کارشناسان میراثی بر این باور هستند که هدف از احداث این خیابان مشخص نیست، چرا که از منظر ترافیک نیاز به احداث خیابان در این منطقه نیز و به موازات سرخاب خیابان دیگری قرار دارد که نیازهای ساکنان منطقه را رفع می‌کند.

محله سرخاب در بافت تاریخی تبریز و داخل حریم منظری بازار تاریخی این شهر قرار دارد و از سوی دیگر بخشی از بازار سرخاب در عرصه تاریخی بازار تبریز قرار دارد.

استدلال مدیریت شهری برای احداث خیابان و تخریب بافت تاریخی مصوبات طرح تفصیلی بوده و این در حالیست که در طرح تفصیلی شهر تبریز تامین فضا سبز هم دیده شده اما کسی به آن توجه نمی‌کند. تبریز یکی از پایین‌ترین سرانه‌های فضا سبز را در کشور دارد.

در حقیقت مدیریت شهری، شهر را یک قلک می‌داند که از طریق صدور پروانه ساخت و خیابان‌کشی هزینه‌های خود را تامین می‌کند و غافل از این است که تبریز با اجرا طرح‌های خیابان‌کشی و توسعه شهری غیراصولی هویت تاریخی محلات خود را از بین می‌برد.

محلات اطراف بازار تاریخی تبریز که زمانی محل سکونت بازاریان بوده همگی تبدیل به انباری و کارگاه شده؛ در کنار رفتارهای غیرتخصصی مدیریت شهری باید در زمینه حفظ هویت تاریخی محلات فرهنگسازی کرد چرا که محلات بافت تاریخی و بخصوص اطراف بازار تبریز جذابیت خودشان را از دست داده‌اند.

شهرداری هم با تصور این‌که با ایجاد خیابان‌های جدید می‌تواند زندگی را به این خیابان‌ها برگرداند بافت تاریخی را تخریب می‌کند، در صورتی که تنها چیزی که به این محلات آمده پاساژ و مغازه‌سازی است.

با احداث خیابان در محله سرخاب تبریز سردر و سه خانه تاریخی بطور کامل تخریب می‌شود.

با بررسی عکس‌های هوایی دهه هفتاد مشحص می‌شود که بخش اعظمی از بافت تخریب شده و در حال حاضر مدیریت شهری معتقد است که بافتی باقی نمانده که این حاصل تفکر تکنوکراتیک حاکم بر مدیریت شهری است، چرا مسائل فرهنگی و اجتماعی در این تفکر دارای اهمیت نیست.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری اسکان نیوز، تاریخ انتشار 30مهر 97، کدمطلب: 14963،www.eskannews.com