شعار سال: در نظام اقتصاد جهانی، از سده هجدهم برای مدیریت ریسک‌های مالی بخش کشاورزی و تولید غذا در جهان سازکاری جامع و پاسخگو به نام «بیمه کشاورزی» تأسیس شده است که امکان پیش‌بینی، تأمین منابع مالی لازم و جبران نظام‌مند و عادلانه خسارات را در خود دارد. در جهان سال‌هاست که مکانیزم بیمه کشاورزی مورد تأیید و تأکید نهاد‌های معتبر بین‌المللی مانند فائو به‌عنوان رکن اصلی جامعه ملل متحد و نیز تشکیلات تخصصی مانند بانک جهانی است که اصراری خاص بر تمرکز وجوه حمایتی دولت در بخش کشاورزی، در قالب بیمه دارد. در شرایط کنونی، ایران در منطقه پربحران و با اقلیم شکننده غرب‌آسیا قرار دارد و همچنین در قانون برنامه ششم توسعه، قانون‌گذار مقرر کرده است اعتبار بیمه در قالب ردیفی مستقل 100 درصد تخصیص یافته تلقی شود. آنچه در قانون بودجه به میزان تنها یک‌هزار میلیارد تومان دیده شده است، به هیچ روی جبران خسارات ده‌ها هزار میلیارد تومانی در کشور را که با رخداد دو پدیده گرمایش زمین و تغییر اقلیم نیز شدت، حدت و عمق بیش‌تری یافته است، نمی‌کند. در ادبیات مدیریت ریسک، هنگامی که مرجع ذی‌صلاح برآوردی کم‌تر از ماهیت واقعی ریسک داشته باشد به آن در اصطلاح حالت «بتا» گفته می‌شود که اینک رخ داده است. حداقل کاری که در این شرایط اقلیمی و خسارات گوناگونی که کشاورزان زحمتکش را تهدید می‌کند می‌توان انجام داد این است که اولاً مبلغ اعتبار حق بیمه سهم دولت در بودجه 98 به دوهزار میلیارد تومان افزایش یابد و از سوی دیگر سرمایه صندوق نیز به یک‌هزار میلیارد تومان برسد تا در نتیجه صندوق بیمه کشاورزی که متعلق به همه ایرانیان، به‌ویژه کشاورزان ایرانی است، بتواند در سپهر امنیت غذایی کشور بدرخشد و غذای ایرانیان را در این زمانه فراهم کند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه سبزینه، تاریخ انتشار 9 دی 97، شماره: 59791