شعار سال: از جاده رامسر که رد می‌شوید نگاهی به جنگل‌های زیبای رامسر بیندازید؛ آپارتمان و ویلاهایی را می‌بینید که جنگل را زشت و بدقواره کرده‌اند. به سرولات که می‌رسید ویلاهای بسیاری هست که چشمتان را می‌زنند. پایین رستورانِ «خاورخانم» تا چشم کار می‌کند ویلا ساخته‌اند. درخت‌ها را کنده‌اند و جای آن ویلا ساخته‌اند. بنابراین درخت‌ها نیستند که جلوی سرعت آن را بگیرند و آب که سرعت گرفت، سیل می‌شود و ویرانی. باران که برکت آسمانی بود، به مصیبت آسمانی تبدیل می‌شود که آن هم تقصیر ماست. ریشه‌های درختان هم نیستند تا جلوی شسته‌شدن خاک و فرسایش زمین را بگیرند. پس خاک رسی که هزاران سال زمان برده تا تشکیل شود، شسته می‌شود و زمین،بیابانی بی‌آب و علف.

ما در این دهه‌ها چه بر سر جنگل‌های هیرکانی‌مان آورده‌ایم که چنین‌شان کرده‌ایم؟ جواب ساده است: قطع درختان جنگل و تبدیل‌کردن آنها به شهرک‌های ویلایی و تغییر کاربری زمین‌های جنگل و پیامد آن، سیل‌های مخرب. می‌گویید نه؟ سری به کلاردشت بزنید. از مرزن‌آباد که به‌طرف کلاردشت می‌روید همه‌‌جا زمین‌های خشک و سیم‌خاردار‌هايی است که زمین‌ها را تقسیم کرده و بنگاه‌های معاملات ملکی که واسطه خریدوفروش زمین‌ها هستند. دیگر از کشاورزی خبری نیست؛ چراکه با زمین‌های متری یک‌ملیون تومان همه زمین‌فروش شده‌اند. پس باران مساوی سیل می‌شود، خاک را می‌شوید و دیگر خبری از خاک‌ رس نیست که در آن کشت کنند.

سرمایه‌هایی که باید به طرف صنعت و اشتغال‌زایی می‌رفت، صرف زمین‌بازی ویلاسازان شده و شهرداری و ادارات شهرستان که باید به فکر حفظ و نگهداری زیبایی جنگل‌های سبز می‌بودند، بنگاه اقتصادی شده‌اند تا با فروش تراکم و جنگل‌بازی مخارج خود را تأمین کنند؛ پس آن شد که می‌بینیم.

پارک جنگلی نور حدودا سه‌ هزار و 400 هکتار وسعت دارد و از بزرگ‌ترین پارک‌های خاورمیانه است؛ مملو از درختان ممرز، توسکا، بلوط، انجیلی، نمدار، و افرا. چهچهه پرندگان و قرقاول‌ها این پارک جنگلی را به سرزمین مهر و زیبایی تبدیل کرده است. این پارک نزدیک دریای خزر است و روباه و گه‌گاه در زمستان گرگ هم در آن دیده می‌شود.

البته در وسط پارک جنگلی نور، روستایی هم قرار دارد به نام «دهکده سبز» که خوشبختانه هنوز شالیزار در آن می‌بینیم و کشاورزی. اما در همین دهکده هم باز ویلاسازها مشغول کارند و تعدادی ویلا می‌بینید که در میان درختان ساخته‌ شده‌اند ‌و این آغازی است برای تخریب جنگل. امیدوارم این آغاز تغییر کاربری و نابودی جنگل برای ویلاسازی نباشد. بالادست پارک جنگلی نور به طرف جنگل که می‌رویم، آن وسط درخت‌ها قطع شده‌اند و باران که می‌آید خاک رس را می‌شوید و به پایین می‌آورد و این یعنی فرسایش خاک.

حالا فرماندار نور برای این پارک زیبای جنگلی نقشه کشیده است که آن را به بخش خصوصی واگذار کند تا آنها هم آن را به منطقه گردشگری تبدیل کنند. او طرح را برای تصویب به مجلس داده است. متأسفانه گردشگری در مملکت ما یعنی درخت‌ها را اره کنی و جای آن هتل و رستوران و ویلا برای اجاره بسازی و زمین‌ها با این طرح ‌گران می‌شود و الا آخر.

به آقای فرماندار جوان باید گفت: این روش ایجاد اشتغال نیست؛ به شالیزار‌های نور رسیدگی کنید. دامپروری را رشد کیفی بدهید و به فکر مکانیزه‌کردن آن باشید و بالاخره به فکر ایجاد صنایع در نور باشید تا به توسعه پایدار برسیم. فرهنگ زیست‌محیطی را رشد بدهید و بگویید تغییر کاربری ممنوع و نگذارید جنگل تبدیل به ویلا شود. جنگل‌های هیرکانی ما را که یادگار هزاران ساله است، حفظ کنید و نگذارید درختی قطع شود. اگر سرمایه‌گذار هم خواست درختی قطع کند، نباید اجازه بدهید.

نباید مخارج اداری را با همدستی بخش خصوصی به‌منظور تخریب جنگل‌ها تأمین کنیم؛ چون این به معنی آن است که تا 20سال دیگر نه شالیزاری داشته باشیم و نه جنگلی. به طبیعت عشق بورزیم، از آواز پرندگان در میان درختان ممرز و افرا لذت ببریم و برای احتیاج‌های روزمره به قطع درختان نیندیشیم.

اگر به فکر گردشگری هم هستیم، اول فرهنگ مردمان خودمان را بالا ببریم تا طبیعت را دوست داشته باشند و از ‌گران‌شدن زمین‌هایشان شادی نکنند و بعد از مدتی کوتاه همین دهقانان زمین‌فروش به سرایدارهای ویلاها تبدیل نشوند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 2 آبان 97، شماره: 3276