محمد رضا شالبافان روز جمعه درباره علت عدم استفاده بخش زیادی از مردم از خدمات روان پزشکی، اظهار داشت: این موضوع علت های مختلفی دارد که شاید مهمترین آن ترس از انگ بیماری روانی باشد.

وی افزود: ناآگاهی مردم نیز ممکن است در این زمینه وجود داشته باشد که معمولا شاهد هستیم برخی افراد به بیماری هایی مانند افسردگی دچار هستند و ممکن است به اشتباه به متخصصان مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب مراجعه کنند که این موضوع از لحاظ علمی صحیح نیست.

شالبافان اظهار داشت: به طور کلی مراجعه نکردن به روان پزشک می تواند به علت نگرانی از نگاه مردم و ناآگاهی باشد. البته این ناآگاهی عمومی شاید به دلیل کم کاری روان پزشکان و روان شناسان باشد که حضور فعالی در جامعه ندارند. از طرفی نقش رسانه نیز در این راستا بسیار موثر است.

این روان پزشک در پاسخ به سوالی درباره تفاوت مراجعه به روان پزشک یا روان شناس و اینکه افراد در صورت بروز چه مشکلی باید به کدام یک مراجعه کنند، اظهار داشت: روان پزشک یا متخصص اعصاب و روان یکی از تخصص های رشته پزشکی است؛ دانشجویان رشته های پزشکی پس از گذراندن دوره پزشکی عمومی، می توانند با طی کردن دوره ای چهار ساله و گذراندن آزمون هایی، متخصص اعصاب و روان شوند. روان پزشکان می توانند درمان های دارویی و غیردارویی ارائه دهند.

وی درخصوص روان شناسان نیز توضیح داد: تنها روان شناسانی که امکان کار به عنوان درمانگر دارند، روان شناسان بالینی هستند که این افراد دیپلم انسانی یا تجربی دارند و در رشته روان شناسی بالینی در دانشگاه تحصیل کرده اند و پس از اخذ مدرک دکترا می توانند به صورت مستقل بیمار را ویزیت کنند؛ اما بر اساس آموزش هایی که دیدند، اطلاع زیادی از داروها و علت های جسمی مرتبط با بیماری های روان پزشکی ندارند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: اصولا کسانی که دچار مشکلاتی هستند که باعث افت عملکرد آنها، افت تحصیلی، افت روابط اجتماعی و بیکاری آنها شده است و به خصوص افرادی که دچار افسردگی و اضطراب شدید هستند، در همه دنیا ابتدا به روان پزشک مراجعه می کنند. زیرا بسیاری از بیماری های جسمی می تواند چنین علائمی داشته باشد و روان شناسان اطلاع زیادی در این باره ندارند که به طور مثال افسردگی می تواند با کم کاری تیروئید و اضطراب با پرکاری تیروئید همراه باشد.

وی بیان کرد: البته در بسیاری از مواقع پیش می آید که روان پزشک بعد از ویزیت و تشخیص اینکه بیمار نیازی به درمان دارویی ندارد یا خود بیمار تمایلی به مصرف دارو نداشته باشد، می توان درمان بیمار را به روان شناس ارجاع داد. برخی افراد فکر می کنند مراجعه به روان پزشک حتما به معنی مصرف دارو است؛ در حالی که این طور نیست و اگر قرار است دارویی تجویز شود، با انتخاب بیمار است.

شالبافان با اشاره به تفاوت درآمد روان پزشکان و روان شناسان، اظهار داشت: اصولا در همه دنیا، وضعیت هزینه ای این دو قشر متفاوت است. یعنی روان پزشکان هزینه بیشتری را دریافت می کنند و روان شناسان برای درمان غیردارویی، هزینه کمتری می گیرند. در ایران طی سال های اخیر و به دنبال اجرای طرح تحول سلامت، بیمه های پایه از جمله بیمه سلامت، تامین اجتماعی و بیمه نیروهای مسلح، درمان دارویی و غیردارویی روان پزشکی را تحت پوشش قرار دادند و مراجعه افراد با دفترچه های بیمه به مراکز دولتی برای درمان دارویی یا غیردارویی کاملا به صرفه خواهد بود. البته این قانون مربوط به سال 94 است، ولی طی یک سال و نیم اخیر اجرایی شده و سازمان های بیمه گر این هزینه ها را تقبل کرده اند.

این روان پزشک گفت: البته این هزینه ها در بیمارستان های دانشگاهی تحت پوشش بیمه سلامت، تامین اجتماعی و بیمه نیروهای مسلح است اما هزینه خدمات سلامت روان در مطب ها تحت پوشش بیمه نیست.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار: 20مهر 1397، کدخبر: 83063115، www.irna.ir