شعارسال: بسیار شنیده ایم که دولت به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است، اما نمی‌دانیم چرا؟ دولت به دلیل عمل نکردن به تعهداتش به سازمان تأمین اجتماعی سالهاست به عنوان بزرگترین بدهکار تامین اجتماعی شناخته شده است. این بدهی‌ها اینگونه ایجاد شده است:

۱) دولت متعهد است حق بیمه کارگاه‌های زیر ۵ نفر را که تعدادشان ۱ میلیون ۳۰۰ هزار نفر بود را به تأمین اجتماعی پرداخت کند، که نمی‌کند.

۲) با بازنشسته کردن اجباری کارگران کارخانه‌هایی که بر طبق ماده ۱۰ نوسازی صنایع جهت بهسازی محیط زیست، تعطیل و دست به اخراج کارگران خود می‌زنند، دولت متعهد شده است که ۵ سال حق بیمه آنان را بدهد تا بازنشسته شوند، که نمی‌دهد.

۳) ۷۶۰ هزار رانندگان تاکسی که با ۱۳.۵ درصد پرداخت حق بیمه در سازمان تامین اجتماعی شناخته می‌شوند، دولت می‌بایست ۱۳.۵ درصد باقی مانده حق بیمه این رانندگان را به سازمان پرداخت کند، که نمی‌کند.

۴) دولت ۲۶ گروه میهمان ناخوانده را بر سر سفره تامین اجتماعی تحمیل کرده است از جمله هنرمندان، روحانیون، خادمین مساجد، گروه‌های صنایع دستی، زنبورداران…؛ که پرداخت حق بیمه شان باید توسط دولت صورت گیرد، که پرداختی انجام نمی‌گیرد.

۵) هفت درصد حق بیمه اسیران جنگ ایران و عراق که دولت متعهد شده واریز کند، که نمی‌کند.

۶) سه درصد مطالبه تامین اجتماعی از سال ۱۳۵۴ (دولت هویدا که در خرانه دولت مانده بود) که بر عهده دولت بوده و هر سال آن را به سال دیگر موکول می‌کند.

۷) حق بیمه کارمندان دولتی که به زور توسط دولت به تأمین اجتماعی آورده شده اند، هنوز پرداخت نگردیده است.

۸) حق بیمه کارگران و کارمندان شرکت‌های دولتی، چون مخابرات، برق منطقه‌ای … که دولت باید به تامین اجتماعی پرداخت کند که پرداخت نمی‌کند.

۹) مبلغ خرید کارخانه‌های سودده که دولت از تامین اجتماعی با قیمت پایین خریداری کرده، ولی تاکنون پرداخت نکرده است از جمله کارخانه تولید سانتریفوژ تسا در شهر‌های کرج و اشترجان اصفهان و شهر‌های دیگر

۱۰) در زمان کرونا هزینه درمان بیماران غیر تأمین اجتماعی بستری در بیمارستان‌های تامین اجتماعی که پرداخت نشده است.

۱۱) بدهی وزارت بهداشت به تامین اجتماعی در پرداخت سرانه درمان بیمه شدگان تامین اجتماعی (طرح تحول بیمه سلامت)

۱۲) خرید ۲۹ بیمارستان از تامین اجتماعی که مبلغ توافق شده برای واگذاری آن‌ها به تأمین اجتماعی داده نشده است.

۱۳) وام‌های دریافتی (۳ میلیارد تومان) در زمان جنگ از بانک رفاه کارگران، که پرداخت نگردیده است.

این‌ها تنها بخش کوچکی از ۶۷ مورد بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی است. طبق ماده ۲۲ آیین دادرسی مدنی، بدهی دولت به تامین اجتماعی می‌بایست به روز محاسبه شود و سود مرکب به آن تعلق می‌گیرد. طبق محاسبه کارشناسان بازنشستگان مستقل تا روز نگارش این مطلب دولت مبلغی نزدیک به ۸۵۰ هزار میلیارد تومان (۸۵۰ همت) به تامین اجتماعی و یا دقیق‌تر به کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی بدهکار است که از پرداخت آن شانه خالی می‌کند و در بودجه سال ۱۴۰۲ هم به جای ۲۰۰ هزار میلیارد تومان فقط ۵۶ هزار میلیارد را تقبل کرده است که معلوم نیست پرداخت شود یانه؛ که اگر قرار به پرداخت باشد باز هم به جایش شرکت‌ها یا کارخانه‌های ورشکسته را به تامین اجتماعی تحمیل خواهد کرد آن هم با قیمت‌های نجومی.

سازمان تأمین یک سازمان عمومی و غیردولتی است که با مبالغ دریافتی از کارگران و بازنشستگان ایجاد شده است. دولت حق دخالت در آن را ندارد، اما با تصویب قوانین مختلف درحالیکه اجازه دخالت در آن را ندارد تمام مسئولین آن را دولت انتخاب می‌کند! یعنی بدهکار بزرگ یک سازمان برای عدم پرداخت بدهی خود کنترل آن را در دست می‌گیرد و در عمل آن را به نابودی کشانده است و به همین دلیل است که به جای پرداخت بدهی خود به تامین اجتماعی که مشکل این سازمان عریض و طویل را حل می‌کند به وضع قوانینی همچون افزایش سن بازنشستگی روی می‌آورد. در واقع کارگر و کارفرما باید تاوان بدهی دولت به بیمه را پرداخت کنند.

پ. ن. البته این بدهی‌ها شامل همه دولت‌ها می‌شود، ولی متأسفانه دولت فعلی هم بجای تسویه بخشی از بدهی خود به سازمان تأمین اجتماعی که حق الناس است، به دنبال در اختیار گرفتن کامل این سازمان و ادغام آن با صندوق بازنشستگی کشوری و لشکری است تا هم بدهی دولت به این سازمان عمومی غیردولتی به فراموشی سپرده شود و هم از منابع تأمین اجتماعی و سایر صندوق‌های پولدار برای تأمین منابع لازم جهت پرداخت به صندوق‌های دولتی که فعلا از بودجه عمومی پرداخت می‌شود استفاده کند!

شعارسال با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت خبرتصویری، تاریخ انتشار: 1آذر1402، کدخبر: -، khabaretasviri.ir