شعارسال: اخیرا ایالات متحده آمریکا تایید کرد که قصد دارد یک باتری کامل سامانه پدافندی THAAD را در اسرائیل مستقر نماید. طی روز‌های اخیر نیز شاهد پرواز‌های ترابری آمریکا به اسرائیل بوده‌ایم. احتمالا تاکنون بیشتر اجزا و تجهیزات این سامانه به اسرائیل منتقل شده باشد.

به درستی گفته می‌شود که قبلا نیز طی یک تمرین نظامی مشترک این سامانه در اسرائیل مستقر شده بود. به درستی گفته می‌شود که از سال ۲۰۱۲ تا کنون سامانه راداری Band-X هشدار زودهنگام این سامانه نیز در اسرائیل مستقر بوده است. همچنین به درستی گفته می‌شود که پیش‌تر موشک‌های بالستیک انصارالله یمن از پوشش سامانه THAAD عبور کرده است. البته در جنگ یمن، ناو‌های موشکی و نیروی هوایی آمریکا دخالت نداشتند.

پس آیا استقرار این سامانه در اسرائیل تنها یک هیجان رسانه‌ای است؟ اهمیت واقعی استقرار این سامانه در اسرائیل چیست؟

پس از عملیات وعده صادق ۲، برخی منابع غربی به نقل از مقام‌های سنتکام ارتش ایالات متحده گزارش کردند که طی حمله موشکی ایران جنگنده‌های F-۳۵ و F-۱۸ در فعالیت‌های پدافندی ناموفق یا حتی بدون کارایی بودند. زیرا نمی‌توانستند موشک‌های بالستیک که در ارتفاع بسیار بالا و خارج از جو زمین پرواز می‌کرده‌اند را رهگیری کنند. همچنین در مرحله شیرجه نیز سرعت فرود موشک‌ها و کلاهک‌های ایرانی بیش از توانایی رهگیری جنگنده‌ها بوده است.

بدین ترتیب ناو‌های موشکی آمریکایی مجبور شدند برای کمک پدافندی به اسرائیل از ۱۲ تیر موشک SM-۳ استفاده کنند. این موشک‌ها بسیار پیشرفته و بسیار گران قیمت هستند و آنطور که گفته می‌شود سالانه تنها کمی بیش از ۲۴ تیر از آن در آمریکا تولید می‌گردد و ناو‌های موشکی آمریکا تنها دارای ۱۲ تیر SM-۳ هستند. ماموریت SM-۳ رهگیری و انهدام موشک‌های بالستیک قاره پیما و هسته‌ای است.

اهمیت استقرار یک سامانه کامل و عملیاتی THAAD در اسرائیل، تنها به حضور چند پرتابگر موشکی برد بلند و ضد بالستیک اضافی نیست؛ بلکه اهمیت اصلی استقرار یک باتری کامل سامانه THAAD در اسرائیل، هماهنگ شدن شبکه راداری و پدافندی اسرائیل با شبکه راداری و پدافندی ناو‌های موشکی و جنگنده‌های F-۱۸ آمریکایی است.

یک جزء مهم از سامانه THAAD، مرکز رهگیری و فرماندهی آتش است که می‌تواند دیگر سامانه‌ها و موشک‌های پدافندی را به این سامانه متصل کند. بدین معنی که موشک‌هایی همچون SM-۲ که بسیار ارزان‌تر از موشک SM-۳ هستند و توانایی رهگیری در ارتفاع‌های بسیار بالا یا کلاهک‌های در حال شیرجه بسیار سریع را ندارند نیز می‌توانند با کمک شبکه پدافندی ایجاد شده توسط سامانه THAAD، در فعالیت‌های پدافندی علیه موشک‌های ایرانی شرکت کنند.

چندین گونه موشک‌های SM-۲ در اختیار نیرو‌های ایالات متحده است که یک گونه آن‌ها توسط ناو‌های موشکی شلیک می‌شوند و گونه دیگر هواپرتاب هستند که جنگنده‌های F-۱۸ و F-۳۵ قادر به شلیک آن‌ها می‌باشند.

اگر فرض کنیم با وجود یک باتری کامل سامانه THAAD در اسرائیل عملیات وعده صادق ۲ عینا تکرار شود، احتمالا شاهد اصابت‌های بسیار کمتری خواهیم بود. زیرا اینبار جنگنده‌های F-۳۵ و F-۱۸ نیرو‌های آمریکایی، اسرائیلی و اردنی ناموفق یا بدون کارایی نخواهند بود.

در نتیجه پیش‌بینی می‌شود که در عملیات احتمالی بعدی ایران، همچون وعده صادق ۱، از تسلیحات ترکیبی مانند موشک‌های کروز پرسرعت در کنار موشک‌های بالستیک برای اشباع ظرفیت درگیری جنگنده‌های منطقه و سامانه‌های پدافند موشکی اسرائیل و آمریکا استفاده شود.

توضیحات تکمیلی برای بهره برداری بیشتر از خبر:

سامانه تاد یک سامانه دفاع ضدموشکی ساخت کارخانه لاکهیدمارتین است که در سال ۲۰۰۸ رسماً وارد خدمت در ارتش آمریکا شد. این سامانه از چهار جزء اصلی شامل رادار TPY-۲، مرکز فرماندهی و کنترل، پرتابگر‌ها و موشک رهگیر تشکیل شده است. رادار این سامانه قادر است از فاصله ۱۰۰۰کیلومتری اهداف را کشف کند و برد موشک این سامانه نیز ۲۰۰ کیلومتر است و از یک موتور راکتی سوخت جامد با نازل متحرک بهره می‌برد که سرعت این موشک را به حدود ۸ ماخ می‌رساند.

هر آتش‌بار سامانه تاد معمولاً از شش تا هشت پرتابگر تشکیل می‌شود که هرکدام قادر به شلیک ۸ موشک هستند به این ترتیب یک آتش‌بار سامانه تاد توانایی شلیک ۶۴ موشک را دارد، بارگذاری مجدد هر پرتابگر نیز حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.
به‌نظر می‌رسد تا سال ۲۰۳۴ سامانه پدافندی که بتواند مقابل موشک‌های هایپرسونیک مقاومت کند وجود نخواهد داشت و استقرار سامانه تاد در اسرائیل کمک شایانی به رژیم صهیونیستی برای مقابله با موشک‌های بالستیک ایرانی نخواهد کرد.

شعارسال با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از تابناک، تاریخ انتشار: 25مهر1403، کدخبر:1266008، www.tabnak.ir