شعارسال:شاید دیدن صحنه پاره‌کردن کتاب توسط دانش آموزان اتفاق جدیدی نباشد و در سال‌های گذشته نیز بعضا این تصاویر را دیده باشیم؛ لیکن این‌ مرتبه، صحنه‌ها جور دیگری در چشم ما فرو می‌رود: این حجم از کاغذ لگد مال شده، این میزان از خوشحالی، این شدت از لگدکوب‌کردن کتاب، خلاصه این حجم از تخریب و شادمانی پیش از این سابقه نداشته است.
نظام آموزشی ما، در طول سال‌ها، از برقراری ارتباطی واقعی با دانش‌آموزان خود ناتوان مانده است. این نظام نسلی را پرورانده که آموزش را نه برای زندگی، که برای عبور از آزمون‌ها تعریف کرده است. آقایان سیاست گذار وزارت آموزش و پرورش آیا وقت آن نرسیده است که با بازنگری در محتوای کتاب‌ها و نگاهی دوباره به اصل آنچه در مدرسه‌ها می‌گذرد به این چرخه باطل آموزشی که خروجی جز عدم اشتیاق به علم و بی‌انگیزگی ندارد، پایان دهید. به معدل نمرات امتحانات نهایی نگاهی بی‌اندازید، در بهترین حالت فاجعه است! وقت آن نرسیده از آمار‌هایی که جمع می‌کنید استنتاج علمی داشته باشید؟

سیستم آموزشی این کشور با نگاه تک بعدی به دانش‌آموز و دسته‌بندی آن‌ها به باهوشی که ریاضی می‌فهمد و کم‌هوشی که ریاضی نمی‌فهمد غلط است، این سیستم استعداد‌سوزی می‌کند و این فرایند غلط را به خانواده‌ها هم آموزش داده است. آیا با خود فک کرده‌اید دانش‌آموزان چرا فقط منتظر زنگ پایان هستند؟ اول هر هفته انتظار آخر هفته را می‌کشند؟ چرا پایان امتحانات حرص خود را سر کتب درسی، که برای تولید آن محیط‌زیست قربانی می‌شود، خالی می‌کنند؟ این هشدار یک خطر بزرگ است، لطفا در نظام آموزش این کشور به طور جدی بازنگری و دخالت کنید، فرصت کم و این کشور به علم نیاز دارد!

حاصل نظام آموزشی بی دروپیکر:
از سه دهه پیش که آقایان با پول ملت، به بهانه بازدید از سیستم آموزشی و پژوهشی و اقتباس از آن به کشور ژاپن رفتند و چند ماه در آنجا چریدند و خوردند و نتیجه اینکه کورکورانه نظام آموزشی جدید را با یک سری مفاهیم و محتوای پوچ به خورد بچه‌های این مرز و بوم دادند همین شد که می‌بینید..

چند نسل بیسواد تحویل جامعه دادند، و یک عده معلم بی مطالعه و کار پژوهشی در درون وزارتخانه جذب نموده اند که حتی حال ندارند به وضع ظاهری خود رسیدگی کنند..

با این خط فرمان، سال به سال هم نتایج بدتر و بدتر می‌گردد:
در این سال‌ها انواع و اقسام مدارس غیرانتفاعی و دانشگاه‌های پولی برای دادن انواع مدارک علمی بی رویه چنان افزایش یافت، گویی که به عمد مقاطع و مدارک تحصیلی دانشگاهی را بی ارزش کرده اند و تب اخذ مدرک دکتری چنان در مملکت بالا رفت که جملگی به فکر اخذ مدرک دکتری هستند. اما متاسفانه همین افراد از نوشتن چند خط عریضه عاجز و ناتوانند و از آن طرف هیچ‌گونه مهارتی جهت درست زیستن در جامعه و حتی آداب معاشرت کردن را هم نمی‌دانند.. وضعیت کنونی فریاد میزند که این سیستم آموزشی کشور باید تغییر یابد.

نفرت از کتاب و مدرسه چهره ظاهری چالش و دردی عمیق است که در صورت کم توجهی به ریشه یابی و درمان، باعث نابودی تمدنی می‌شود.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون