پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۱۹۶۲۶۱
تاریخ انتشار : ۲۸ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۲:۴۱
حادثه تکان دهنده تیراندازی روز جمعه در کرایست چرچ {علاوه بر ابعاد نژاد پرستانه و ضد مسلمانان آن که توسط ایدئولوژیهای غربی تغذیه می شود و باید قبل از هر چیز از این زاویه مورد بررسی قرار بگیرد} اما از یک جنبه دیگر نیز قابل توجه است: استفاده از فناوری استریم کردن ویدئو برای پخش فیلم هولناک تیراندازی که به صورت اول شخص تهیه شده بود در شبکه های اجتماعی.
شعار سال : پلتفرم هایی چون فیس بوک، اینتساگرام و یوتیوپ از چهارچوبی قدرت می گیرند که نمایش و تماشا را تشویق می کنند، پاداش می دهند و می آفرینند. کسانی که ویدئوهای مربوط به گربه ها را پست می کنند، این اشتهای به سرگرمی را تغذیه می کنند، اما افراد جانی نیز همین کار را انجام می دهند.
 حادثه تکان دهنده تیراندازی روز جمعه در کرایست چرچ {علاوه بر ابعاد نژاد پرستانه و ضد مسلمانان آن که توسط ایدئولوژیهای غربی تغذیه می شود و باید قبل از هر چیز از این زاویه مورد بررسی قرار بگیرد} اما از یک جنبه دیگر نیز قابل توجه است: استفاده از فناوری استریم کردن ویدئو برای پخش فیلم هولناک تیراندازی که به صورت اول شخص تهیه شده بود در شبکه های اجتماعی.
در این ویدئو که به شدت آزار دهنده است، تیرانداز به سمت مسجد النور رانندگی می کند، از اتومبیل پیاده می شود، به سمت مسجد می رود، با شلیک گلوله چند نفر را نقش بر زمین می کند و بعد از صحنه خارج می شود و به طرف اتومبیلش بازمی گردد.
استفاده از فناوری شبکه های اجتماعی و استریم کردن ویدئو،  نشان از این دارد که این حمله با بسیاری از حوادث تروریستی دیگر فرق دارد. این شکلی از «جنایت نمایشی» خشونت آمیز است. یعنی استریم کردن ویدئو یکی از اجزای اساسی خود خشونت محسوب می شود نه عنصری به نوعی تصادفی در حاشیه این جنایت یا یادگاری از افتخار و پیروزی که عامل حمله بعدا دوباره آن را تماشا کند.
در گذشته تروریسم بر اساس آنچه که «صحنه ترور» نامیده می شد کارآیی پیدا می کرد، یعنی مستلزم آن بود که رسانه ها برای به نمایش گذاشتن خشونتی که گروهی خلق کرده بودند، گزارش دهند. این روزها کار برای عاملان این قبیل حملات بسیار آسان تر شده که هم نمایش مخوف از خشونت را بیافرینند و هم خودشان آن را به طور گسترده ای توزیع کنند.
در عصر شبکه های اجتماعی که عمدتا تماشا آن را به پیش می برد، همه ما  نقشی بر عهده داریم که باید ایفا کنیم تا مطمئن شویم که تروریست ها بابت جنایاتشان با کلیک کردن های ما پاداش نمی گیرند.

نقش شهرت طلبی در جنایات نمایشی
 ویدئوهای جنایات نمایشی پیشینه ای تراژیک و اخیرا تازه دارند که استفاده از استریم کردن ویدئو و خدمات ویدئویی شبکه های اجتماعی بخشی از تاکتیک های آنها محسوب می شود.
برای مثال در سال 2017  ویدئوی قتل شنیع یک مرد سالخورده در اوهایو روی فیس بوک قرار داده شد و شکنجه مردی دارای معلولیت در شیکاگو به صورت استریم پخش شد. در سال 2015 قتل دو روزنامه نگار همزمان هم به شکل پخش تلویزیونی و هم استریم ویدئو پخش شد.
گیدئون لیچفیلد روزنامه نگار آمریکایی در مورد حادثه سال 2015 نوشت که قاتل: «فقط نمی خواست مرتکب قتل شود، می خواست دیگران با توجه خود، پاداش این عمل او را بدهند.»
جنایات نمایشی را می توان از شیوه حملات تروریستی سنتی و کار تبلیغاتی نظیر ویدئوهای دارای خشونت های افراطی که گروه داعش در سال 2014 منتشر می کرد متمایز دانست.
رسانه های تبلیغاتی معمول که  خشونت از مشخصه های آنهاست، از یک نمایش دراماتیک برای افزایش توجهات و انتقال پیام گروه استفاده می کنند.
مثلا استیو استفنز قتل قربانی سالمند خود را که به شکل تصادفی انتخاب کرده بود، به انتقامجویی خود به خاطر شکست در رابطه عشقی اش مرتبط کرده بود. او در ویدئوی خود به یک فرد کاملا غریبه شلیک کرده بود. به نظر می رسید که عامل انگیزه بخش وستر فلاناگان در قتل شنیع دو روزنامه نگار، خشم و عصبانیتش به خاطر اخراج شدن از همان شبکه بود.
البته حمله کرایست چرچ یک قتل گروهی بی رحمانه و طراحی شده علیه مسلمانان نیوزیلند بود و به سادگی می توان دراین اتفاق ارجاعاتی روشن به ایده های برتری خواهانه سفیدپوستان را مشاهده کرد.

پاداش دادن نمایش
پلتفرم هایی چون فیس بوک، اینستاگرام و یوتیوپ از چهارچوبی قدرت می گیرند که نمایش و تماشا را تشویق می کنند، پاداش می دهند و می آفرینند. کسانی که ویدئوهای مربوط به گربه ها را پست می کنند، این اشتهای به سرگرمی را تغذیه می کنند، اما افراد جانی نیز همین کار را انجام می دهند.
به گفته جرم شناس انگلیسی مجید یار فضای رسانه های جدید گونه های متفاوتی از جنایت نمایشی را خلق کرده اند. این نمایش ها  از نظر شدت بیشتر شده اند و فیلم های مجرمانه ای که ویدئوهای « happy slapping» نامیده می شوند همچون ویدئوهای تعرضات جنسی خشن در میان جوانان دست به دست می شود. حمله اخیر تداوم موحش این گرایش است که  بر اساس نوعی جلوه گری و میل به شناسایی شدن به عنوان یک نمایش دهنده خشونت، روندی قابل پیش بینی است.
جین اودرای پژوهشگر  که پیرامون نقش فضای رسانه ها  در تیراندازی های مدارس تحقیقاتی انجام داده، ادعا می کند که ما «در یک جامعه نمایش و تماشا زندگی می کنیم که مرتبا مردم معمولی را به «ستاره» تلویزیون های ریالیتی یا وب سایت هایی مثل فیس بوک و یوتیوپ تبدیل می کند.»
الهام بخش جنایات نمایشی توجهی است که به ناگزیر به آرشیو آنلاینی مبذول می شود که آنها پیش و در طول یک رخداد به شکل گیری آن کمک می کنند.

همه ما نقشی بر عهده داریم که باید ایفا کنیم
جنایت نمایشی نشان دهنده نوع متفاوتی از فعالیت مختص فناوری و پدیده اجتماعی شبکه های اجتماعی است که همان رویه تاریک تصادفی خدمات استریم زنده ویدئویی باشد.
مجید یار می گوید به جای نگران کردن خودمان با استدلال های قدیمی دراین باره که آیا خشونت رسانه ای می تواند موجب رفتار جنایی شود یا خیر، باید تمرکز خود را روی این موضوع بگذاریم که چگونه تکنیک ها و سیستم های پاداش دهی برای عرضه خودمان در حضور مخاطبان آنلاین، در واقع جزئی محوری از این حملات به شمار می روند.
ما باید امیدوار باشیم که شرکت های شبکه های اجتماعی در فیلتر کردن محتوای خشونت آمیز درست عمل کنند، اما تا وقتی آنها این کار را انجام دهند، باید درمورد رفتار خودمان هنگام حضور در فضای اینترنت بیشتر تامل کنیم. همانطور که به انواع محتوا در پلتفرم های اجتماعی علاقه مند می شویم و آنها را به اشتراک می گذاریم، بیایید فکر کنیم که چگونه فعالیت های ما می تواند در ایجاد یک جامعه نمایش و تماشا درکلیت خود نقش ایفا کند، جامعه ای که الهام بخش مرتکبان / تولیدکنندگان آتی ویدئوهای جنایات نمایشی می شود. بیایید بر این اساس مسئولانه تر عمل کنیم.

شعار سال، بااندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار: 28 اسفند 1397، کدخبر:13971228000064،www.farsnews.com
اخبار مرتبط
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین