شعار سال:مردمی که با نیت خیر نگران کسری بودجه هستند متاسفانه راه‌‌حلی غیرقابل پذیرش پیشنهاد می‌دهند: افزایش مالیات‌ها. درمان کسری بودجه با افزایش مالیات‌ها مثل این است که بیماری برونشیت شخصی را با شلیک به او درمان کنیم. «درمانی» بسی وخیم‌تر از بیماری.

یک دلیل، آن طور که بسیاری از منتقدان به آن اشاره کرده‌اند، این است که بالا رفتن مالیات‌ها به دولت پول بیشتری می‌دهد و بنابراین سیاستمداران و بوروکرات‌ها علاقه‌مند می‌شوند هزینه‌ها را باز هم بیشتر کنند.

پارکینسون همه این مطلب را در «قانون» معروف خود گفته است: «هزینه‌ها آن‌قدر بالا می‌رود تا با درآمد برابری کند.» اگر دولت قصد کند مثلا ۲۰ درصد کسری بودجه داشته باشد، در اثر این درآمد بالا، هزینه‌ها چنان بالا می‌رود که به همان درصد کسری وفادار نمی‌ماند.

اما حتی اگر از این استدلال در روان‌شناسی سیاسی هم بگذریم چرا باید کسی باور کند «مالیات» بهتر از قیمت‌ بالا است؟ درست است که تورم گونه‌ای وضع مالیات‌ است که در آن دولت و دیگر دریافت‌کنندگان ابتدایی پول جدید می‌توانند مالکیت اعضای جامعه‌ای که درآمد آنها بعدا در فرآیند تورم بالا می‌رود را سلب کنند، اما حداقل در وضعیت تورم مردم هنوز می‌توانند برخی از منافع مبادله را برداشت کنند.

بنابراین تنها درمان برای کسری بودجه، درمانی ساده اما در واقع فراموش‌شده است: بودجه دولت را قطع کنید. کجا و چطور؟ همه جا و به هر طریق ممکن…

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی اقتصاد برتر،تاریخ انتشار:15مهر1398،کد خبر:،www.eghtesadbartar.com