شعار سال: همین چند هفته پیش بود که مهدی تاج در پاسخ به سوالی در خصوص اینکه پرونده مارک ویلموتس در چه وضعیتی قرار دارد و کجاست؟ گفت: در جیب من! این نمونه‌ای از رفتار مدیرانی است که بعد از اقدامات آسیب زننده خود در فدراسیون یا باشگاه تحت مدیریت‌شان، طلبکار می‌شوند و هرکسی از آن‌ها توضیح بخواهد دست پیش را می‌گیرند تا مبادا مجبور به پاسخگویی شوند.

هنوز از رفتار مهدی تاج صحبت بود که مصطفی آجرلو در برنامه فوتبال برتر گفت‌و‌گویی که در آن تلاش به فرار رو به جلو داشت، مدیریتش در استقلال را بی‌عیب و نقص دانست و به اشتباهاتش افتخار هم کرد.

آجرلو بستن قرارداد سنگین با بازیکنان استقلال را هم یک مزیت می‌داند و اعلام کرد که گران بودن تیم یک اتفاق خوب است و این نشان می‌دهد تیم ارزشمند است! مشخص نیست او با چه متر و معیاری قرارداد سنگین ۲۰ میلیاردی با بازیکن ۳۳ ساله که هیچ بار فنی برای تیم نداشته و باعث شده او علی رغم نیمکت نشینی حاضر به جدایی نشود را درست می‌داند و فروش و خرید قرضی مهدی قائدی را حرفه‌ای ارزیابی می‌کند.

آجرلو حتی الفبای قوانین نقل و انتقالات بازیکنان را هم نمی‌داند و در حالی از نوشتن کتاب و مدیریت به روز خود صحبت کرد که راه حلش برای خالی شدن لیست استقلال را خط زدن بازیکنان جوانان و فروش آن‌ها اعلام کرد! او حتی نمی‌داند که بازیکن جوان و بزرگسال در لیست تیم‌ها سهمیه دارند و هیچ تیمی نمی‌تواند بازیکن ۲۰ ساله خود را با یک بازیکن ۲۷ ساله جایگزین کند!

بدون شک عجیب‌ترین اظهارنظر آجرلو درباره حقوق راننده باشگاه بود. اینکه چرا نفر سوم باشگاه استقلال باید راننده داشته باشد به کنار، اما او درباره حقوق ۲۵ میلیون تومانی راننده این شخص گفت: چقدر هم خوب!

او ادامه داد: چقدر ما کوچک هستیم و چیر‌های کوچک به مردم می‌گوییم، کنار ما قطر ۲۴۰ میلیارد یورو هزینه جام جهانی کرده است! راننده ماشین خودش را هم آورده و شبانه روز کار کرده است. ما وارد حرف کوچک نشویم، مسئولش من هستم و پولش را دادم و با ۲۷۰ میلیارد تیم را اداره کردم و اگر امسال هم بودم، اداره می‌کردم؛ و این حرف‌ها بچه گانه است و مایل نیستم پاسخ کسی را بدهم.

او درخصوص میزان هزینه‌های باشگاه در زمان مدیریتش چندین بار اعلام کرد که او این کار را کرده و قهرمانی به دست آورده و اگر در باشگاه می‌ماند این رویه را ادامه می‌داد. اما سوالی که پیش می‌آید این است که مگر پول‌های هزینه شده توسط آجرلو از جیب او رفته که درباره دوست داشتنش برای اینگونه هزینه کردن سخن می‌گوید؟! زمانی که او در استیل آذین تیم خصوصی هم بود به همین شکل پول خرج می‌کرد و به هرکسی هراندازه‌ای که دلش می‌خواست پول می‌داد؟! آجرلو با چه اجازه‌ای پول بیت‌المال را بین افراد تقسیم کرد؟!

او با کتاب "راه پیشرفت" که نویسنده‌اش خودش بود پای به گفتگو گذاشت و از فوتبال حرفه‌ای و موانع پیش روی فوتبال ایران برای رسیدن به سطح بین‌الملل سخن گفت؛ آجرلو از این مبحث صحبت به میان آورد که "در کشور همسایه جام جهانی برگزار شده" و "کشور بغلی آن کریستیانو رونالدو را خریده است"! او این مثال‌ها را در جواب نقد مجری به هزینه سنگین تیم بستن او آورد، اما سوال اینجاست که آیا مدیران النصر عربستان یا فدراسیون قطر مثل او فوتبال را اداره می‌کنند؟! اگر پول باشگاه دولتی که دستش در جیب مردم است به عنوان بند رضایت مدیرعامل (بند قید شده در قرارداد سیاوش یزدانی) به جیب بازیکن برود؟ این کشور‌ها می‌توانستند میزبان جام‌جهانی باشند یا ستارگان جهان را بخرند؟!

فوتبال ایران از مرحله انکار مدیران گذر کرده و به جایی رسیده که آن‌ها بدون آن که خود را مسئول بدانند چشم در چشم مردم می‌گویند "بله ما این کار را انجام دادیم و کاملا هم درست بوده است. " مهدی تاج و مصطفی آجرلو نه قرارداد ویلموتس را تکذیب کردند و نه هزینه‌های سرسام‌آور را انکار. آن‌ها به راحتی کلمات را به بازی گرفتند و نمایشی به راه انداختند که برنده باشند. در ظاهر برنده بازی شدند و توانستند از مسئولیت شانه خالی کنند و سرشان را فاتحانه بالا بگیرند، اما خودشان بهتر از هرکسی می‌دانند که چه کسی حقیقت را می‌گوید و چه کسی خلافش را! مدیران ناکارآمد که پیدا کردنشان در فوتبال ایران سخت هم نیست بعد از یک دوره غیبت دوباره ظاهر می‌شوند و به وظیفه خود یعنی تیشه زدن به ریشه باشگاه‌ها و فوتبال ایران ادامه می‌دهند و به قول خود آجرلو "چقدر هم خوب" می‌شد که چنین مدیرانی در فوتبال ایران نبودند!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت جی پلاس، تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۱، کدخبر: ۱۵۸۳۲۴۱، www.jamaran.news