شعارسال : بالاخره برجام اجرایی شد و صف های طویل برای امضاهای اقتصادی پشت درهای بسته، که به همه نوبت، یکی پس از دیگری داده شد. نوبت اول ایتالیای اروپایی بود که با یک دسته گل سراغش رفتیم و دلواپس ها همچنان صدای خود را روی سرشان انداخته بودند و نمی توانستند تدبیر اقتصادی را ببیند.

هر چه باشد ایتالیا یک کشور کوچک است، آنچنان هم فضایی ندارد؛ چند نفر آدم در یک جای فسقلی جمع شدند و اسمش را گذاشته اند ایتالیا تا زندگی کنند! بیچاره رئیس جمهورشان شب و روز دنبال جای آبرومندی برای نشست خبری بود تا اینکه دید این چند نفر آدم آن روز به موزه نمی روند و نشست خبری را آنجا برگزار کرد.

یک مجسمه خیلی بزرگ و خوشگل هم انتخاب کرد تا فضای امضاها را روحانی تر کند، از قضا این مجسمه ، هیکل فاتح ایران در دوران اشکانی بود؛ بالاخره هر چه باشد اسطوره ایتالیاست و باید به آن احترام گذاشت، به خاطر همین احترام! نه صرفاً دلیل دیگری مجبور شدیم به انتخاب رئیس جمهور ایتالیا که در این کشور کوچک توانسته چنین جایی انتخاب کند احترام بگذاریم و قرارداد های اقتصادیمان را زیر سم مارکوس امضا کنیم.

البته این یک طرف ماجراست که این دلواپس باز صدایشان بلند شده که ای بابا مارکوس فاتح ایران بود و ما می دانیم که این افراد بی شناسنامه و بی سواد که از جای خاص تغذیه می شوند تحمل پیشرفت اقتصاد داخلی مان با ایتالیا را ندارند.

می گویند طرف آمد و برای دلخوشی، هر کسی را دید گفت فلان جا آش مجانی می دهند، بعد از چند دقیقه مشاهده کرد که صف طویلی از آدم های کاسه به دست تشکیل شده ، از یکی پرسید چه خبر است گفت:"اینجا آش می دهند" ؛طرف با خود فکر کرد و گفت نکند واقعا آش می دهند و این طور شد که خودش هم کاسه ای به دست گرفت و ته صف ایستاد!

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی آناج ، تاریخ انتشار شنبه 10 بهمن 1394 ، کدمطلب : 34627 : www. anaj.ir