شعار سال: فضای مجازی را بیش از همه، آن نماینده مجلس لمس کرده که روزی وارد خط ویژه شد و با سیلی زد تو صورت سرباز بی نوای وطن؛ غافل از آن که قصه اش، تا ساعاتی دیگر، موبایل به موبایل می‌چرخد و همه جای مملکت می‌شود حرف و حدیث آن تخلف و این سیلی و ماه‌ها درگیر تناقض گویی و دادسرا و دادگاه و کابوس فضای مجازی ئی می‌شود که ول کن هم نیست، لامصّب!

فضای مجازی را آن مدیر اتوکشیده یقه بسته پرشیای شیشه دودی سوار خوب می‌فهد که یک روز منشی اش با اضطراب، موبایش را به سمت رئیس محترم برد و با صدای لرزانی گفـت: فیش حقوقی تون کانال به کانال دارد می‌چرخد و همه دارند از حقوق نجومی تان حرف می‌زنند؛ و آن مدیر، که تا دیروز جانماز خدمت به ملت را آب می‌کشید، حالا باید مثل مرغ پرکنده، ضجه و مویه و ماستمالی کند و آخر، هم کسی باور نکند و هم آبرویش برود و هم از این پس با یک پنجم فیش دوست داشتنی قبلی بسازد، چوت رئیس بالا دستی گفته است آبرویمان در خطر است فیتیله را بکش پایین رفیق!

فضای مجازی را آن مسؤول تهرانی می‌فهمد که در ویلایش نه با یک زن غریبه که با گروهی از نسوان زیبای آرایش کرده کم لباس، همزمان آن کار دیگر می‌کرد و فضای مجازی هم برایش کم نگذاشت و بیچاره، رفت که رفت و پشت سرش را هم دیگر نگاه نکرد که روی نگاه کردن هم نداشت!

 

فضای مجازی را آن جوان تازه به منصب رسیده‌ای درک می‌کند که هنوز سر برج نشده، پیج به پیج می‌چرخد که، چون فامیل فلانی است بدون شایستگی و تحصیلات و تجربه مرتبط، کرسی اش داده اند و طفلک، هنوز حقوق اول را دشت نکرده، ناگزیر از کنار می‌رود و نوع خاصی از جوان ناکام می‌شود.

فضای مجازی را آن نماینده کم دانش مجلس می‌فهمد که حتی بلد نبود NPT را درست بنویسد یا تلفظ کند، ولی با آن مخالفت می‌کرد و مردم کلی در تلگرام و اینستاگرام و واتساپ، درباره اش حرف زدند و خندیدند و متاسف شدند و او احتمالا با خود گفت اگر این فضای مجازی نبود، تشت رسوایی کسی که با چیزی مخالف است که حتی اسمش را هم بلد نیست، چنین پر صدا از پشت بام نمی‌افتاد.

فضای مجازی را آن رئیس بسیار ارشد می‌داند که سال‌ها در ویلای لواسان که مال بیت المال بود، زندگی می‌کرد و حالش را می‌برد و بعد، نه به زور اجرائیه دادگاه که با قدرت موبایل‌هایی که این رسوایی در آن‌ها می‌چرخید، مجبور شد از آن باغ ویلای خاطره انگیر و میوه‌های آبدار و رنگارنگ و تازه اش دل بکند و لعنت بفرستد به مخترع بی ادب اینترنت و شبکه‌های بی ادب‌تر اجتماعی که نمی‌گذارند آدم در ویلای خودش - یا چه فرقی می‌کند، ویلای بیت المال - نفس راحتی بکشد و حالش را ببرد که دنیا دو روز است و دریاب دمی که با طرب می‌گذرد و از این حرف ها!

فضای مجازی را آن فرمانداری می‌فهمد که بادی به غبغب انداخت و خبرنگار را تهدید به تو دهنی کرد، ولی توفان فضای مجازی، در کمتر از ۲۴ ساعت، تومار عزلش را پیچید و خودش تو دهنی خورد.

فضای مجازی را خیلی‌ها می‌فهمند و، چون یا خودشان خاطره بدی از آن دارد یا دیده اند که چطور دوستان خطاکارشان رسوای این فضا شده اند و می‌دانند که ممکن است روزی هم خطا و شاید خیانت خودشان سوژه شود، سعی دارند که سر چشمه را با بیل بگیرند، چون دیر بجنبند دیگر "نشاید که بستن به پیل".

فضای مجازی، با همه اشکالاتی که دارد، آینه‌ای است که بسیاری از واقعیت‌ها را عیان می‌کند و عیب داران، به جای اصلاح عیوب خود، سنگ برداشته اند که آینه را بشکنند و بریزند زمین.

جواب شان را خدا بیامرز نظامی گنجوی - که نور به قبرش ببارد - در "مخزن الاسرار"َش و در یک بیت گفته است، مختصر و مفید و البته محکم و حکیمانه:
آینه گر نقش تو بنمود راست
خود شکن آیینه شکستن خطاست

 

کسانی که دو پایشان را کرده اند توی یک کفش و رسماً و علناً روبروی بیش از ۸۰ میلیون ایرانی ایستاده اند و می‌خواهند به اسم طرح صیانت، آینه تما نمای اینترنت را بشکنند، احتمالاً انسان‌هایی بدان حد ضعیف اند که جرات شکستن و اصلاح خود را ندارند و شکستن آینه متعلق به ملت را هدف قرار داده اند؛ غافل از آن که این آینه بشکند، هر تکه اش، می‌تواند به خنجری از خشم تبدیل شود و جامعه ایران را که به شدت نیازمند آرامش است، دچار بحران امنیت کند.

من که فکر می‌کنم، علاوه بر نگرانی‌های برخی مسوولان از کارکرد آینه، این طرح، تله‌ای است برای هل دادن نظام به سمت آشوب

حال در کجا پخت و پز شده و کدام دشمنان دانا با بهره گیری از دوستان نادان پیگیرش هستند، موضوعی است که نهاد‌های اطلاعاتی باید بدان ورود کنند؛ کسی چه می‌داند شاید هنوز "کاترین شکدم"‌هایی باشند که ماموریت شان، زدن جرقه بر بنزین نارضایتی‌های انباشه شده است و الا در جهانی که کشورها، برای رشد شبکه‌ها و افزایش سرعت و گسترش پهنای باند و زیرساخت‌های اینترنتی با هم رقابت دارند، کدام دولت عاقلی، اینترنت مملکت خودش را محدود و خود و مردم اش را از منافع آنی و آتی بی شمارش محروم می‌کند؟! آن هم در دنیایی که اینترنت به زودی حرف و اول آخر را در هر گونه توسعه‌ای خواهد زد و شکاف دیجیتال، وجه تمایز جدیدی خواهد بود برای بازشناسایی کشور‌های پیشرو و عقب ماندگان جدید.

به نظر شما، این که ایران در ماجرای شکاف دیجیتال، در زمره کشور‌های مفلوک و عقب ماندگان جدید قرار گیرد، می‌تواند طراحی چه افراد یا کشور‌ها و سرویس‌های اطلاعاتی باشد؟!



شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت تحلیلی خبری عصر ایران، تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۴۰۰، کدخبر: ۸۲۹۹۵۶، www.asriran.com