شعار سال: ابوالفضل جلیلی که به تازگی تولید فیلم جدیدی را کلید زده است، از اوضاع و احوال فیلم‌های کمدی امروز گلایه دارد و آنها را بیشتر لودگی می‌داند. او که به‌عنوان یک فیلمسازغیرتجاری شهره است و معمولاً به مسائل و آسیب‌های اجتماعی، بویژه مسائل مربوط به نوجوانان می‌پردازد، می‌گوید:«گاهی فکر می‌کنم جریانی از ابتدا درصدد این بوده که مردم ایران بی‌فرهنگ باشند.»

جلیلی از آن دسته کارگردان‌هایی است که تعداد زیادی از آثارش موفق به اکران عمومی در ایران نشده‌اند اما از جشنواره‌های بین‌المللی متعددی از جمله جایزه اوسلای طلایی جشنواره ونیز، جایزه پلنگ نقره‌ای جشنواره لوکارنو و جایزه بهترین فیلم جشنواره دوربان جایزه گرفته است.

او که در محافل سینمایی اروپایی کارگردانی نام آشناست و حتی نزد برخی روشنفکران چپ گرای فرانسوی محبوبیت دارد، درباره وضعیت و جایگاه سینمای اجتماعی می‌گوید: «در همه این سال‌ها تاکنون یک نویسنده درجه یک نیامده که جای احمد محمود را بگیرد، یک متفکر نیامده که جای جلال آل‌احمد را بگیرد یا یک اندیشمند دینی مبتکر نیامده که جای شهید مطهری را بگیرد. همه چیز پولی شده و روی دلار می‌چرخد و دیگر فیلمساز فرهنگی اصلاً به فرهنگ فکر نمی‌کند؛ اصلاً بماند که فیلمساز فرهنگی هم نداریم، بیشترشان یا مُردند، یا خانه‌نشین شدند یا رفتند و عده‌ای هم که هستند بیشتر به‌دنبال ساخت فیلم کمدی‌اند! آن هم نه به خاطر اینکه روحیه مردم را شاد کنند، بلکه می‌خواهند پول دربیاورند و مردم هم متأسفانه شاید برای فرار از مشکلات، به تماشای این فیلم‌ها می‌نشینند که باعث فروش خوب این فیلم‌ها می‌شود.» جلیلی در کارنامه خود فیلم‌هایی چون شطرنج، مسیر معکوس، حافظ، گل یا پوچ، ابجد، دلبران، قصه‌های کیش، دان، یک داستان واقعی، دت یعنی دختر، رقص خاک، درنا، گال، بهار ومیلاد بوده است.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ایران تاریخ انتشار 3 آبان 97، کدمطلب: 487322، www.iran-newspaper.com