آذربایجان غربی استانی است که از سال‌های پیش از انقلاب اسلامی محور توسعه آن کشاورزی بوده و در 4 دهه اخیر سطح زیر کشت آن از کمتر از 150 هزار هکتار به قریب به نیم میلیون هکتار افزایش یافته است.

بی‌توجهی مفرط به مدرن سازی کشاورزی و توسعه بی‌رویه کشاورزی سنتی در کنار احداث بی‌برنامه واحدهای صنایع تبدیلی و سردخانه‌ها سبب شده بهانه دست دولت‌های مختلف داده شود که این استان دورافتاده هیچ‌وقت و در هیچ ابعاد و اندازه‌ای شاهد راه‌اندازی واحدهای بزرگ‌مقیاس دولتی نباشد و حتی تکیه بی‌مورد به کشاورزی سنتی به‌عنوان محور توسعه استان ده‌ها سال بی‌توجهی به فرصت‌های مرزی و تجارت بین‌المللی را در پی آورده است.

در این میان توسعه کشت چغندرقند در آذربایجان غربی بی‌آنکه لحظه‌ای به سرنوشت دریاچه ارومیه تأملی شود چنان بسط یافته که اکنون به‌مثابه یک بلای آسمانی درآمده که دولت در کاهش سطح زیر کشت آن در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و در قالب برنامه‌های ستاد احیا عاجز و درمانده شده است چرا که این محصول پرآب بر میلیاردها مترمکعب آب را می‌بلعد و در نهایت در غیر اقتصادی‌ترین شکل ممکن محصولی در پروسه معیوبی پس از کاشت، داشت و برداشت فرآوری و تولید شده و به فینال پرداخت حق‌وحقوق چغندرکاران می‌رسد که خود مصیبتی برای کارخانه‌های قند و جهاد کشاورزی به شمار می‌آید.

اکنون صدها هزار تن محصول چغندرقند در اطراف کارخانه‌های قندهای 5 گانه آذربایجان غربی زیر آفتاب پاییزی و در آستانه آغاز بارش برف‌های سهمگین زمستانی دپو شده به امید آنکه به پس از فراوری به شکر و محصولات قندی به کنسانتره قابل‌مصرف و صادرات بدل شوند در حالیکه به اذعان مسئولان کارخانه‌های قند امسال نیز اعتبار کافی و مورد نیاز برای پرداخت به موقع حق‌وحقوق چغندرکاران در اختیارشان قرار نگرفته است.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار27آبان 97، کدخبر: 1878204،www.tasnimnews.com