روایت کرده اند که تصور منعکس شده مربوط به سردر یک مغازه فروش سیم مسی و شاید ابزار و یراق در بازار تهران است. مالک مغازه با نصب پارچهای بیان داشته است که به حرمت خون شهدا، فروش به افراد بد حجاب نداریم. تا اینجای کار کاملا عادی و منطقی است. اما سوال اینجاست که خانم بد حجاب در بازار تهران، چرا باید دنبال سیم مسی باشد؟ آیا با نوعی جلب توجه (همانند فلان کارخانه چسب سازی) مواجه هستیم یا مالک مغازه احتمالا فردی پا به سن گذاشته و با غیرت دینی بالا و شاید خانواده شهید است و به یاد فرزند شهیدش این نوشته را نصب کرده؟ بنظر شما، همه چیز سرجای خودش قرار دارد؟
شعار سال: برای پابرجا کردن کشور، حداقل دو جنگ هشت ساله تحمیلی و ده ساله تحریمی را پشت سرگذاشته ایم. حدود ۳۰۰ هزار جوان و پیر و کودک این کشور به خون غلطیدند. کشور ادعای انقلابی فراتر از انقلاب استعمارستیز و استثمار افکن را داشته و داعیه تمدنی را یدک میکشد. با وجود پذیرش همه این موارد و واقعیتها و برای برپایی همان تمدنی که شعارش را میدهیم، باید توجه داشته باشیم که تا جای ممکن از تعصبهای نابجا، تفکر محافظه کار شدیدا سنتی، غیرت ورزی غیراثرگذار، استفاده ابزاری از ارزشهای دینی، عوام گرایی، فعالیتهای غیر تخصصی و مواردی همانند دوری کنیم.
نصب عبارتی زیبا بر سر درب مغازهای که دارای اجناسی عموما غیر مرتبط با زنان است، چه معنایی میتواند داشته باشد؟ آیا بهتر نبود بجای آن عبارت، مثلا مینوشتیم، " به احترام خون شهدا، با صلوات وارد شوید". یا مینوشتیم، " برای حفظ تمدن اسلامی، بیشتر مراقب زنان، جوانان و خانواده باشیم". یا، " به احترام خون شهدا، به بانوان با حجاب تخفیف ۵ درصدی داده میشود" و یا ....
شاید چنانچه دقیقتر وارد موضوع شویم، هیچ حاشیهای هم مطرح نبوده باشد. اما این تصویر، میتواند تلنگری برای بیداری بیشتر ما باشد برای نوع تامل سازنده با دیگران در شرایط گذار فرهنگی- اجتماعی.
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون