تمایلات غیر منطقی کرد.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف