علت عناد شدید رشته‌های کشاورزی و علوم دامی با دامپزشکی در چیست؟

سر مخالفت و عناد شدید رشته های کشاورزی و علوم دامی با دامپزشکی در همین است که چون در غرب مدرک دامپزشکی معادل لیسانس است، بایستی مدرک دکترای دامپزشکی ایران هم همانند کشورهای خارجی لیسانس باشد.

شعارسال: یکی از استادان محترم که همراه با تعدادی از دامپزشکان برای اخذ مدرک PhD به انگلستان رفته بودند خاطره جالب توجهی را نقل می کردند که در ارتباط با بحث ماست. ایشان می گفتند: «وقتی که خدمتکاران دانشکده در انگلستان می دیدند که ما دامپزشکان ایرانی در هنگام مکالمه با یکدیگر دائما به هم "دکتر"، "دکتر" خطاب می کنیم با حالت تمسخر و استهزا تمام می خندیدند و می گفتند اگر شما دکتر بودید که برای اخذ دکترا به انگلستان نمی آمدید؟؟!»

توضیح اینکه در انگلستان مدرک دامپزشکی عمومی همانند مهندسان زراعت و علوم دامی BSc یعنی Bachelor of Science (لیسانس) است و از لفظ دکتر فقط برای PhD استفاده می کنند.

وزیر کشاورزی اسبق (دکتر کلانتری) هم می گفت که «عنوان دکتر نبایستی برای دامپزشک عمومی به کار رود! زیرا من که برای اخذ دکترا به غرب رفته بودم از عنوان دکتر واقعی فقط برای متخصصین استفاده می شد.»

در حالی که مدرک دامپزشکی عمومی ایران از اول که تشکیل شد با تقلید از دکترای عمومی پزشکی یک رشته طولانی مدت 6 تا 7 ساله با مدرک معادل حداقل فوق لیسانس نه لیسانس بود و تعداد واحدهای آن حدود 230 و پزشکی حدود 300 است که از کارشناسی ارشد فعلی کشاورزی و دامپروری که تمام واحدهای آنها از دیپلم تا پایان مدرک فوق لیسانس به 180 واحد هم نمی رسد، بسیار بیشتر است.

یکی از دلایل تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هم در سال 1365 ضمن هدف گذاری برای حل مشکل واردات شرم آور پزشک بنگلادشی و هندی و اعزام گسترده بیماران به خارج از کشور به دلیل کمبود شدید پزشک عمومی، خلاصی از بحث و جدل های بی پایان بین استادان دانشگاهی پزشک و استادان غیر پزشک رشته های فنی مهندسی و کشاورزی و دامپروری بود که تازه از خارج برگشته بودند و اصرار داشتند که نظام آموزشی متعارف جهان بعد از دیپلم شامل یک دوره لیسانس حدود 3.5 ساله، فوق لیسانس دو ساله و یک دوره سه ساله تخصص (PhD) است و مدرک دکترای عمومی گروه پزشکی شامل پزشکی، دامپزشکی، دندان پزشکی و داروسازی یک مدرک غیر قابل قبول است که با این الگوی جهانی هم خوانی ندارد!

در دهه 1370 که تعدادی از دامپزشکان عمومی به هندوستان برای اخذ PhD اعزام شده بودند، دانشگاه های هند نمی پذیرفتند، زیرا استدلال می کردند که DVM طبق عرف جهانی یک مدرک حرفه ای معادل لیسانس (BSc ) است و بایستی به طور منطقی پس از آن فوق لیسانس (MSc ) و دکترا (PhD ) گذرانده شود. تا اینکه هیاتی به سرپرستی استاد مرحوم دکتر بابا مخیر و استاد دکتر سید مهدی کیایی به هندوستان اعزام شدند تا توضیح دهند که با وجود تشابه شکلی، مدرک DVM ایران با DVM آمریکا و فرانسه به دلیل مدت زمان دو سال بیشتر و واحدهای اختصاصی افزون تر، متفاوت است و دامپزشک ایرانی می تواند بلافاصله دوره PhD را بدون گذراندن MSc هم شروع کند و از آن زمان هم بر خلاف پیش از انقلاب، وزارت علوم دیگر اجازه نداده است که دامپزشکان ایرانی برای اخذ مدرک فوق لیسانس (MSc ) به خارج اعزام شوند و فقط اعزام برای اخذ PhD را می پذیرد!

برای روشنی بیشتر اذهان نسل جوان به استحضار می رساند که بسیاری از استادان خارج رفته نظیر دکتر بازرگانی (انگلستان)، دکتر راد (آمریکا)، دکتر نوروزیان (آمریکا)، دکتر نورمحمدزاده (فرانسه)، دکتر هورشتی (آمریکا) و دکتر طباطبایی (آمریکا) با مدرک فوق لیسانس (MSc ) به ایران برگشتند نه با مدرک PhD؟؟! یعنی که در آمریکا معمولا مدرک دامپزشکان ایرانی را بر طبق نظام خودشان معادل لیسانس ارزیابی می کنند!

در اینجا ممکن است برخی از افراد نا آشنا با سیستم آموزشی آمریکا تلاش کنند که بدون توجه به محتوای آموزشی دوره های پیش دامپزشکی (PriVet ) و پیش پزشکی (PriMed ) آمریکا و اینکه استثنائا به دلیل اهمیت بسیار زیاد این دو رشته از نظر نظام سلامت ممکن است گذراندن لیسانس زیست شناسی هم برای اخذ مدرک لیسانس دامپزشکی (BVSc ) و پزشکی (BMSc ) به عنوان پیش شرط مطرح شود، به صورت ساده انگارانه سنوات آنها را با هم جمع بزنند و بگویند پس مدرک ایران و آمریکا همسان هستند! در حالی که نمی دانند که بر طبق معیارهای وزارت علوم ایران، مدارک دامپزشکی و پزشکی ایران کارشناسی ارشد و دامپزشکان آمریکایی کارشناسی ارزیابی می شود. ضمن اینکه دوره پیش دامپزشکی (PriVet) آمریکا که حدود 20 واحد است شامل دروس غیر تخصصی و عمومی همچون ادبیات، فیزیک، شیمی و تاریخ آمریکاست.