شعار سال: دو سال آخر دولت محمود احمدی نژاد را نه تاریخ فراموش می‌کند و نه حافظه تاریخی افکار عمومی، دو سالی که پر بود از تنش، درگیری و اختلافات میان قوا. این اختلافات اگرچه بین احمدی نژاد و سران قوای آن دوره باقی ماند و تا امروز هم ادامه دارد، اما میان روحانی و سه مجلسی که اکثریت آن با اصولگرایان بود هرگز تکرار نشد.

حافظه تاریخی حتما فراموش نمی‌کند یکشنبه سیاه مجلس را، یکشنبه‌ای که پس از یک جر و بحث شدید، رییس جمهور وقت از مجلس اخراج شد. بسیاری این روز‌ها تلاش می‌کنند برای حسن روحانی هم آن شرایط را رقم بزنند و استارت آن را نیز با شایعه درگیری لفظی رییس جمهور روحانی با رییس مجلس قالیباف زده اند. این شایعه البته خیلی زود تکذیب شد و آتش آن فروکش کرد، ولی آن‌هایی که یک روز از سفره احمدی نژاد نان می‌خوردند، این روز‌ها برای ایجاد حاشیه برای حسن روحانی و دولتش قطعا از پای نخواهند نشست.

رئیس جمهور این روز‌ها قطعا بیش از همه تحت فشار است، او باید اقتصادی را اداره کند که تحریم‌های سخت و غیر انسانی، کمرش را و کرونای بی رحم پاهایش را شکسته است. در آمد ارزی کشور برای سال ۹۹ در بهترین حالت ۹ میلیارد دلار است (اگر می‌خواهید مقایسه کنید کافیست بدانید در سال ۹۰ در آمد ارزی کشور ۱۱۹ و سال ۹۱، ۶۵ میلیارد دلار بوده)، به دلیل تاثیرات کرونا و تعطیلی و رخوت بازار و خدمات، درآمد‌های مالیاتی کاهش چشمگیری یافته و در کنار این‌ها یک هزینه سنگین درمانی هم روی دوش دولت افتاده است. حتما اداره کردن کشور با این وضعیت کاری سخت و طاقت فرساست آنهم در شرایطی که همه آحاد کشور از دولت توقع بهبود وضعیت دارند.

کار سختی نیست روحانی برای مظلوم نمایی، فرار از مسوولیت یا انحراف افکار عمومی از موضوعات کشور، مثل احمدی نژاد به حاشیه سازی و تنش آفرینی روی بیاورد، ولی چنین کاری نمی‌کند، او حتی روزی که به وزیرخارجه اش در مجلس توهین می‌کنند، از وزرایش می‌خواهد در عین صبوری به همکاری با مجلس ادامه دهند. وقتی برخی تندرو‌ها در مجلس روحانی را تهدید به طرح سوال و استیضاح می‌کنند، رییس جمهور بدون توجه به این تنش آفرینی ها، کارش را می‌کند. او در روز‌هایی که کشور به حضور هر روزه اش نیاز دارد، هر روز با مردم حرف می‌زند، در شرایطی که بانک مرکزی برای تامین ارز بازار با محدودیت‌هایی مواجه است، تلاش می‌کند بخش خصوصی به انجام وظیفه اش در قبال وارد کردن ارز ناشی از صادرات مجاب شود. وقتی کشور‌های دور و نزدیک از پرداخت بدهی خود سرباز می‌زنند یا برخی از کشور‌های منطقه روابط اقتصادی استراتژیک خود را با ایران قطع می‌کنند، تلاش می‌کند با دیپلماسی و گفتگو راه ورود ارز از مسیر‌های دیگر را باز کند. در روز‌هایی که محدویت‌های مالی نفس دولت را گرفته دستور می‌دهد با تامین منابع مورد نیاز حقوق فرهنگیان و بازنشستگان را اصلاح کنند تا در این شرایط اقتصادی سخت، نفس آن‌ها باز شود.

سخت است روحانی بودن و جای روحانی نشستن، او هم باید از تنش‌های سیاسی جلوگیری کند، هم مانع تنش‌های امنیتی شود، هم تنش‌های سلامت را کنترل کند، هم در بی پول‌ترین دولت تاریخ، به مهار تنش‌های اقتصادی و معیشتی بپردازد، هم بورس را رونق دهد، هم به تولید جهش ببخشد، هم مانع کمبود در بازار شود، هم برای کرونا و تبعاتش چاره‌ای بیاندیشد و هم باقوای دیگر تعامل کند.

همین شرایط هم است که باعث می‌شود حسن روحانی تا می‌تواند از تنش جلوگیری کند، او احمدی نژاد نمی‌شود، چون می‌داند تنش‌های درونی چقدر برای کشور سم است، علیرغم رفتار‌های هفته‌های اول برخی نمایندگان مجلس، او به تقابل روی نمی‌آورد و تلاش می‌کند تعامل کند. روحانی، رییس جمهور امید است و تلاش می‌کند به هر شکل ممکن و علیرغم سختی‌هایی که این روز‌ها دارد و روز‌هایی که هر لحظه سختتر می‌شوند، حتی شده با افتتاح طرح‌های عمرانی، با تولید دارویی که به کار بیماران کرونایی می‌آید، با تذکرات روزانه، پی در پی و علنی به وزرایش، با حضور همه روزه در رسانه‌ها و مسوولیت پذیری بیش از پیش، این امید را زنده نگهدارد. حتما روزگار برای رییس جمهور امید خیلی سخت می‌گذرد، ولی این سختی‌ها باعث نمی‌شود او احمدی نژاد شود و برای فرار از مسوولیت وارد دعوا‌هایی شود که روزگار را برای او آسان، ولی برای مردم طاقت فرسا می‌کند.

شعار سال،  با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از خبرگزاری برنا، تاریخ انتشار 29 تیر    99، کد خبر:   1031209، www.borna.news