محققان در تست آزمایشگاهی این مدل دریافتند نانوذرات تا زمانی که به طور یکنواخت در رگ‌های خونی گردش دارند، باعث ایجاد لخته نمی‌شوند. در واقع آنزیم درون یک ماتریس متخلخل معدنی با خاصیتی مگنتی پیچیده شده است و ترومبین تا زمانی که در این ماتریس وجود دارد، نسبت به زمانی که آزاد است، فعالیت کمتری دارد. زمانی که جراحتی اتفاق می‌افتد و خونریزی آغاز می‌شود، یک شات فیبرینوژن اضافه می‌شود تا فعالیت ترومبین افزایش یابد و خون در محل آسیب دیده به منظور قطع خونریزی، لخته شود. این روش 6.5 برابر سریعتر از موارد دیگر است و حدود 15 برابر خون کمتری از دست می‌رود.

محققان امیدوارند با استفاده از این روش بتوانند داروهایی تولید کنند که حاوی نانوذرات مغناطیسی است و با استفاده از میدان مغناطیسی، به سمت محل جراحت هدایت می‌شوند. محققان در تلاشند تا اندازه این ذرات را کوچکتر از 200 نانومتر نگه دارند؛ چراکه اندازه بزرگتر کارایی لازم را ندارد.

نتایج این مطالعه در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته ازخبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار: 15اسفند 1396، کدخبر:   82853438،www.irna.ir